مردم با عنوان هنرهای تجسمی میانه‌ای ندارند

به گزارش ایلنا، جمشید حقیقت‌ شناس چند دوره است که به عنوان مدیر هنری در جشنواره تجسمی فجر شرکت می‌کند. او امسال بخش ویژه‌ای را با حضور اساتید این حوزه متشکل از هیئت انتخاب این جشنواره در حاشیه نمایشگاه در نظر گرفته تا به بالا رفتن کیفیت این جشنواره کمک کند.

حقیقت شناس درباره پروژه خود که در این دوره از جشنواره ارائه کرده، گفت: زنان ایرانی در خاورمیانه زنان منحصر به فردی هستند و هنرهای آن‌ها نیز منحصر به فرد است. آن‌ها به شدت هنرمندانی معاصر هستند و رویداد‌های اجتماعی را دنبال می‌کنند. آن‌ها با مسائل و پیرامون‌شان ارتباط تنگاتنگی دارند و به غریزه خود اعتماد دارند.

او گفت: پیشنهاد من این بود که ما یک مجموعه‌ای از هنرمندان مجسمه‌ساز و نقاش زن را در این پروژه گرد یکدیگر جمع کنیم. قرار بر این شد عده‌ای از افرادی را که مد نظر داشتیم و پذیرفتند در جشنواره شرکت کنند آثاری را در اختیار ما قرار دهند. این آثار به گونه‌ای بود که به تنهایی نمی‌توانست یک سطح و گستره‌ای از نگاه این هنرمندان را در اختیار ما بگذارد. ما دلمان می‌خواست زنی که دارد به این نمایشگاه اثری را می‌دهد تلویحاً از طریق ارائه یک صندلی جایگاه خودش را هم اعلام کند.

این نقاش برجسته گفت: معمولاً جایی که ما برای نشستن انتخاب می‌کنیم می‌گوید که ما چه شأن و شخصیتی در ذهن خود، در ذهن دیگران و در هنر داریم. یک چیز دیگری که به این مجموعه اضافه کردیم افزودن یک شیئی عاطفی از زندگی این هنرمندان بود. در هر کدام از این چیدمان‌ها اثر به انتخاب هنرمند، صندلی به انتخاب هنرمند و یک شیئ که می‌تواند یک کاشی، یک قاب عکس و یا حتی یک میل بافتنی باشد در اختیار ما قرار گرفت تا از مجموع این‌ها یک خوانش جدیدی در جشنواره ارائه کنیم.

حقیقت شناس گفت: سال‌هاست وقتی ما با آثار هنری مواجه می‌شویم یک سری مجهولات وجود دارد. وقتی به هنرمندان نزدیک‌تر می‌شویم و با زندگی‌، روابط اجتماعی، فرزندانش، پدر، مادر، شهر، گذشته‌اش  و غیره مواجه می‌شویم، این‌ها کمک می‌کند تا اثری بهتر خوانده شود. ما تلاش کردیم هر چیزی که به خوانده شدن اثر کمک می‌کند به نمایش در بیاوریم.

او درباره اهمیت جشنواره تجسمی فجر و مردمی شدن آن گفت: جشنواره تجسمی مانند دیگر جشنواره‌ها این راه را دارد که شکلی مردمی پیدا کند ولی چون رشته‌های مختلف کنار هم قرار گرفتند و هیچ کدام تمایلی ندارند که عنوان محدودتری بر آن‌ها اطلاق شود، مثلاً بشود جشنواره نقاشی یا غیره دیگر حوزه‌ها زیر بار نمی‌روند. در قدیم هفت هنر وجود داشت که در یک تقسیم‌بندی کنار یکدیگر قرار می‌گرفتند، تمام چیزهای دیداری و دو بعدی را نقش و آن چه حجم بود را مجسمه پنداشتند.

حقیقت شناس گفت: ما این تقسیمات را خُرد کردیم و اسم جدیدی بر آن گذاشته‌ایم که هیچ ارتباطی ایجاد نمی‌کند. یعنی اگر سرامیک بود می‌رفت در قالب حجم و غیره. ما این‌ها را از دست دادیم اسم‌های قبلی دیگر برای‌مان کار نمی‌کند. حتی رسانه‌های جدید اضافه شده است. پیشنهاد این است که اگر عنوان هنر بر این جشنواره اطلاق شود همه این‌ها کنار هم جمع شوند و این ارتباط با مردم برقرار خواهد شد؛ چون که آن‌ها نمی‌دانند هنر تجسمی چیست.