«مبانی تاریخ هنر» به چاپ دوم رسید

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «مبانی تاریخ هنر» نوشته گرانت پوک و داینا نیوئل با ترجمه مجید پروانه پور به تازگی توسط نشر ققنوس به چاپ دوم رسیده است. نسخه اصلی این کتاب در سال ۲۰۰۸ چاپ شده است.

چاپ اول ترجمه این کتاب در سال ۹۲ توسط ققنوس منتشر شد و حالا نسخه های چاپ دومش راهی بازار نشر شده اند. «مبانی تاریخ هنر» کتابی مقدماتی برای دانشجویان دوره کارشناسی و خوانندگان عمومی است که به تاریخ هنر و هنرهای تجسمی علاقه‌مندند. نویسندگان اثر ضمن معرفی رویکردهای غالب در تاریخ هنر، تلاش کرده‌اند بنیان‌های نظری هر یک از قلمروهای هنری را با زبان ساده و قابل فهم تبیین کنند. آن‌ها تاثیرپذیری‌ها و تاثیرگذاری‌های نحله‌های فکری را شمرده و فواید و کاستی‌های به کار گرفتن این نظریه‌ها را با ذکر مثال نشان داده‌اند.

«نظریه‌های هنری و تاریخ‌های هنر»، «فرمالیسم، مدرنیسم و مدرنیته»، «دنیای که هنوز می‌توان برنده آن بود: مارکسیسم، هنر و تاریخ هنر»، «نشانه‌شناسی و پساساختارگرایی»، «روانکاوری، هنر و خود پنهان»، «کشف پسامدرنیته»، «چشم‌اندازها و هم‌جواری‌های جهانی‌شده» و «هنر و تاریخ هنر: وب‌سایت‌ها» عنوان فصل‌های این کتاب هستند.

هنر و تاریخ هنر چیست؟، تصور افلاطون از میمه سیس، بل و انتزاع آوانگارد، نظریه هنر نهادی، کارل مارکس که بود؟، شمایل نگاری و شمایل شناسی، روساخت و زیرساخت، انتزاع در مقام فرایند، مباحثی برخاسته از تحلیل فرمی، هنر پس از گرینبرگ، پساساختارگرایی و منتقدان آن، سوررئالیسم و روانکاوی، مطالعات پسااستعماری و ... از جمله عناوین فصل های مختلف این کتاب هستند.

در قسمتی از این کتاب می خوانیم:

تحول نظریه‌های نشانه شناختی را، از آن هنگام که سوسور و پرس نخستین بار الگوهای نشانه‌ای خود را صورت‌بندی کردند، می‌توان کاوشی در طریقه خلق معنا در زبان دانست. نخستین مرحله این تحول _ یعنی ساختارگرایی _ بر ماهیت ساختاری نظریه‌های نشانه و معنا مبتنی بود. دومین مرحله _ پساساختارگرایی _ در دهه ۱۹۷۰ تفوق یافت و ثبات نشانه و معنا را زیر سوال برد. دیدیم که این امر چگونه منجر به خلق الگویی تماما عقلانی شد _ الگویی که در آن هر نشانه به طور بالقوه می تواند هر معنایی بدهد.

از یک سو، جستجوی سرچشمه معانی نشان داده است که نشانه ها را می توان دستکاری کرد؛ نشانه ها در معنای خود به نشانه های دیگر متکی اند و عمدتا به صورت اجتماعی ساخته می شوند. این «فروپاشی» معنا را پساساختارگرایانی همچون فوکو، دریدا و کریستوا، از آن حیث که چشم اندازهای بالقوه جدیدی را برای درک نشانه ها، متن ها و گفتمان ها فراهم می کند، قدر نهاده اند. ولی، نظریه پردازانی دیگر این نسبی سازی باری به هر جهت را رد کرده و چنین استدلال کرده اند که در این موضوع زیاده روی هایی رخ داده است. نظریه پردازان مارکسیست، کسانی همچون دیوز (۱۹۸۷) و ایگلتون (۱۹۹۰) به انکار علنی ارزش های جاافتاده ای که از پروژه آزادسازی اجتماعی «روشنگری» برخاسته اند، حمله کرده اند.

چاپ دوم این کتاب با ۳۳۶ صفحه مصور، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۲۲۰ هزار ریال منتشر شده است.