رسانه ملی در حق ادبیات و شعر اجحاف می کند/ پیشنهادی شوک برانگیز

علیرضا بدیع در گفتگو با خبرنگار مهر درباره حضورش به عنوان مجری در برنامه های تلویزیونی گفت: من از سال ۸۶ در تلویزیون خراسان اجرا کرده ام و برنامه های ادبی داشته ام و از سال ۹۰ هم که به تهران آمدم وارد رادیو شدم و برنامه های موسیقایی و ادبی اجرا می کردم. از سال گذشته نیز به عنوان کارشناس وارد یک برنامه تلویزیونی شدم و همان شب تهیه کننده به من پیشنهاد اجرا در برنامه تلویزیونی را داد که مرا شوکه کرد.

وی ادامه داد: من آن زمان با خود فکر کردم که حضورم را در مجامع ادبی و کنگره ها کمتر کنم و بیشتر به شعر و کار کردن روی خودم بپردازم اما اتفاقی مخالف این خواسته ام به من پیشنهاد شد؛ اتفاقی که البته وسوسه کننده بود. با این حال دغدغه من شعر است و اجرا را به عنوان تجربه دوست دارم و به راحتی می توانم آن را کنار بگذارم.

این شاعر با اشاره به اینکه در حوزه اجرا به هر برنامه ای ورود پیدا نمی کند، گفت: اگر به من اجرای یک برنامه مذهبی پیشنهاد شود آن را نمی پذیرم چون با همه علایقی که به مذهب و دین دارم اما فکر می کنم اجرای برنامه دینی، خانوادگی و یا اجتماعی به تخصص های لازمه خود نیازمند است و گاهی ضربه هایی که ما می خوریم به دلیل نبود تخصص های لازم است.

دوستان موسیقایی من از دوستان شاعرم بیشتر هستند

وی درباره برنامه موسیقایی «ترانه باران» که اجرای آن را در شبکه شما بر عهده دارد، گفت: من به خاطر این برنامه خود را تقویت کردم، کتابخانه ای ساختم با کتاب های استادان بزرگ موسیقی از جمله حسین دهلوی، هوشنگ جاوید و درباره مقام ها و موسیقی فوکلور مطالعاتی داشتم. خود من از سال ۸۶ ساز سه تار را می نوازم که البته حرفه ای نیست و در این حوزه هم عطش هایی دارم به گونه ای که دوستان من بیشتر از اینکه شاعران باشند استادان حوزه موسیقی هستند.

بدیع اضافه کرد: البته در «ترانه باران» هم تمرکز من بیشتر روی شعر و ترانه و ادبیات است و به همین دلیل مدیریت شبکه و تهیه کننده می خواستند کسی برنامه را اجرا کند که بیشترین تخصصش در این حوزه باشد وگرنه به جای من می شد از یک شومن استفاده شود ولی قرار بود وزن برنامه بواسطه شعر و ادبیات بالا برود.

این شاعر درباره پرداخت رسانه ملی به ادبیات و مخصوصا شعر که تنها به چند برنامه خوب منحصر شده است، عنوان کرد: برنامه هایی مثل «مشاعره» نوعی فرهنگ را در خانواده ها زنده کردند و بعد از چند سال از پخش این برنامه موجی در خانواده ها به راه افتاد و نوجوانان و جوانان ۱۲ تا ۱۳ ساله به بالا به سمت شعر و مشاعره جلب شدند. 

وی اضافه کرد: «قند پهلو» هم توانست شعر طنز را در میان مردم جا بیندازد و قابل تقدیر است ولی فکر می کنم جز چند برنامه خاص که در این حوزه در رسانه ملی وجود دارد در حق ادبیات و شعر اجحاف شده است. هنر ادبیات ما کمک بسیاری می تواند به پیام و انتقال مفهوم داشته باشد ولی اینکه چرا از آن تنها به عنوان یک هنر تزیینی بهره گرفته می شود برای من همیشه جای سوال بوده است. با این حال خدا را شکر برنامه هایی مثل «نقد شعر» مفید بود که البته باید بیشتر باشد و در باکس های روزانه هر شبکه در نظر گرفته شود.

دیدار شاعران با رهبر انقلاب خط مشی ای برای ساخت برنامه های ادبی باشد

بدیع با اشاره به نبود برنامه های مناسب در حوزه رمان نیز تصریح کرد: چه اشکالی دارد که ما به طور مثال برنامه ای یک ساعته درباره داستان کوتاه داشته باشیم. به نظرم به داستان و رمان بیشتر از شعر اجحاف شده است. حداقل مردم شاعران را بیشتر می شناسند و جا دارد به این حوزه هم پرداخته شود. من به عنوان یک شاعر می گویم که ادبیات ما همه اش شعر نیست و نثر و رمان نیز نقش مهمی دارد.

وی با اشاره به دیدار هر ساله شاعران با رهبر انقلاب یادآور شد: این اتفاق می تواند نوعی سرسلسله و خط مشی برای برنامه های ادبی و شعر باشد که هم جنبه های فان مثل «قندپهلو» داشته باشد و یا جنبه های جدی مثل «نقد شعر» و یا شنبه ها برنامه «چشم شب روشن». ولی برای خود من هم سوال است که وقتی اینقدر نسبت به یک عرصه هنری، اقبال وجود دارد چرا جایگاهش در رسانه ملی اینقدر کمرنگ است.

بدیع در پایان درباره برنامه «چشم شب روشن» که اجرای یکی از شب های آن را بر عهده دارد، اظهار کرد: بخشی از موفقیت این برنامه مرهون خوش فکری های امیر قمیشی و همفکرانش است. این برنامه به روز ساخته می شود و ما بر اساس اتفاقاتی که در عرصه فرهنگ و هنر رخ می دهد موضوعات را طراحی کرده و مهمانان را دعوت می کنیم. حضور محمد صالح علا نیز به تنهایی کفایت می کند که مردم آن را ببینند. البته شاید جوان تر شدن تیم هم باعث شده باشد که جوانان بیشتری به این برنامه ترغیب شده باشند.