2015؛ سال مرگ راه حل "دو کشوری" در سرزمین‌های اشغالی

تحولات مربوط به فلسطین در طول سال 2015 نشان می‌دهند هشدارهایی که در پنج سال گذشته در مورد مرگ راه حل "دو کشوری" داده می‌شد پر بیراه نبوده‌اند و در مقطع فعلی از درگیری‌ها دیگر صحبت از این نیست که توافق سال 1993 اسلو در حال احتضار است بلکه باید گفت که این توافق مرده است و بحث بیشتر درباره احیا آن تنها باعث نادیده گرفتن واقعیت می‌شود.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پایگاه اینترنتی "نشنال" در تحلیلی درباره تحولات مربوط به مساله فلسطین در سال 2015 می‌نویسد:

« اسرائیل با خودداری تقریبا دائمی از متوقف کردن ساخت شهرک در کرانه باختری و تقویت ماتریس کنترل خود بر زندگی فلسطینی‌ها عملا در سرزمینی که فرض بر این بود که دو کشور موجودیت یابند، یک دولت را ایجاد کرده است.

در واقعیت امروز کرانه باختری و نوار غزه – اراضی که برای کشور آینده فلسطین در نظر گرفته شده‌ بودند- به طور فیزیکی و معنوی از هم جدا هستند. حماس نوار ساحلی غزه را که به دلیل محاصره شدن توسط اسرائیل و مصر از جهان خارج انزوا پیدا کرده، اداره می‌کند. بخشهایی از کرانه باختری تحت نظارت تشکیلات خودگردان فلسطین به عنوان یک سازمان نیمه دولتی نامحبوب که ابزار تعمیق هر چه بیشتر اشغالگری اسرائیل تلقی می‌شود، قرار دارد.

نهایتا اسرائیل کنترل کامل بر همه اراضی و مردم ساکن منطقه میان رود اردن و دریای مدیترانه را در دست خود دارد. اسرائیل با یک نظام حقوقی سه لایه حکومت می‌کند. یهودیان اسرائیلی از حقوق مدنی و دموکراتیک کامل برخوردار بوده و می‌توانند عملا هر جایی که بخواهند سکونت کنند. شهروندان فلسطینی تحت کنترل اسرائیل اما به رغم برخورداری از برخی امتیازهای دموکراتیک در معرض تبعیض اساسی و سیستماتیکی که روز به روز شدید تر می‌شود قرار دارند. واکنش دولت اسرائیل به خشونتهای اخیر مدرکی است که نشان می‌دهد تل آویو چقدر آسان اقدام به لغو حقوق و امتیازهای شهروندان فلسطینی می‌کند. برای فلسطینی‌هایی که در کرانه باختری زندگی می‌کنند وضعیت حقوقی غیر قابل تحمل است. آنها در معرض اشغال نظامی قرار گرفته و کاملا از هر گونه حقوق انسانی و شهروندی محروم هستند.

خشونتهای حاکم در منطقه در پایان سال 2015 نشان می‌دهد این وضعیت نابرابر و مجزا برای اسرائیل نیز بدون تبعات نیست. تل آویو به رغم تلاش برای ایجاد یک حصار جدا سازی گسترده که کرانه باختری را جدا کرده و ضمن اختصاص زمینهای بیشتر به اسرائیل، فلسطینی‌ها را وارد یک به اصطلاح "بانتوستان" می‌کند، هنوز نتوانسته اساسی‌ترین فاکتور یعنی امنیت را برای شهروندانش تامین کند.

اسرائیل تا کی می‌تواند این موضع خطرناک را حفظ کند؟ از زمان انتفاضه دوم تا کنون اسرائیل به سختی تلاش کرده تا همچنان بر روایتی که از درگیری داده می‌شود تسلط داشته باشد؛ روایتی که بر تبعات امنیتی برای شهروندان اسرائیلی و فلسطینی تاکید دارد تا این که شمایل استعماری رژیم را نشان دهد.

فلسطینی‌ها به رغم اقدامات اعتراضی انفرادی به نظر نمی‌رسد که امروز آماده اصلاح رهبرانشان و انطباق پذیری با دور جدیدی از نافرمانی مدنی علیه اشغالگری اسرائیل همچون کاری که در زمان انتفاضه نخست خود انجام دادند باشند؛ تاکتیکهای غیر خشوت آمیز به سمت جنبش بایکوت، تحریم و خارج کردن سرمایه (BDS) گرایش پیدا کرده‌اند. سال 2015 در حالی پایان می‌یابد که اتحادیه اروپا محصولات شهرک نشینان کرانه باختری را بایکوت کرده و انجمن مردم شناسی آمریکا نیز رویکرد تحریم دانشگاه‌های اسرائیلی را در پیش گرفت.

ما احتمالا شاهد پیروزی‌های بیشتری برای جنبش بایکوت، تحریم و خروج سرمایه (BDS) باشیم. مساله این است که خسارات حفظ رژیم استعماری چطور در جامعه اسرائیل بروز پیدا خواهد کرد. آیا اسرائیلی‌ها در اعتراض به وضعیت امنیتی به خیابانها خواهند ریخت یا این که منعفلانه ناظر بر انزوای بین‌المللی فزاینده خود خواهند بود؟ یک چیز مسلم است: در سال 2016 دیگر خبری از روزهای آکنده از خوش‌بینی زمان امضای توافق اسلو نخواهد بود.»

انتهای پیام