مناطق پرجمعیت در فهرست اهداف حمله هسته‌ای آمریکا در جنگ سرد

برای اولین‌بار، اداره ملی ثبت و بایگانی ایالات متحده جزییات فهرست اهداف بالقوه آمریکا برای بمباران اتمی در آستانه جنگ با اتحاد جماهیر شوروی را منتشر کرد که نشان دهنده تعداد و تنوع اهداف در قلمرواش و نیز در شرق اروپا و چین است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از روزنامه نیویورک تایمز، در این گزارش بسیاری از اهداف برای تخریب هدفمند در شهرهای بزرگ آمده است که شامل 179 هدف در مسکو (مانند تجهیزات کشاورزی و ترانسفورماتورها و صنایع سنگین)، 145 هدف در لنینگراد و 91 هدف در شرق برلین است. این اهداف منطقه نقطه صفر تعیین شده خوانده می‌شود. با این که بسیاری از این اهداف تاسیسات صنعتی، ساختما‌ن‌های دولتی و مشابه آن هستند هر یک از این اهداف در نظر گرفته شد مناطق پرجمعیت هستند.

ویلیام بور، تحلیل‌گر برجسته بایگانی امنیت ملی گروه تحقیقاتی دانشگاه جورج واشنگتن که این فهرست اهداف را به دست آورده است گفت: مطمئنا ناراحت کننده است که مناطق پرجمعیت مورد هدف قرار داشتند.

ویلیام بور که دارای تخصص در تاریخچه انرژی هسته‌ای است معتقد است که این مشروح‌ترین فهرست اهدافی است که نیروی هوایی تاکنون منتشر کرده است.

این اهداف فقط با اعداد کدگذاری شده که به موقعیت‌های خاص اشاره دارند و آدرس دقیق و نام تاسیسات مورد هدف در آن دوره در دایره المعارف بمباران محرمانه وجود دارد و ویلیام بور گفت که تلاش دارد تا آن را از حالت محرمانه خارج کند.

این سند 800 صفحه‌ای محرمانه در حالی منتشر می‌شود که مساله قدرت نیروی هوایی و هدف قرار دادن احتمالی غیرنظامیان در صدر اخبار قرار دارد. برای مثال ایالات متحده از بمباران مقر داعش در رقه سوریه به دلیل حضور زندانیان غیرنظامی در چنین مجموعه‌های خودداری کرده است.

با این حال برخی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده از این که باراک اوباما، رییس‌جمهور آمریکا حملات بیش‌تری را به کار نمی‌گیرد از او انتقاد کرده‌اند،‌ از جمله سناتور تد کروز جمهوری‌خواه از تگزاس که بمباران کامل داعش در عراق و سوریه را خواستار شده است.

زمانی که وی برای این موضع‌اش به چالش کشیده شد گفت: ‌هدف تخریب یک شهر نیست بلکه هدف کشتن تروریست‌های داعش است.

این فهرست جدید که غیرمحرمانه اعلام شده با عنوان مطالعه احتیاجات تسلیحات اتمی برای سال 1959 توسط فرماندهی استراتژیک نیروی هوایی در سال 1956 تولید شد و در آن اهدافی که می‌بایست در جنگ احتمالی در سه سال آینده مورد هدف قرار گیرند، بررسی می‌شد.

متیو جی مک کینزی، مدیر برنامه هسته‌ای در شورای دفاعی منابع ملی در این باره گفت:‌ این فهرست در زمان پیش از موشک‌های قاره‌پیما یا زیردریایی‌های پرتاب موشک و در زمانی که بمب‌افکن‌ها ضرورتا تنها ابزار حمل سلاح‌های هسته‌ای بودند، تولید شد. بعد از آن ایالات متحده با برخورداری از زرادخانه هسته‌ای 10 برابر بیش‌تر از شوروی، برتری زیادی بر آن کشور داشت.

او گفت که با این که این اسناد در اوج جنگ سرد تنظیم شده، هدف قرار دادن مناطق پرجمعیت شهری هنوز قاعده اساسی استفاده از سلاح هسته‌ای برای حملات بازدارنده محسوب می‌شود.

متیو مک کینزی ادامه داد: حتی امروز تهدید نابودسازی شهرهای دشمن در مرکز منظور بازدارندگی قرار دارد. آلکس ولرستین، تاریخ‌دان سلاح‌های هسته‌ای در موسسه تکنولوژی استیونز در شهر هوبوکن گفت که در سال 1959 ایالات متحده در مجموع 20 هزار مگاتن بمب اتمی در اختیار داشت.

دوایت دی آیزنهاور، رییس‌جمهور آمریکا خواستار کاهش این زرادخانه شد و این میزان تا یک یا دو سال به بعد نصف کاهش یافت.

وی تصریح کرد: آیزنهاور فکر کرد که این میزان بمب منجر به محو شدن گونه انسان خواهد شد. اسناد سال 1956 اولویت اصلی اهداف نیروی هوایی را 1100 فرودگاه بلوک شوروی می‌داند زیرا هدف نابودسازی بمب‌افکن‌ها شوروی بود قبل از این که آن‌ها بتوانند به هوا بلند شوند و برای بمباران اهداف در اروپا و دیگر نقاط پیش بروند. با این حال بسیاری از پایگاه‌های هوایی و مراکز فرماندهی درون یا اطراف مرکز پرجمعیت بودند و بنابراین حتی این حملات نیز منجر به تلفات شدید غیرنظامیان می‌شد.

اهداف با اولویت دوم زیرساخت‌های صنعتی بودند که آن‌ها نیز شامل افرادی بودند که در آن‌جا کار می‌کردند.

چندین تاریخ‌دان نظامی اعلام کردند که با این که قانون کلی که غیرنظامیان نباید مورد هدف قرار بگیرند به پیش ازجنگ جهانی اول باز می‌گردد اما اقدام واقعی اغلب با توجه به نیازهای آن زمان تحمیل می‌شده است. متحدان جنگ جهانی دوم و جنگ کره با قاعده پرهیز از کشتار غیرنظامیان تا آن‌جایی که ممکن است به جنگ ادامه دادند اما در هر یک از این نبردها،‌ این قاعده ایده‌آل جای خود را به بمباران شهرها داد زیرا بمباران شهرها به عنوان یک ضرورت نظامی تلقی شد.

هدف قرار دادن غیرنظامیان اغلب به عنوان راهی برای تضعیف روحیه دشمن، ایجاد شورش یا تسلیم تلقی شده است و به طور امکان‌پذیری به کوتاه کردن جنگ منتج می‌شود. حتی پس از بمباران توکیو و درسدن آلمان و بمب اتمی که بر روی شهرهای ناکازاکی و هیروشیما انداخته شد، گاهی اوقات از بمباران وسیع غیرنظامیان در زمینه‌های بشردوستانه حمایت شده است.

استفن شوارتز، مشاور مستقل در زمینه سیاست سلاح هسته‌ای این فهرست را تلخ و کاملا ترسناک خواند. با این حال ابراز خوشحالی کرد که این اسناد در زمانی منتشر شده که افراد بسیار کمی در آمریکا از جمله سیاست‌گذاران دارای آگاهی نسبت به سلاح‌های هسته‌ای هستند.

وی گفت: خیلی خوب است که این جزییات درز کرده است. سلاح‌های هسته‌ای تسلیحات خارق‌العاده‌ای هستند که می‌توانند تخریب قابل توجهی به همراه داشته باشند. اگر چه این اسناد ممکن است تاریخی باشند،‌ اما متاسفانه سلاح‌های هسته‌ای هنوز به تاریخ نپیوسته‌اند.

انتهای پیام