وقتی مسؤولان یک رسانه عکس‌های تلخ و خشن درخواست می‌کنند

سالمی نیگجه، عکاس خبرگزاری AP آمریکا با حضور در بخش بین الملل نمایشگاه مطبوعات از رسالت بزرگ عکاسان گفت و اینکه می‌توانند با عکس‌های خود منشاء تغییرات جهانی شوند.

به گزارش بخش رسانه ایسنا، کارگاه عکاسی «چشم بشر» مروری بر عکاسی خبری از آغاز تاکنون با حضور وحید سالمی نیگجه عکاس خبرگزاری آسوشیتدپرسAP چهارشنبه، ٢٠ آبان در بخش میز تخصصی بخش بین‌الملل بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها برگزار شد.

سالمی نیگجه در ابتدای این کارگاه درباره تاریخچه عکاسی گفت: تاریخ تصویرگری به سی هزار سال پیش برمی‌گردد، در واقع هزاران سال قبل از اختراع خط، تصویرگری وجود داشت. بشر در طول تاریخ، تصویرگری انجام می‌داد اما نمی‌توانست نور را ثبت کند تا اینکه در سال ١٩٢٦، با ثبت نور هنر عکاسی صورت گرفت.

وی درباره وضعیت نخستین عکاسان و ابزارهای آنها بیان کرد: ابزارهای اولیه‌ای که برای عکاسی بسیار بزرگ بود و به سختی حمل و نقل می شد. عکاسانی که برای عکاسی صحنه‌های جنگ و حوادث می‌رفتند به وسیله کالسکه وسایل عکاسی خود را حمل می‌کردند تا بتوانند تمامی ابزارهای خود را همراه داشته باشند.

این عکاس درباره بازسازی عکس‌ها طول تاریخ گفت: بسیاری از عکاسانی که نمی‌تواستند به صحنه های جنگ بروند، صحنه‌ها را برای عکاسی بازسازی می‌کردند؛ ساختن فضای عکس در آن زمان بسیار مرسوم بود در صورتی که در حال حاضر بازسازی از یک واقعه تاریخی کاری نابخشودنی و غیر حرفه‌ای است.

عکاس خبرگزاری AP با اشاره به اینکه عکس‌های مستند و خبری با موضوع‌های ناگوار و ناراحت‌کننده است، اظهار کرد: در عکاسی خبری و مستند همیشه تلخی‌ها برجسته می‌شوند زیرا عکاسی مثل بسیاری از هنرها به مسائل اقتصادی وابسته است؛ زمانی که مسئولان یک رسانه درخواست سوژه‌های تلخ و خشن می‌کنند، عکاسان نیز باید عکس‌هایی با این موضوعات تهیه کنند؛ البته دلیل به تصویر کشیدن ناگواری‌های دنیا به علاقه‌مندی مردم نیز برمی‌گردد چون آنها می‌خواهند از وضعیت زندگی هم نوع‌های خود با خبر شوند.

سالمی نیگجه درباره تبدیل شدن عکاسی به یک هنر مستقل گفت: عکاسی به مرور زمان از اهمیت خاصی برخوردار شد تا جایی که به عکاسان عنوان چشم بشر را دادند و عکاسی بخشی از فرهنگ جامعه و هنری مستقل از نقاشی شناخته شد.

وی درباره رسالت اصلی عکاس بیان کرد: عکاسان تنها عکس را برای ثبت لحظات و آرشیو کردن وقایع نمی‌گیرند بلکه رسالتی فراتر دارند آنها باید با عکس‌های خود روی جامعه تاثیر بگذارند و در مواقعی، منشا تغییرات شوند و چشم بشر در طول تاریخ باشند.

این عکاس ادامه داد: عکاسان تنها نباید در انتظار وقوع یک اتفاق باشند و سپس از وقایع عکسبرداری کنند بلکه در بسیاری از مواقع خودشان باید به سراغ سوژه‌های اتفاق نیفتاده بروند. برای مثال پیش از جنگ جهانی دوم و شروع تیراندازی، عکاسان از صحنه‌های مهم پیش از آغاز جنگ عکس می‌گرفتند.

وی در پایان صحبت‌هایش گفت: ما در ایران عکاسان خبری بسیاری داریم اما عکس خبری و مستند وجود ندارد چون لازمه عکس‌های مستند و خبری، داشتن مطبوعات به معنای واقعی است؛ مطبوعاتی که پشتوانه محکم اقتصادی داشته و تبلیغات در آن نقش پررنگی دارد چون تبلیغات به عنوان خون در بدن رسانه‌ها عمل می‌کند.

انتهای پیام