محوطه تاریخی سوخ چشمه، کاربری تدافعی – نظامی داشته است

به گزارش ایلنا، فاطمه فرشی جلالی؛ سرپرست فصل دوم کاوش نجات‌بخشی محوطه سوخ چشمه (پروژه نجات بخشی سد چندیر استان خراسان شمالی، شهرستان رازو جرگلان) امروز یکشنبه با اعلام این خبر گفت: وجود شواهد معماری همچون برج و بارو در جانب غربی محوطه و بقایای معماری نامتراکم در بخش‌های مختلف محوطه نشان می‌دهد که با یک دژ نه چندان مستحکم در سوخ چشمه مواجه هستیم.

جلالی افزود: البته کمبود مواد فرهنگی، فقدان سطوح استقراری و حضور چاله‌های آتش و نبود نهشته گذاری و انباشت لایه‌های فرهنگی نشان می‌دهد که محوطه به صورت دوره‌های کوتاه و موقت و مقطعی توسط گروهی کوچک مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

او با اشاره به این نکته که طی دو فصل کاوش محوطه و با توجه به مساحت کاوش، بقایای فرهنگی همچون سفال بسیار کم و غیر شاخص است، گفت: با وجود کمبود مواد فرهنگی شاخص، حضور قطعات سفالی با نقش کنده، نقش قالبی و استامپی و سفال لعابدار احتمالا محوطه سوخ چشمه مربوط به اواخر دوران تاریخی/ قرون اولیه دورۀ اسلامی است.

این باستان شناس با بیان این نکته که عمدۀ بقایای معماری محوطه در زیر رسوبات طبیعی دفن شده است، گفت: حجم رسوب‌گذاری بر روی آثار معماری و فقدان آوار دیوارهای کشف شده، نشان می‌دهد که نمی‌توان تاریخی متأخر برای این محوطه لحاظ کرد.

به گفته وی، در حال حاضر می‌توان چنین اظهار نظر کرد که در اواخر دورۀ تاریخی، اوایل دورۀ اسلامی در محوطه سوخ چشمه یک دژ دفاعی با چشم‌اندازی مناسب بر درۀ جرگلان ساخته شده است و احتمالا پس از مدتی، گروه‌های کوچ رو به صورت گذرا و مقطعی از آن استفاده کرده‌اند.

فصل دوم کاوش نجات بخشی محوطه سوخ چشمه در شهر رازوجرگلان خراسان شمالی با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.