سهم مغلوبین انتخاباتی از کابینه چقدر است؟

در کشورهایی پارلمانتاریستی تعداد کرسی های مجلس در چینش کابینه تعیین کننده است. آنجا اگر حزبی تعداد کرسی هایش به اندازه کافی نبود، مجبور به ائتلاف با احزاب دیگر می شود.

اما در ایران نظام ریاستی است و چنین چیزی وجود ندارد. معمولا در سازوکار ریاستی رئیس جمهور انتخاب می شود و طبق قانون اساسی مسئول است که کابینه را به مجلس معرفی کند اما در سال های اخیر از نظر مشی دموکراتیک و مشارکت جویی این دیدگاه در عرصه سیاسی کشور به وجود آمد که باید سهم جناح اقلیت را هم در کابینه مد نظر قرار داد یعنی جناحی که در انتخابات شکست می خورد، در چینش کابینه دیده شود. البته رعایت این دیدگاه هنوز سازوکار مشخصی پیدا نکرده ولی می توان گفت این دیدگاه تقریبا مقبول افتاده است. اینجا باز نکته اساسی وجود دارد و آن اینکه بالاخره اگر قرار است در این چینش سهمی هم به جناح شکست خورده در انتخابات داده شود، قطعا نباید این اعطای سهم از وزارتخانه های کلیدی باشد. 

در دهه شصت و بعد از دولت شهیدان رجایی و باهنر که کابینه دوام و ثبات داشت اکثر اعضای کابینه از چهره های حزب الهی بودند. در سال 68 آقای هاشمی رفسنجانی می خواست از کابینه سیاست زدایی کند بر همین اساس هم گفت کابینه کار معرفی می کنم. در آن زمان جریان چپ و راست نمایندگان خود را در کابینه داشتند؛ البته آن موقع خیلی فرصت پیش نیامده بود که جناح های مختلف آزمون پس بدهند و مرزبندی شان روشن شود. افراد بیشتر به عنوان جریان انقلاب شناخته می شدند.   این حرف آقای هاشمی بازتاب هایی داشت. بعد از او، آقای خاتمی آمد و کابینه چپ را معرفی کرد. آن موقع هنوز اصلاح طلبی باب نشده بود بحث چپ و راست مطرح بود. بعد از آقای خاتمی هم آقای احمدی نژاد رئیس جمهور شد که کابینه اصولگرایی معرفی کرد. آقای روحانی هم که آمد گفت مشی ما اعتدالی است و بر همان اساس کابینه دولت یازدهم با ترکیب کنونی از آب درآمد.
الان آنچه ما از آقای روحانی می دانیم این است که می خواهد همان راه اعتدال را برای چینش کابینه دولت دوازدهم ادامه دهد. در مجموع فکر می کنم اوضاع نسبت به قبل بهتر خواهد شد.

*دبیرکل حزب پیش‌روی اصلاحات
27217 [span]