خیلی‌ها با پول کارگردان می‌شوند/ شباهت‌های سینما با فوتبال

وی ادامه داد: برخی از افرادی که می‌خواهند کارگردان شوند و مستقیم وارد کارگردانی شدند به این شغل به عنوان یک حرفه نگاه کردند و از آثارشان مشخص است که دغدغه شخصی نداشتند و بیشتر دنبال این بودند که یک شبه ره صد ساله را طی کنند.

سخایی ادامه داد: راه فیلم ساختن و فیلم‌ساز شدن صد در صد دستیاری کردن نیست اما افرادی که قصد دارند فیلم‌ساز شوند اگر از طریق دستیاری وارد سینما شوند؛ بعدها فیلمسازان موفق‌تری می‌شوند.

وی ادامه داد: کسی که سال‌ها دستیاری کرده وقتی به صورت مستقل فیلم می‌سازد دائم به فکر این است که  اثرش مخاطب داشته باشد زیرا در طول سال‌ها برای خود در حرفه‌ دستیاری اعتباری کسب کرده که نمی‌خواهد آن اعتبار را از بین ببرد.

سخایی ادامه داد: متاسفانه در سال‌های اخیر با رشد تکنولوژی و دوربین‌های دیجیتال فیلم‌سازی بسیار راحت‌تر شده است و بسیاری از افراد تصور می‌کنند کارگردان خوبی هستند و هر فردی می‌تواند با شرط پول داشتن و استخدام کردن افراد حرفه‌ای خود را در مقام کارگردان قرار بدهد اما دستیاران کارگردان با وسواس و حتی کمی ترس وارد حرفه کارگردانی می‌شوند.

وی ادامه داد: سینما در ایران دقیقا شبیه فوتبال است. سرمربی در فوتبال وظیفه ارنج را دارد آن کسی که تیم را تمرین می‌دهد کمک مربی است و اگر کمک مربی فوتبال را نشناسد سرمربی نیز نمی‌تواند موفق شود. در سینما نیز برخی از کارگردان‌ها با بخش‌های مختلف یک فیلم آشنایی ندارند و بیشتر دغدغه فیلم‌نامه و میزانسن را دارند و این دستیار کارگردان است که می‌تواند با توجه به نگاه کارگردان عوامل مناسب را به او معرفی کند. از همین رو هر دستیار کارگردانی نمی‌تواند در هر فیلمی حضور پیدا کند.

سخایی در پاسخ به این سوال که آیا امکان دارد شغل دستیار کارگردانی مانند سایر حرفه‌های سینما همچون فیلمبرداری به شکل آکادمیک دربیاید یا خیر، گفت: دستیاری کارگردان شغلی کاملا تجربه‌گرا است اما می‌توان آن را به شکل دانشگاهی آکادمیک کرد.

وی با اشاره به اینکه اعتقادی به تفکیک دستیار کارگردان و مدیر برنامه‌ریزی ندارد، گفت: فقط در سینمای کاملا صنعتی می‌توان این دو شغل را از هم تفکیک کرد زیرا در این سینما همه چیز از قبل مشخص است. اما در ساختار سینمای ایران چنین مساله‌ای را نمی‌توان تفکیک کرد زیرا سینمای ما بسیار متکی به شرایط افراد و جامعه است و حتی ما در لوکیشنی که کار می‌کنیم، ما در اختیار لوکیشن هستیم نه لوکیشن در اختیار ما. به همین دلیل کارگردان باید براساس شرایط میزانسن بچیند. به همین دلیل دستیار کارگردان باید برنامه‌ریزی نیز بکند زیرا از همه به کارگردان نزدیک‌تر است.