انتقاد «الیوم السابع» از فشار به دو قاری مصری به خاطر سفر به ایران

روزنامه مصری «الیوم السابع» از فشار به دو قاری مصری به خاطر سفر اخیرشان به تهران از سوی برخی از محافل مصری انتقاد گرد و نوشت: انتقاد از سفر قاریان، صرفا سخن بیهوده ای است که هدف از آن انداختن ما در نزاع و درگیری‌های وهمی و خیالی است که به خشونت و تفرقه می‌انجامد و خدمت شایسته ای است به کسانی که در کمین منطقه نشسته‌اند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزنامه مصری «الیوم السابع» در مقاله‌ای به قلم «سعید الشحات» سردبیر خود با عنوان «قاریان مصری در ایران .... انتقاد از سفر قاریان ما را وارد جنگ و درگیری های خیالی می کند» می نویسد: محمد یحیی الشرقاوی و محمد الشحات از قاریان مصری برای قرائت قرآن به ایران سفر کردند و رسانه های ایرانی سفر آنها را جشن گرفتند، به جز جمعیت سلفی موسوم به ائتلاف «خیر امت» که هیچ جای تعحبی هم ندارد که از موسسه الازهر و وزارت اوقاف و سندیکای قاریان خواسته تا از این دو نفر تحقیق و بازخواست کنند.

این روزنامه مصری ادامه می دهد: نمی دانم الشرقاوی و الجندی دو قاری و شیخ مصری که تنها برای قرائت قرآن کریم به ایران سفر کرده اند، چه اشتباهی مرتکب شده اند؟! به جای آنکه شاهد آن باشیم که از آنها به‌عنوان تبلور جایگاه برجسته مصر در تلاوت قرآن کریم با چنین چهره‌های شاخص و برجسته‌ای مثل محمد رفعت، مصطفی اسماعیل، محمود الحصری، عبدالباسط عبدالصمد، محمد صدیق المنشاوی، ابوالعینین شعیشع، محمود البنا، طه الفشنی و دیگران تکریم و تقدیر کنند، شاهد سطحی نگری آنها به مقوله این سفرها در قالب «تسلیم شدن در برابر شیعه» یا «تبلیغ رسانه های ایرانی برای سفر شیوخ اهل سنت و الازهر» هستیم. اگر هم چنین امری درست باشد، عیب و ایراد آن چیست؟ چرا این سفرها را به‌عنوان گامی در راستای «تقریب» به جای «تفرقه» ارزیابی نمی‌کنیم؟ و چرا آن را به معنای اذعان و تقدیر از جایگاه برجسته الازهر در جهان اسلام نمی بینیم؟

«سعید الشحات» در ادامه مقاله خود می‌افزاید: انتقاد از سفر قاریان، صرفا سخن بیهوده‌ای است که هدف از آن انداختن ما در نزاع و درگیری‌های وهمی و خیالی است که به خشونت و تفرقه می‌انجامد و خدمت شایسته‌ای است به کسانی که در کمین منطقه نشسته اند. حال این سئوال پیش می آید که سلفی ها چه خدمتی به پیشرفت و توسعه مسلمانان کرده اند به جز درگیری‌ها و جنگ‌هایی که ما را به مضحکه بین ملت‌ها تبدیل کرده است؟

در ادامه این مقاله انتقادی امده است: زمان چندان زیادی از دوره حکومت گروه اخوان بر ما نمی گذرد که با تقویت شوکت و قدرت سلفی ها همراه شد و گفتمان تقسیم مسلمان به سنی و شیعه به صورت افراط گرایانه ای تشدید گردید تا حدی که محمد مرسی که به صورت خیلی اتفاقی و ناگهانی رئیس جمهور (مصر) شد، در تلاش برای کسب حمایت و آرای سلفی‌ها گفت که «خطر شیعه برای مسلمانان از یهود هم بیشتر است» که این امر نشانگر مسیر مستقیمی بود که آنها به «داعش» و دیگر «گروه‌های تکفیری» می رسند.

روزنامه «الیوم السابع» تاکید می‌کند: البته شایسته است به مراحل تاریخی تلاش های عظیمی که شیوخ بزرگ برای تقریب بین شیعه و سنی مبذول داشتند، اشاره کنیم و پیشر و رهبر آنها شیخ محمود شلتوت به‌عنوان شیخ الازهر که در 13 اکتبر 1958 فتوای مجاز بودن پیروی از مذاهب اسلامی ثابت و معروف از جمله مذهب شیعه امامیه جعفری را صادر کرد و در پیامی در مجله پیام اسلام (رساله الاسلام) صادره از «دار التقریب بین مذاهب اسلامی در قاهره» تاکید کرد که «مذهب جعفری معروف به مذهب شیعه امامیه دوازد امامی مذهبی است که پیروی از آن همانند دیگر مذاهب اهل سنت شرعا مجاز است و مسلمانان باید این امر را بدانند و دست از تعصب نابجا نسبت به این مذاهب مشخص بردارند.» این شیخ شلتوت اسوه و شخصیت اسلامی واقعی است که نسبت به توسعه و پیشرفت مسلمانان اهتمام داشت و این همان الازهر درخشانی است که ما می خواهیم، به جای کسانی که ما را در عقب ماندگی و جهل از ماهیت اسلام غوطه ور می کنند و زمین و آسمان را به هم می دوزند تا فتوای حرام بودن چیزهایی را که خداوند حلال کرده را برای ما صادر کنند.

وی در پایان اضافه می‌کند: در نقطه عطف دیگری از تاریخ درخشان قرائت قاریان بزرگ قرآن کریم در ایران به یاد می آورم که مرحوم شیخ ابوالعینین شعیشع رییس سندیکای قاریان در گفت‌وگو با روزنامه الشرق‌الاوسط در 22 جولای 2006 گفت: «در ایران جوانی را یافتم که صدای مرا تقلید می کرد و وقتی قرائت او را شنیدم، گمان کردم خودم در سن او قرآن می خوانم و هیچ تفاوتی بین صدای من و صدای او در آن سن وجود نداشت، ایران قاریانی با سبک و سطح بسیار خوبی دارد، زیرا ایرانی ها به خوبی به قرآن گوش فرامی دهند و مقامات و سکب های موسیقی را به خوبی می دانند و اصلا این سبک های موسیقی در سرزمین ایران ظهور یافته است».

انتهای پیام