حوزه نظری و عملی ما در شهرسازی به دوران ماقبل باستان برگشته است

به گزارش خبرنگار مهر، حسن رحیم‌پور ازغدی ظهر پنجشنبه در نشست تحقق شهر اسلامی که در سالن شهدای شهرداری مشهد برگزار شد، اظهار کرد: طی۲۰۰ سال گذشته در حوزه نظری و عملی در شهرسازی نه تنها پیشرفتی نداشته ایم بلکه به دوران ماقبل باستان برگشته ایم که غرب در قرن گذشته از آن رد شده و گذر کرده است.

وی افزود: امام خمینی(ره)  تاکید داشتند که بعد از جنگ قسمتی از بخش های آسیب دیده از جنگ در شهرها بماند تا نسل های بعدی بهتر متوجه این نقطه از تاریخ شوند اما متاسفانه هیچ قسمتی از مناطق جنگ زده در شهرها به همان شکل باقی نماند.

وی ادامه داد: ارتباط بین روح و جسم از زمان ایران باستان در بین ایرانیان مطرح بوده است اما در حال حاضر حتی از این ارتباط هم مهندس ها و افرادی که در حوزه شهرداری فعالیت دارند غافل هستند و بر این باورند که مقوله فرهنگ از این حوزه جداست و نمی شود فرهنگ را پیوست شهرسازی و معماری کرد چرا که با پیشرفت متضاد است.

رحیم پور ازغدی گفت: این ها اگر نگاهی به شهرهای مطرح اروپایی و کشورهای توسعه یافته داشته باشند متوجه می شوند که چه طور به ترکیب و ارائه فرهنگ در کالبد شهر تقید دارند و حتی اجازه نمی دهند یک ساختمان دارای قدمت، لک بردارد. برلین یک کلیسا را که در جنگ مخروبه شده بود همچنان حفظ کرده و به عنوان هویت شهری از آن استفاده می کند.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: امروزه لیبرال سرمایه داری در غرب و شرق با حساسیت تمام بر روی شهرسازی و معماری، برای خود صاحب سبک هستند و با نگاه فرهنگی به شهرسازی هویت می دهند . نماهای ساختمان ها متعلق به اشخاص نیست بلکه حاکمیت در آن دخالت دارد.

وی با اشاره به این که پرداختن به معماری اسلامی و ایرانی بازگشت به گذشته نیست افزود: در حوزه معماری اسلامی و ایرانی باید اجتهاد کرد و با استفاده از یافته های آن به معماری معاصر رسید، معماری اسلامی این معنا را با خود به همراه دارد که ارزشهای الهی و حقوق متقابل فرد و اجتماع با مناسبات اسلامی در شهر سازی جاری شود؛ از طرفی این موضوع نباید با تغییر دولت ها و شورا ها دستخوش تغییر شود و از آنجا که معماری و شهر سازی با زندگی مردم عجین شده است باید ثبات داشته باشد .

رحیم‌پور ازغدی با عنوان این که باید به دنبال معماری اسلامی معاصر بود افزود: دو رکن اصلی در شهر سازی نمادها و نهادها هستند که باید به موازات یکدیگر حرکت کنند و در این حرکت با منطق و عقل گرایی و نگاه اخلاقی به دنبال برنامه  بلند مدت بود زیرا هیچ شهری را نمی شود یک ساله تغییر داد بلکه برای نتیجه گرفتن باید چشم انداز ۵۰ ساله تعریف کرد.