اشک و آه کافی نیست، کار بزرگتری بکنیم -عبدالله الماسی**

بررسی نقش جمعیت بزرگی که در ساعات اولیه آتش سوزی خود را به چهارراه استانبول رساندند و بی توجه به التماس نیروهای امدادی، خیابان جمهوری را بستند و مشغول گرفتن فیلم و سلفی با 'مرگ' شدند، بماند برای بعد، اما واکنش های مردم به این حادثه بسیار مهم و در خور توجه است.
شاید برای پاک کردن تصویر آزاردهنده اولیه بود که بسیاری از ایرانیان در فضای مجازی و واقعی از هیچ کاری برای ابراز همدلی با قربانیان حادثه دریغ نکردند، بسیاری برای داغ دیده ها متن های غم انگیز و تسلیت نوشتند، عده ای عکس های پروفایل خود را رنگ سیاه زدند،‌ برخی شمع روشن کردند و گل فرستادند و...
این رفتار همدلانه بی شک از داغ بزرگ حادثه دیده ها کاسته و یک تسلی خاطر ستودنی برای این روزهای سوگواران پلاسکوست اما اگر این همدردی به روشن کردن شمع و چند متن احساسی ختم شود، هرگز دردی از غم بزرگتر قربانیان و مالباختگان دوا نمی کند.
** بهترین خبر برای مصیبت دیده ها
رزق و روزی بیش از سه هزار تولیدکننده، کارگر و خانواده های آنان به طور مستقیم و دهها هزار خانواده به صورت غیرمستقیم وابسته به سرپا بودن پلاسکو بود؛ حالا که جز مشتی آوار و خاکستر از مرکز بزرگ پوشاک پایتخت باقی نمانده، روزگار این هزاران نفر هم سیاه شده است.
آنان از ابتدای تلاش کرده بودند تا در یکی 2 ماه منتهی به عید نوروز مزد زحماتشان را برداشت کنند اما آتش درست بر 'سر خرمن' افتاد و شد آنچه نباید می شد؛ چک و رسید طلب های بسیاری از تولید کننده های پلاسکو اسیر شعله های آتش شده و اکنون دست های خالی آنها مانده است و طلبکارانی که دیر یا زود سر می رسند.
در این ناامیدی، شاید بهترین خبر برای مصیبت دیده ها 'برگشت رونق به کسب و کارشان' باشد؛ اما چگونه؟
این کار شدنی است و پاسخ آن مثل روز روشن است؛‌ ایرانیان می توانند از این پس، خریدهای خود را با نگاه متفاوتی انجام دهند و به جای رفتن به سمت 'پوشاک مارک‌ دار خارجی'، لباس ایرانی و تولید داخل بخرند.
این حرکت نه تنها رونق و امید را به قربانیان پلاسکو بر می گرداند بلکه هزاران ایرانی را هم که در نتیجه واردات بی رویه پوشاک و بی‌توجهی هموطنان به دسترنج آنها، بیکار شده اند دوباره صاحب شغل می کند و کشور را از دهها آسیب اجتماعی نجات می دهد.
**اتفاق بزرگ در اقتصاد ایران خواهد افتاد
'فقط کالای ایرانی بخریم 'این فرمول نه فقط برای زنده کردن بازار پوشاک که برای سربلند کردن و رونق دادن به هر تولید ایرانی دیگر هم جواب می دهد؛‌ این وظیفه شناسی به معنی خرید 'جنس بی کیفیت داخلی' نیست و فقط اگر به کالاهای با کیفیت و خوش ساخت ایرانی پشت نکنیم، اتفاقات بزرگی در اقتصاد خواهد افتاد.
رونق گرفتن کسب و کار تولید کننده های ممتاز باعث می شود که تولید کننده های کالاهای بی کیفیت هم برای عقب نیفتادن از میدان رقابت، مجبور به بالا بردن سطح کیفی اجناس خود شوند و یک مسابقه بزرگ 'تولید ملی' در کشور راه بیفتد؛ اتفاقی که نوید یک اقتصادی پویا را خواهد داد و سود آن را همه مردم می برند.
البته روی دیگر سکه، همراهی دولت در ناهموار کردن مسیر واردات انبوه و سخت گیری در ورود کالاهای قاچاق است که اگر عملیاتی بشود، اتفاق بزرگی در اقتصاد ایران خواهد افتاد.
نمونه این رفتار وظیفه شناسانه و آینده نگرانه را در کشورهایی چون ژاپن، کره جنوبی و چین می توان دید که در روزگاری نه چندان دور اسیر اقتصادهایی ضعیف و موج واردات خارجی بوده اند اما با حمایت مردم خود اکنون در اقتصاد دنیا قد علم کرده اند.
این ها نمونه های خوبی است برای ضرورت تغییر در سبک خرید ایرانی ها و رفتن به سمت حمایت از کالا و تولید کننده داخلی؛ بویژه اینکه اکنون دلیل محکمی همچون 'بخشیدن زندگی دوباره به قربانیان پلاسکو' هم وجود دارد.
شکی وجود ندارد که تنها راه پیشرفت و رونق اقتصاد ایران و 'افتخار کردن به کالای ایرانی' همین است و هیچ مسیری دیگری برای فرار از 'درجا زدن اقتصادی' نیست.
اگر می خواهیم 20، 30 سال دیگر با افتخار کالای باکیفیت داخلی بخریم و حداقل مردم کشورهای همسایه هم به دنبال کالاهای ایرانی باشند، باید از همین حالا حمایت از کار و کارگر خودمان را شروع کنیم و از سبقت گرفتن در خرید کالاهای قاچاق و مارک دست برداریم.
خبرنگار ایرنا در کرمانشاه
7444/1042
انتشار دهنده: فاطمه نوری جهانگرد