صلح ایران و عثمانی

27 فروردین 992 هجري شمسي (16 آوريل 1613 ميلادي) در اصفهان، مذاكرات صلح ايران و عثماني با امضاي يك قرارداد به پايان رسيد. طبق اين قرارداد كه در پي يك رشته جنگ‌هاي سه ساله امضا شد، دولت عثماني از همه دعاوي خود در قفقاز دست كشيد. شاه عباس که در جنگ با عثمانی نیاز به روسیه را به‌شدت احساس می‌کرد، سیاست اتحاد با روسیه علیه عثمانی را دنبال کرد و در این راه از هر فرصتی سود برد. او هیات‌های متعددی به روسیه اعزام و از هیات‌های روسیه نیز به گرمی پذیرایی کرد. هدف این تبادل هیات‌ها زمینه‌سازی برای اتحاد علیه عثمانی بود؛ اگرچه گاهی تشریفاتی و گاهی ظاهرا برای خرید اسلحه بود. در سال 1610.م که زمان پیروزی‌های شاه‌عباس علیه عثمانی بود، اتحاد روسیه و اتریش با ایران شکل ‌گرفت و قوای ایران موفق ‌شدند تفلیس، دربند، گنجه و باکو را از عثمانی پس گیرند و به موجب قرارداد صلح 1613.م دولت عثمانی پذیرفت که از هرگونه ادعایی نسبت به مناطق تحت تصرف نیروهای ایرانی صرف‌نظر کند.