بالغ بر 540 هزار نفر در ژاپن همچنان گوشه نشینی را بر زندگی اجتماعی ترجیح می دهند

به گزارش ایرنا، بر اساس این تحقیق که توسط دفتر دولت این کشور انجام شده، آمار قبلی این افراد معروف به 'هیکیکوموری' ثبت شده در سال 2010 که عموماً شامل شهروندان 15 تا 39 ساله می شود، تقریباً 696 هزار نفر بود.
این گزارش حاکی است؛ به رغم تلاش دولت برای کاستن از این پدیده اجتماعی عصر جدید، هنوز آمارها حکایت از افزایش تعداد این افراد در دوره های سنی خاص در این کشور دارد.
البته این تحقیق که افراد بالای 40 سال را در بر نمی گیرد، نشان می دهد که افرادی که از جامعه منزوی شده اند با 35 درصد رشد، هنوز کمتر از کسانی هستند که خود را با حبس در منزل کاملاً از ارتباطات اجتماعی محروم می کنند.
این تحقیق همچنین نشان می دهد؛ به رغم کاهش 155 هزار نفری از آمار کلی افراد کاملاً عزلت گزیده در ژاپن، آمار این افراد در سنین 35 تا 39 سال در مقایسه با آمار سال 2010 دو برابر نیز شده است.
وزارت بهداشت، کار و رفاه اجتماعی ژاپن، افراد موسوم به هیکیکوموری را کسانی معرفی می کند که حداقل تا شش ماه بدون مراجعه به مدرسه و محیط های کاری، از ارتباط گیری با دیگران خودداری می ورزند و خود را در خانه حبس می کنند.
بر اساس آخرین سرشماری رسمی دسامبر (دیماه) سال گذشته که جمعیت کشور را 127 میلیون نفر اعلام کرد، نشان می دهد که تقریباً در هر پنج هزار خانوار ژاپنی، دست کم یک نفر در سن 15 تا 39 سالگی خود را در منزل حبس می کند.
این تحقیق نشان می دهد که 10،2 درصد از 541 هزار نفر شهروند منزوی ژاپنی در سن 35 تا 39 سال قرار دارند که این آمار در مقایسه با آمار سال 2010 دو برابر شده است؛ در حالی که 34،7 درصد آنها از 20 تا 24 سال سن دارند که قربانیان این دوره سنی نیز در مقایسه با تحقیق سال 2010، تا 13،4 درصد رشد داشته اند.
بر اساس این پژوهش، 34،7 درصد این افراد کسانی هستند که خود را دست کم تا 7 سال از جامعه منزوی کرده اند و 28،6 درصد نیز از 3 تا 5 سال خود را در خانه محبوس کرده اند؛ این درحالی است که 12،2 درصد این افراد، حتی از 5 تا 7 سال در خانه خود مانده اند و بیرون نیامده اند.
جامعه شناسان و روانشناسان اجتماعی، علت اصلی بروز این پدیده جدید در جامعه انسانی ژاپن را طفره روی و بروز مشکلات ارتباط گیری شهروندان و تنظیم این ارتباط با محیط های کاری در آنها می دانند و حتی بسیاری از آنها در ارتباط بین فردی خود با محیط کار نیز دچار مشکل هستند.
بر اساس این گزارش، ژاپنی ها یک ربع قرن است که این بیماری اجتماعی یا اختلالی روانی به نام هیکیکوموری را تجربه می کنند.
صرف نظر از پژوهش پیش رو که افراد بالاس 39 سال را در بر نگرفت، آمارها نشان می دهند که امروزه حدود دو میلیون از جمعیت این کشور از این بیماری ناشناخته و نیازمند به کمک، رنج می برند.
مبتلایان به هی کی کوموری علایم اضطراب، افسردگی و الگوهای خواب آشفته را نشان می دهند. تعریف رسمی این اختلال، خانه نشینی کامل را هم شامل می شود اما بسیاری از روانپزشکان و محققان ژاپنی برای این بیماری، اختلال طیفی را تعریف کردند که از خانه نشینی کامل تا بیرون رفتن هر روز، اما نداشتن هیچ دوست یا شغلی را شامل می شود.
این بیماران عمدتاً ترجیح می دهند در طول روز بخوابند و شب ها تلویزیون تماشا کنند، با بازی های رایانه ای مشغول شوند یا کتاب های مصور بخوانند.
این قبیل افراد اغلب ترجیح می دهند در اتاق خواب خود تنها غذا بخورند و به مقدار فراوان چت اینترنتی دارند، اما به ندرت وارد روابط چهره به چهره می شوند.
در موارد بسیار نادر، این افراد ممکن است به خودکشی و حتی قتل دیگران نیز دست بزنند.
به گفته محققان، این افراد فقط وقتی هیچ گزینه دیگری ندارند به سراغ درمان می روند؛ مثلاً وقتی که خانه شان فروخته شده، والدینشان فوت کرده اند و دیگر هیچ پولی برایشان باقی نمانده است.
تحلیلگران اجتماعی دو عامل در فرهنگ ژاپنی را از عوامل گسترش این بیماری در این کشور می دانند: نخست اینکه ژاپنی ها ابتلا به بیماری روانی را ننگ می دانند و ترجیح می دهند خود را پنهان کنند تا این که به دنبال درمان بروند.
دوم اینکه در فرهنگ ژاپن، استراحت کردن، درمان همه بیماری های روانی دانسته می شود و افراد تصمیم می گیرند مدت ها در خانه استراحت کنند تا شاید بهبود یابند.
برخی محققان بر این باروند که ابتلا به هی کی کوموری نوعی واکنش به تأکید فرهنگی ژاپن بر سرعت، کارآمدی و وقت شناسی است.
برخی دیگر، تفاوت نگرش نسبت به یافتن شغل در دو نسل را عامل مهمی می دانند؛ چرا که تا قبل از دهه 1990 (1370)، ژاپنی ها با روند ثابتی تحصیلات خود را به پایان می رسانند، برای مصاحبه می رفتند و شغلی برای همه عمر پیدا می کردند اما از دهه 1990 به بعد، اوضاع تغییر کرده و بسیاری از جوانان در مصاحبه های بسیاری شرکت می کنند اما کار دایمی پیدا نمی کنند و مورد سرزنش والدینی قرار می گیرند که شرایط را با زمان خود مقایسه می کنند و باعث احساس شرمساری در فرزند خود می شوند.
به رغم توجه فراوان رسانه ها و نشریات، مطالعات علمی کمی در مورد هی کی کوموری وجود دارد؛ با این وجود نباید فراموش کرد که ژاپن از کشورهایی بوده و هست که بالاترین آمار خودکشی را در بین کشورهای جهان داشت.
البته برخی محققان نیز گسترش سبک زندگی و کار در محیط های مجازی را از عوامل گسترش این معضل اجتماعی در ژاپن و بسیاری از کشورهای توسعه یافته جهان می دانند.
آساق**1378**1504