اعتیاد به دویدن، سرخوشی می‌آورد!

به گزارش همشهري، فعاليت ورزشي به‌خصوص ورزش‌هاي هوازي مانند دويدن و ايروبيك براي مغز بسيار مفيد است. شواهد علمي زيادي وجود دارد كه نشان مي‌دهد با انجام اين ورزش‌ها، سلول‌هاي عصبي مغز ترميم مي‌شوند و سلول‌‌هاي عصبي جديدي ساخته مي‌شوند. ساخت سول‌هاي عصبي جديد نشانه سلامت مغز است. فقط در سيستم‌هاي سالم است كه دسترسي به منابع مرمت زير‌ساخت وجود دارد؛ در مقابل تخريب سلول‌ها نشانه بيماري است.

يادگيري يك ورزش جديد مثل بدمينتون، پينگ‌پنگ يا واليبال و... براي نخستين بار، توانايي مغز را براي تغيير در اتصالات خود به چالش مي‌كشد. در واقع هر ورزش جديد مي‌تواند چنين تأثيري را داشته باشد اما توليد سلول‌هاي عصبي بيشتر با تمرين‌هاي طولاني‌مدت هوازي امكان‌پذيرتر است.

محققان مي‌گويند كه به‌نظر مي‌رسد در ورزش‌هايي كه كاهش و افزايش شدت تمرين وجود دارد مانند وزنه‌برداري قدرتي و پاورليفتينگ، كمتر امكان تعمير سلول‌هاي عصبي مغز وجود دارد.دوره‌هاي طولاني مدت ورزش‌هاي هوازي از راه‌هاي مختلف به مغز كمك مي‌كند. آشكارترين نشانه‌هاي آن را مي‌توان در دونده‌ها ديد.

بعد از يك تا 2ساعت ورزش هوازي شما احساس سرخوشي مي‌كنيد و درد چنداني نداريد. اما متأسفانه اين علائم دائمي نيستند. بسياري از دوندگان حالتي از سرخوشي يا نشئگي دويدن (runners high) را تجربه مي‌كنند كه ناشي از ترشح ماده شيميايي طبيعي موسم به اندوكانابينوئيد (endocannabinoid) در مغز است كه با احساس خوشي و رضايت در فرد همراه است و اغلب ورزشكاران به‌دليل ترشح اين ماده پس از ورزش روحيه بسيار شادتري دارند.

ماده‌اي كه باعث نشئگي با ورزش ترشح مي‌شود بر قسمت‌هاي مختلف مغز كه كاركرد پردازش احساس را دارد، مؤثر است. با اين ماده، دونده‌ها مي‌توانند هنگام دويدن براي مشكلاتشان راه‌حل پيدا كنند. بدن مقدار مشخصي از ماده ضدافسردگي به‌صورت طبيعي توليد مي‌كند. همه ما مي‌دانيم كه داشتن احساس خوب لزوماً با سلامتي ارتباط ندارد به اين معنا كه همه به يك اندازه از سفر به يك منطقه خوش آب و هوا لذت نمي‌برد؛

ولي اسكن مغز دونده‌هاي حرفه‌اي و كساني كه به‌طور مستمر به دويدن مي‌‌پردازند نشان مي‌دهد كه، 2ساعت پس از دويدن ميزان ماده اندوكانابينوئيد در لبه‌هاي جلويي مغز آنها افزايش يافته و باعث احساس خوشي و سرزندگي در آنها مي‌شود.

دانشمندان كانادايي متوجه شده‌اند كه در كساني كه ورزش هوازي انجام مي‌دهند ميزان ماده VGF نيز افزايش مي‌يابد. آنها هنوز همه كاركردهاي اين ماده را در مغز نمي‌دانند ولي آزمايش‌هايشان روي موش‌هايي كه به‌صورت مادرزادي اختلالات ژنتيك در مخچه داشتند نشان داد كه تزريق اين ماده و يا قرار دادنشان روي تردميل عمر آنها را طولاني‌تر مي‌كند.

به‌عبارت ديگر اين VGF تعميرات اساسي زير ساخت بافت و سلول‌ّهاي عصبي مغز ايجاد مي‌كند. آنها اين ماده را از طريق يك عفونت ويروسي به مغز موش‌ها منتقل كرده بودند بنابراين تا انجام آن روي انسان راه بسيار زيادي وجود دارد.
شما مي‌توانيد از خواص VGF از طريق دويدن در پارك و بوستان محله خود بهره ببريد و علاوه بر آن يك داروي ضدافسردگي طبيعي با ماندگاري بالا در بدن خود توليد كنيد.