مظفرالدینشاه گرچه خود سوادی نداشت و فقط زبان فرانسه را بهخوبی یاد گرفته و به آن تکلم میکرد، ولی معالوصف به دلیل سفرهایی که به خارج از کشور انجام داده بود پادشاهی فرهنگدوست بود و در زمان سلطنت او مدارس زیادی در تهران تاسیس و افتتاح گردید. علاقهمندی میرزا علیخان امینالدوله هم در برداشتن این گام بسیار موثر و قابل تمجید بود. لازم است در اینجا نامی از این مدارس برده شود.
بهجز مدرسه دارالفنون که در سال 1286 ق در زمان ناصرالدینشاه تاسیس گردید و مشتمل بر رشتههای مختلف بود، در ایران روش تعلیم و آموزش بر پایه همان شیوه مکتبخانههای قدیمی بود. در دوره پادشاهی مظفرالدینشاه مدارس جدید (دبستان و دبیرستان) در تهران تاسیس گردید و جای مکتبخانههای قدیمی را گرفت. از دوران مشروطه به بعد (از 1285 تا 1307 ش) در تهران و بسیاری از شهرها مدارس جدید تاسیس گردید و این حرکت فرهنگی از آن پس نیز گسترش یافت. اینک به مدارسی که در زمان مظفرالدینشاه در تهران زیر نظر انجمن معارف تاسیس شد، نظر میافکنیم:
1- مدرسه مظفری در جمادیالاول 1316 ق (1278 ش) تاسیس شد و شاه شخصا ماهی دویستوبیست و پنج تومان برای کمک به بودجه این مدرسه میداد. این مدرسه مشتمل بر دبستان و دوره اول دبیرستان و محل آن خیابان چراغ گاز بود و به کودکان خانوادههای بیبضاعت اختصاص داشت. ریاست این مدرسه برعهده علیاکبرخان ناظمالاطباء (پدر سعید نفیسی) بود و نظامت آن را نیز میرزا ابوالفضلخان سرتیپ برعهده داشت. در این مدرسه مهدیخان (پسر محمودخان ملکالشعراء) معلم زبان فرانسه و حاج نجمالملک معلم ریاضی و شیخ عبدالوهاب خراسانی معلم فارسی و صرف و نحو عربی بود. در این مدرسه اصول و فروع دین و تلاوت قرآن و جغرافیای ایران نیز تدریس میشد.
2- مکتب مظفریه: این مکتب برای آموزش خواندن و نوشتن در 1316 ق تاسیس گردید و محل آن در کوچه غریبان (واقع در بازار تهران) بود.
3- مدرسه فلاحت به مدیریت مسیو راشتر بلژیکی نماینده وزارت امور خارجه ایران در باغ نگارستان تاسیس گردید و در آنجا علوم کشاورزی و زبان فرانسه تدریس میشد. این مدرسه در زمان رضا شاه به دانشکده کشاورزی تبدیل شد و گسترش یافت.
4- مدرسه افتتاحیه نیز در 1316 با کوشش مفتاحالملک و با کمک حاج میرزا یحیی دولتآبادی تاسیس شد. این مدرسه یک دبستان بود.
5- مدرسه رشدیه در 1316 ق زیرنظر حاج میرزا محمدحسین رشدیه در خانه سیفالدوله در خیابان لالهزار تاسیس شد. مدیریت آن با ملامحمدمهدی تبریزی و سرپرستی آن با مخبرالسلطنه بود و یک دبیرستان چندکلاسه محسوب میشد. در این مدرسه محمدعلی خان فروغی معلم تاریخ و میرزا عبدالعظیم خان قریب معلم ادبیات فارسی و میرزا عبدالله کلیمی معلم زبان فرانسه بود. این میرزا عبدالله شائول نام داشت و پس از مسلمان شدن نام خود را به عبدالله تغییر داد و به او عبدالله تازه مسلمان میگفتند.
6- مدرسه شرف در 1316 در خیابان چراغ گاز در خانه استیجاری از محمدعلی خان مستوفی از سوی انجمن معارف تاسیس شد و سیصد شاگرد داشت که دویست نفرشان رایگان تحصیل میکردند و یکصد نفرشان ماهی ده قران شهریه میدادند ولی پس از چندی به دستور میرزا جعفرخان نیرالملک وزیر معارف و علوم، تحصیل تمامی شاگردان این مدرسه رایگان شد و انجمن معارف و وزارت علوم بودجه آن را تامین میکردند.
به جز مدارس بالا در سالهای 1316 تا 1320 قمری دبستان یا مدارس زیر نیز از سوی شخصیتهای فرهنگدوست در تهران تاسیس شد.
1- مدرسه رفعت در دروازه دولاب، موسس میرزا رفیعخان مشاورالسلطنه
2- مدرسه سعادت، موسس میرزا شکرالله خان مترجمالدوله
3- مدرسه تربیت در دروازه قزوین، موسس میرزا محمدعلی پزشک (آصفالحکما)
4- مدرسه دانش در سه راه آبمنگل(واقع در خیابان ری فعلی) با سعی مفتاحالملک دولتآبادی
5- مدرسه ادب، موسس حاج میرزا یحیی دولتآبادی
6- مدرسه خرد در دروازه قزوین
7- مدرسه اسلام در سنگلج، موسس سیدمحمدطباطبایی
8- مدرسه ملا آقارضا در عودلاجان
9- مدرسه صنعتی آلمان و مدرسه آمریکایی نیز قبل از این سالها بود که در تهران تاسیس شده بود.
ناگفته نماند بزرگترین مدرسهای که در زمان سلطنت مظفرالدین شاه در تهران تاسیس شد، مدرسه علوم سیاسی بود که در سال 1317 ق. موجودیت آن اعلام شد. این مدرسه به سعی و همت میرزا حسنخان پیرنیا (مشیرالملک، مشیرالدوله) و میرزا حسینخان موتمنالملک برای تربیت کادر وزارت امور خارجه با نطق افتتاحیه مظفرالدینشاه و سالی چهار هزار تومان اعتبار از محل گذرنامه خراسان به راه افتاد. معلمان این مدرسه از افراد واجد شرایط انتخاب شده بودند مانند شمسالعلماء گرگانی، محمدحسین ذکاءالملک، فاضل خلخالی، عباسقلی خان قریب، دکتر ولیالله نصر، محمدعلی فروغی، موتمن الملک پیرنیا، صدیق حضرت مظاهر، دکتر محمد مصدق، ذکاءالسلطنه شیبانی، نظامالسلطنه مافی، میرزا عبدالعظیم قریب و میرزا حسن خان مشیرالملک. از فارغالتحصیلان این مدرسه سه نفر به نخستوزیری رسیدند که عبارتند از: علی منصور، علی سهیلی و عبدالحسین هژیر. عده زیادی از فارغالتحصیلان این مدرسه مقامات وزارت، سفارت و استانداری را عهدهدار شدند. در سال 1305 این مدرسه ضمیمه وزارت معارف شد و بعد با مدرسه حقوق ادغام گردید.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است