اولیور ویلیامسون، اقتصاددان آمریکایی و برنده نوبل اقتصاد سال 2009 در 27 سپتامبر1932 به دنیا آمد. ویلیامسون مدرک کارشناسی خود را در رشته مدیریت از دانشگاه MIT در سال 1955 دریافت کرد، کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه استنفورد در سال 1960 و دکترای خود را در سال 1963 از دانشگاه کارنگیملون گرفت. از سال 1965 تا 1983 استاد دانشگاه پنسیلوانیا بود و از سال 1983 تا 1988 در دانشگاه ییل کرسی استادی اقتصاد را در اختیار داشت. او همچنین استاد مدیریت کسبوکار، اقتصاد و حقوق در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی از سال 1988 بوده است. جایزه نوبل اقتصاد را به پاس تجزیه و تحلیل مدیریت اقتصادی، بهویژه محدودههای کار شرکت دریافت کرد. محور مطالعات او عمدتا بحث هزينههاي مبادله و ساختارهاي مختلف ساماندهي مبادلات بوده است.
ویلیامسون در اوايل دهه 90 با عطف توجه به اجراي سياستهاي تعديل و نسخههاي بانك جهاني توسط بسياري از كشورهاي در حال توسعه و عدم توفيق آنها در دستيابي به توسعه، سه دليل ممكن را براي اين ناكامي ذكر ميكند:
1- خوشبيني بیش از حد سياستگذاران و اصلاحگران توسعه كه منجر به تهيه برنامههای توسعه ناقص ميشود.
2- اشغال پستهاي استراتژيك به وسيله افراد نالايق كه باعث ميشود بخشهاي خوب برنامهها هم، ناكارآ اجرا شود.
3- عدم لحاظ نهادها (خصوصا نهادهاي غيررسمي) در فرآيند برنامهریزي.
او معتقد است كه نسخه واحد و جهانشمول براي حل مسائل توسعهنيافتگي وجود ندارد. از جمله آثار مهم او میتوان به «نظریه شرکت به مثابه مدیریت ساختاری: از انتخاب به قرارداد» ( 2002) و «اقتصاد سازمان: رویکرد هزینه معامله» ( 1981) اشاره کرد.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است