بیستمین سالگرد پایان جنگ بوسنی؛ بوسنی اکنون راضی است؟

بیستمین سالگرد توافق صلحی که به جنگ بوسنی پایان داد اما این کشور را همچنان در اختلافی عمیق نگهداشت، امروز(یکشنبه) طی مراسمی در سارایوو گرامی داشته شد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نقل از خبرگزاری رویترز، سالگرد توافق در حالی با مراسم کوچکی از نواختن شیپورها برگزار شد که این توافق دو دهه است صلح را به بوسنی برگردانده اما به این قیمت که این کشور همچنان پر از خط و مرزهای قومی و ملی باشد.

در این مراسم همچنین کپسولی آهنی حاوی 20 هزار آرزو در موزه سارایوو قرار گرفت؛ ابتکار عملی که گفته می‌شود آژانس توسعه دولت آمریکا بانی آن بوده است.

آرمین 21 ساله یکی از افرادی که آرزویش را در این کپسول آهنی انداخته بود می‌گوید: اجازه نخواهم داد گذشته آینده‌مان را نابود کند.

توافق صلح مذکور به بیش از سه سال جنگ بین صرب‌ها، کروات‌ها و بوسنیایی‌ها خاتمه داد؛ جنگی که طی آن حدود 100 هزار تن که اکثر آنها مسلمان بودند، کشته شدند. این توافق بوسنی را به دو منطقه خودمختار جمهوری صرب و فدراسیون بوسنیایی کروات تقسیم کرد. این توافق از آن زمان سلاح‌ها را خفه کرد اما بسیاری از بوسنیایی‌ها آن را به دلیل از بین بردن همبستگی و توسعه در این کشور متهم می‌کنند.

با وجود استقرار دو دهه صلح و ورود میلیاردها دلار کمک خارجی، احزاب ناسیونالیست همچنان قدرت را در بوسنی در دست دارند در حالی که اهداف دوران جنگ آنها هیچ تغییری نکرده است.

منتقدان معتقدند چنین سیستمی فساد را گسترش و سرعت اصلاحات را کاهش می‌دهد.

این توافق در سال 21 نوامبر 1995 در دیتون، اوهایوی آمریکا بین ارتدوکس‌های بوسنیایی، مسلمانان و کاتولیک‌های کراوات به امضا رسید.

پادی اشدون، سیاستمدار انگلیسی و ناظر این توافق در این باره می‌گوید: توافق دیتون نمونه موفق یک توافق بین المللی است و بسیاری به آن به عنوان یک الگو در مساله سوریه به عنوان کشوری از هم گسیخته نگاه می‌کنند.

اشدون ادامه می‌دهد، بوسنیایی‌ها بانک مرکزی، پلیس مرزی، دادگاه کشوری و سیستم مالیاتی ایجاد کردند. آنها بر یک پرچم و پاسپورت مشترک توافق کرده و ارتش هر سه گروه به یک ارتش تبدیل شد. یک میلیون آواره و پناهجوی ناشی از این جنگ به خانه‌هایشان بازگشتند. هیچ کشوری پس از چنین جنگی با چنین سرعتی در بهبود اوضاع پیشرفت نکرد.

اما بوسنیایی‌ها اکنون اهداف بزرگتری از جمله کشوری کارآمد و عضویت در اتحادیه اروپا را می‌خواهند و توافق دیتون مانعی در این مسیر است.

علاوه بر احترام نژادی و تبعیض اقلیتی در بوسنی، تقسیم بندی‌های گسترده در این کشور ، مسئولیت‌های متعدد و پیچیده‌ای در سیستم این کشور ایجاد کرده که در نهایت به بی‌مسئولیتی رهبران سیاسی منجر می‌شود.

انتهای پیام