ابزار تولید و سرمایه بدون کارگر هیچ است

روزهای پایانی سال و تب و تاب مذاکرات مزدی، کارگران را  مثل هر ساله دچار دلنگرانی‌ها و دغدغه‌های بی‌شمار کرده‌است. اکبر علیپور  (رئیس انجمن صنفی کارگران معدن چادرملو) در ارتباط با دغدغه‌های مزدی کارگران و مطالبات بر زمین مانده معیشتی می‌گوید: اولین سوال این است که چرا مزد را به دقیقه نود موکول می‌کنند؟ چرا کارگران باید تا آخرین لحظه منتظر بمانند و درنهایت یک ‌چندم توقعاتشان هم برآورده نشود؟

وی در ارتباط با آن‌چه تاکنون در مذاکرات مزدی گذشته، اینطور اظهارنظر می‌کند: اینکه هم نماینده کارگر و هم نماینده کارفرما و هم دولت پای رقم نهایی سبد را امضا کرده‌اند، خودش جای خوش‌بینی دارد؛ ممکن است در آینده روزی برسد که ورق برگردد و نتیجه مثبت بگیریم؛ ولی در حال حاضر مهم‌ترین مساله این است که چقدر از این ارقام توافقی، به جیب کارگر می‌رود؟

علیپور که نسبت به توافق بر سر سبد معیشت، ابراز خوش‌بینی می‌کند اما نسبت به نتیجه نهایی مذاکرات مزدی چندان خوش‌بین نیست چراکه عقیده دارد هنوز هم قدرت کارفرمایان و نمایندگانشان در سیستم اقتصادی و اجتماعی کشور، صد برابر کارگران است.

به گفته‌ی او، مسئولان و دولتی‌ها سالهاست که با کارگران به شیوه‌های مختلف بازی می‌کنند و مطالبات انباشته‌ی آنها را به بهانه‌های مختلف نادیده می‌گیرند؛ گاهی با فشار، گاهی با تهدید و ارعاب و گاهی نیز با فریب.

این فعال کارگری در ادامه می‌گوید: کارفرمایان باید بدانند قدرتشان از کارگران است؛ این کارگر است که به کارفرما، جایگاه و ابهت می‌بخشد؛ وگرنه ابزار تولید و سرمایه بدون حضور کارگر، هیچ است و معنایی ندارد.

او از اظهاراتش اینطور نتیجه‌گیری می‌کند: اگر قبول کنند که چرخ تولید بدون کارگر نمی‌چرخد بایستی به این مهم‌ترین مولفه‌ی اقتصاد،  به نیروی کار، بیش از اینها بها بدهند و قبل از هر چیز بدیهی‌ترین حق کارگر را که دستمزد عادلانه است، به او بپردازند.