میانجیگری سازمان ملل یا نجات تروریستها از محاصره ارتش سوریه؟!

گروه بین الملل- مهدی ذوالفقاری: روز گذشته خبرگزاری غربی رویترز بار دیگر به انتشار خبری پرداخت که به ظاهر عرض تبریک به ارتش سوریه و دولت قانونی این کشور بود؛ اما تماماً نشان داد به دنبال اهدافی است که رویه روبهانه اخلاف استعماری خود را دنبال می کند.

متن این خبر درباره ۲ هزار تروریستی است که دمشق و حومه آن را به اشغال خود درآورده بودند و اکنون بر اساس اعلام این خبرگزاری در توافقی با میانجیگری سازمان ملل متحد از منطقه‌ ای محاصره شده در جنوب «دمشق» پایتخت سوریه خارج می شوند.

در ذیل به تشریح اهداف و مقاصد پشت پرده این خبرگزاری غربی با استناد به متن این خبر خواهیم پرداخت تا از این رهگذر پیدا و پنهان بیشتری از حربه ها و شیطنت های رسانه ای پیرامون تحولات اخیر در سوریه افشا گردد.

رویترز که نمی تواند شادمانی زایدالوصف خود را کنترل کند در ادامه می افزاید: این توافق که یک پیروزی برای دولت «بشار اسد» رییس‌جمهوری سوریه محسوب می‌شود، شانس وی برای تسلط مجدد بر منطقه‌ای راهبردی در ۴ کیلومتری جنوب پایتخت را افزایش می‌دهد.

۲ هزارتروریستی که رویترز از خلاصی آن ها سخن می گوید، در واقع همان شیاطینی هستند که از بریدن سر انسان ها تا اعمال منافی عفت و اخلاق را در کارنامه سیاه خود به ثبت رسانده و اکنون که زمان پاسخگویی به کردار مجرمانه آن ها فرا رسیده است؛ سازمان ملل متحد به رسم گذشته به فریاد آن ها رسیده و به نام «توافق محلی» اما به کام خلاصی تروریست های آموزش دیده قصد خروج آن ها ار محاصره ارتش و نیروهای مردمی سوریه را دارد؛ تا به روایتی آن را به مواضع تروریست ها در «الرقه»، به روایتی به مرزهای ترکیه و به نقل از رویترز به مناطق تحت کنترل سایر تروریست ها برساند.

سازمان ملل این اقدام را با دو عنوان «تلاش های بشردوستانه» و «توافق محلی-منطقه ای(Local Deal)» اعلام کرده است تا اگر دولت سوریه با آن مخالفت کند؛ سازمان ملل بتواند با تمسک به منشور ملل متحد از قبل ماده ۴۱ و ۴۲ فصل هفتم، قطعنامه های حقوق بشری، «مسئولیت حمایت (Responsibility of Protect)» و امثالهم تشکیل یک ائتلاف علیه دمشق را اعلام و سناریوهایی از قبیل لیبی، عراق، افغانستان و ... را به اجرا درآورد.

بسیاری از تروریست هایی که اکنون تحت الحمایه سازمان ملل قرار است با ۱۸ اتوبوس از منطقه تحت محاصره ارتش خارج شودند، کسانی هستند که زمانی در قالب «مخالفان میانه رو» و توسط آمریکا در مناطق نزدیک به مرز ترکیه و اردن آموزش دیده و هلاکت و یا حتی اسارت آن ها توسط مبارزان ارتش سوریه می تواند به افشاء بسیاری از اسرار نظامی و امنیتیِ محور غربی-عبری-عربی منتهی شده و نه تنها بودجه مصروف آموزش آن ها بلکه هویت رابطین شان با آمریکا را بر ملا سازد.

رویترز در بخشی از این خبر از پیروزی دولت «بشار اسد» برای تسلط مجدد بر منطقه‌ای راهبردی در ۴ کیلومتری جنوب پایتخت سخن گفته است؛ اما حمله های خمپاره ای این تروریست ها را به بزرگراه های مواصلاتی ریف غربی و جنوبی دمشق و کشتار غیرنظامیان در این مسیرها را به بوته فراموشی سپرده و سراغی از اینگونه جنایات آن ها را در خبر خود نگرفته است.

رویترز می نویسد: از سوی دیگر این تحول می‌تواند چشم‌انداز امیدی برای نقش چنین میانجیگری‌هایی برای رسیدن به صلحی پایدار در مناقشه سوریه که در طول نزدیک به ۵ سال به مرگ بیش از ۲۵۰ هزار نفر انجامیده است، به شمار آید.

به غیر از کنفرانس های ژنو، نشست های وین ۱ و ۲ و نیویورک با محوریت سازمان ملل متحد از اختلافاتی پرده برداشت که محوریت آن ها «گره زدن سرنوشت بحران سوریه به رئیس جمهور منتخب مردم این کشور» با اصرار و یکدندگی عربستان سعودی بود. اما جالب آن جاست که پس از نشست های مذکور، خبرگزاری های غربی و نهاد سازمان ملل کوچکترین اشاره ای به «رسیدن به صلحی پایدار» و «مرگ بیش از ۲۵۰ هزار نفر در طول نزدیک به ۵ سال» نکرده تلاشی را نیز در این راستا به انجام نرساندند؛ اما اکنون که زمان نجات تروریست های دست آموز فرا رسیده است؛ صلح پایدار را بهانه توافق برای رهایی تروریست ها اعلام کره اند.

بخش بعدی خبر منتشره توسط رویترز شاهدی بر صدق مدعای این تحلیل است؛ در جاییکه به نام گروه های جامعه هدف مورد نظر خود اذعان می کند: تروریست هایی که قرار است از این منطقه خارج شوند به گروه‌هایی چون داعش، جبهه النصره و شاخه‌هایی از القاعده تعلق دارند.

خبر با جمله «انتقال این افراد و ۱۵۰۰ نفر از خانواده‌هایشان با ۱۸ اتوبوس به مناطق تحت کنترل گروه داعش و سایر گروه‌ها» ادامه می یابد. در واقع استفاده رویترز از کلمه «خانواده» با مقاصد تهییج عواطف و احساسات خوانندگان و القاء مضامین مربوط به این واژه به کار رفته است؛ چرا که بسیاری از این تروریست ها با توسل به زور زنان و دختران بی دفاع مناطق تحت کنترل خود را به همسری برگزیده، یا آن ها را از بازار برده فروشان تحت کنترل خود خریداری کرده و یا از طرقی مانند جهاد نکاح به وصلت اجباری با آن ها مبادرت ورزیده اند و اکنون تمایل دارند آن را جزء خانواده خود به شمار بیاورند. لذا به اذعان این خبرگزاری قرار است به گروه‌هایی چون داعش، جبهه النصره و شاخه‌هایی از القاعده پیوسته تا با تشریک مساعی آن ها به مقابله با نیروهای مردمی و ارتش سوریه ادامه دهند.

از دیگر مقاصد خبرگزاری مذکور برای اشاعه همراه با شادمانی این خبر می توان به برنامه ریزی برای بدنام کردن نظام سوریه در آینده و ایجاد شکاف و تردید در میان گروه های بزرگ حامیان اسد اشاره کرد.

 اجرای این سناریو به این گونه است که در فرمان عفو دولت سوریه تشکیک آفرینی ایجاد کنند. پیشتر اعلام شده بود که دولت سوریه تنها به کسانی که سلاح خود را بر زمین گذاشته و دستشان به جنایت علیه مردم این کشور آغشته نباشد و ... عفو خواهد داد. این رسانه غربی می کوشد چنین القاء کند که سوریه به «عفو گزینشی» اقدام کرده و مفاد فرمان عفو خود را نقض کرده است؛ حال آنکه بی تردید مخالفت سوریه با این توافق که به میانجیگری سازمان ملل اعلام شده است، می تواند تبعات سوئی از قبیل هجمه تبلیغاتی علیه اسد مبنی بر «مخالفت با میانجیگری سازمان ملل»، «مخالفت با نجات انسان ها و اقدامات بشردوستانه»، «عدم ترحم نظام سوریه» و ... را به دنبال داشته باشد.

جدا از مصالحت اندیشی های حدوث این رخداد، تأمل در نحوه و زمان ورود سازمان ملل در بحران ها و توجیه اقدامات توسط این نهاد به وضوح نشان از هدفمندی آن داشته و امیدواری ها از بی طرفی و تلاش واقعی برای بحران زدایی این نهاد بین المللی را کاهش می دهد.