کمبود پرستار و بهیار در ایران

ایران از ابتدای دهه 50 دچار کمبود نیروی انسانی لازم در بخش‌های بهداشت و درمان بوده است. در خبری کوتاه که در روز 12 مرداد 1354 در جراید در این باره به چاپ رسیده آمده بود: «هم اکنون قرار است در ایران هر سال 1000 تخت بیمارستانی جدید دایر شود و 125 پرستار و 250 بهیار جدید بابت هر 1000 تخت به‌کار گرفته شود. این در حالی است که تا پایان برنامه عمرانی پنجم (حدود 5/2 سال بعد از سال 54) به 150 هزار تخت بیمارستانی و بین 18 هزار و 500 نفر پرستار و 137 هزار و 500 نفر بهیار نیاز داریم، در حالی که اکنون نیز کشور با کمبود پرستار و بهیار مواجه است و این کمبود موجب ایجاد بازار سیاه برای این حرفه شده است، به طوری که اغلب این افراد شبانه روز در سه نوبت هشت ساعته خدمت می‌کنند و در نتیجه خستگی مفرط آنها، سبب پایین آمدن راندمان مفید کار آنها می‌شود.»