کاربرد سواد دیداری در بهبود بهره گیری از سواد اطلاعاتی

به گزارش خبرنگار علمی ایرنا، فریبرز درودی در سخنرانی علمی «کاربرد سواد دیداری در بهبود بهره گیری از سواد اطلاعاتی» که عصر دیروز (چهارشنبه) در تالار سخن پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران ارائه شد، افزود: تعاریف متعددی از سواد و نوع دیداری و اطلاعاتی آن وجود دارد اما سواد دیداری به گروهی از شایستگی های دیداری انسان گفته می شود که می تواند با دیدن و درعین حال داشتن و یکپارچه سازی سایر تجربیات حسی، توسعه داده شود.
وی افزود: سواد دیداری شامل گروهی از مهارت هایی است که انسان را قادر می سازد به منظور برقراری ارتباط با دیگران، قالب های دیداری را در ک و استفاده کند.
استادیار پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران گفت: سواد اطلاعاتی نیز مجموعه مهارت هایی است که به فرد کمک می کند تا نیازهای اطلاعاتی خود را مشخص و سپس با شناسایی منابع اطلاعاتی موجود و با کاوش در آن به اطلاعات مورد نظر خود دست یابد.
این توانایی ها یاریگر انسان در دستیابی به اطلاعات جدید و بهره گیری از آنها در ساختار دانش خویش است.
درودی با بیان این که اندیشمندان فرهنگ نوین را فرهنگ دیداری تعریف می کنند، اظهار کرد: سواد دیداری نخستین بار در سال 1969 مطرح شد وآخرین تعریف ارائه شده در سال 2003، سواد دیداری را فرآیند ارسال و دریافت پیام از نگاره ها و نمادها دانسته است.
وی سواد اطلاعاتی را مجموعه مهارت هایی که شخص با آن نیازهای اطلاعاتی خود را مشخص و برطرف می کند، تعریف کرد و گفت: ما از سواد اطلاعاتی برای حل مسائل اطلاعاتی خود استفاده می کنیم و این سواد فراتر و بالاتر از سواد خواندن و نوشتن است.
استادیار پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران علت پرداختن به موضوع سواد دیداری و بهره گیری از آن در سواد اطلاعاتی را نفود نگاره ها و تصاویر در ارکان زندگی، راهبردهای دیداری لحظه ای در درک بهتر مفاهیم و پایه گذاری فرهنگ نوین بر اساس سواد دیداری عنوان کرد و گفت: حالت چهره، زبان بدن، هنرها، علائم راهنمایی شهر و رانندگی، رنگ ها و تصاویر و رسانه های تصویری در قالب سواد دیداری تعریف می شوند.
درودی این عناصر را دارای نقشی برجسته در کاربری های نوین دانست و افزود: سواد دیداری به شناخت و درک بهتر مشکلات پیچیده کمک می کند، از دیدن آغاز و با ادراک دیداری و تصویر پردازی در مغز به ارتباطات دیداری بدون خدشه ختم می شود.
وی در تعریف سواد اطلاعاتی نیز گفت: نخستین بار در سال 1974 مطرح و به مهارتی اطلاق شد که ما برای حل مسائل اطلاعاتی خود از آن استفاده می کنیم؛ مبنای یادگیری مادام العمر، خود هدایت گری، جست و جو، بازیابی و استفاده موثر از اطلاعات از جمله اثرات سواد اطلاعاتی انسان است.
استادیار پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران ادامه داد: مبنا و محور سوادهای اطلاعاتی و دیداری استفاده از منابع است و باید در استفاده از منابع به حق مالکیت معنوی و حقوق مولف آگاه بود و آن را رعایت کرد.
دروردی اظهار کرد: از فردی با سواد اطلاعاتی انتظار می رود که در استفاده از منابع، از مهارت های استاندارد و تعریف شده ای استفاده کند، در مدل کاربردی، این مهارت ها در هفت بخش اصلی تعریف شده است که هر بخش نیز دارای پنج زیر مجموعه برای تشریح و توضیح بیشتر است.
وی گفت: کسب مهارت بیشتر در بهره گیری از اطلاعات، شناخت منابع مرجع و غیر مرجع، آشنایی با روش های ارزیابی بهتر اطلاعات، شناخت ماهیت اطلاعات از جمله مواردی است که در این هفت بخش به آن پرداخته شده است.
علمی** 1293 *2017
خبرنگار: محمد طاهری*انتشاردهنده: زهره محتشمی پور