خبرگزاری مهر- گروه استان ها: ساعت ۱:۳۰ دقیقه ظهر، امامزاده حسین (ع) قزوین، اتوبوسها پشت آشپزخانه حضرتی با هم قرار دارند.
زائران و همراهانشان بیقرارتر از همیشه منتظر هستند، بوی اسفند و اشک شوق با هم درآمیخته، قرآن روی سرها میگیرند، سرهایی که قرار است راهی مسیری همفکری باشند.
اسامی افراد و شماره صندلیها روی شیشه اتوبوس نوشته شده، زودتر از آن که انتظارش را داشتیم اتوبوس پر شد.
شاید کمتر از چند دقیقه از شروع مسیر، مسافران با یکدیگر آشنا شدند.
اتوبوس با تکانهای وقت و بیوقت خبر از خروج از قزوین و ورود به راه همدان را میدهد کم و بیش همه این راه را میشناسند.
پزشکان و کادر درمانی تیم گویا کار خود را در قزوین آغاز کردهاند، هم مسیر را طی میکنند و هم مراقب زوار هستند. توجه ویژه به بانوان و مسیرهای جداگانه برای آنها بسیار قابل توجه است.
سربازان و بسیجیان جلوی سیل جمعیت ایستادهاند تا در حد ممکن ابتدا خانمها عبور کنند.
نیروها با تمام قوا در حال مهار کردن جمعیت هستند؛ لایههای مختلف جمعیتی برای این منظور در نظر گرفته شده است. اما زائران بدون پاسپورت و ویزا در برخی از این لایههای جمعیتی ماندهاند، به امید اینکه شرایط سفر مهیا شود.
نزدیک گیتهای ورود و خروج زمان زیادی صرف می شود ، پاسپورت و ویزا چندین بار کنترل میشود، کمی آنسوتر مُهر ورود به کشور عراق با دقت روی پاسپورتها زده میشود.
اینها شروع سفری به یادماندنی در حافظه تاریخ است.
ادامه دارد...
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است