آیا اقتصاد آلمان به صف اول ایران باز می‌گردد؟

یک نماینده برجسته آلمانی نوشت: اگر اکنون دست روی دست بگذاریم و از روی سکوی اقتصاد جهانی شاهد سیل هیأت‌های اقتصادی و سیاستمداران برجسته به ایران باشیم، اشتباهی فاجعه بار مرتکب شده و خیانت به منافع اقتصادی آلمان کرده‌ایم.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،‌ دکتر پتر رامزاور، نماینده و رییس کمیسیون اقتصاد و انرژی مجلس آلمان و وزیر پیشین راه و ترابری آلمان با انتشار مقاله‌ای در مجله انجمن اقتصاد بایرن نوشت: وقتی در سال 2008 که تحریم‌ها به اوج خود رسیده بود، برای اولین‌بار به منظور انجام گفت‌وگوهای سیاسی به تهران سفر کرده بودم، در دفترچه شخصی‌ام که دوستان و آشنایان در آن مطالبی به یادگار می‌نویسند، منوچهر متکی وزیر امور خارجه وقت ایران به صراحت نوشت: «آلمان و اقتصادش همیشه نزد ما جایگاه اول را داشته است. اما هر کس بیش از حد به نظام تحریم‌ها بچسبد، به مرتبه دوم می‌رود و به جای آن‌ها شرکایی نظیر چین، روسیه، کره و یا ژاپن می‌آیند.»

به واقع از قدیم الایام اقتصاد آلمان در ایران وجهه بالایی داشته است. کیفیت، قابل اعتماد بودن، وقت‌شناسی، دقت و سنتِ خوب تجاری ویژگی‌های ما نزد ایرانیان است. اگر حالا نشانه‌های سیاسی به رهبری ایالات متحده آمریکا و بعد از پایان موفقیت‌آمیز مذاکرات هسته‌ای دوباره سبز شده است، اقتصاد آلمان دیگر نباید با ترس و زبونی کنار بایستد، بلکه باید بی‌درنگ پیگیر احیای ارتباطات گذشته باشد.

در این سال‌ها خیلی از زمینه‌ها را از دست داده‌ایم، چه بسا خیلی از روابط اقتصادی امکان بازگشت نداشته باشد. اما اگر اکنون دست روی دست بگذاریم و از روی سکوی اقتصاد جهانی شاهد سیل هیأت‌های اقتصادی و سیاستمداران برجسته به ایران باشیم، اشتباهی فاجعه بار مرتکب شده و خیانت به منافع اقتصادی آلمان کرده‌ایم. از این رو گابریل، وزیر اقتصاد آلمان، کاملاً حق داشت که با رفتن به ایران در ژوییه گذشته، سد را بشکند. سفر سال گذشته هیأت اتاق بازرگانی و صنایع مونیخ و اُبربایرن به ایران جهت را مشخص کرد. این که وزیران اقتصاد و امور خارجه ما در یک فاصله کوتاه با یک هیأت بزرگ اقتصادی، سیاسی و فرهنگی راهی ایران شدند، جای تأیید و تحسین دارد.

صادرات آلمان به ایران قبل از تحریم‌ها (2005) 4.4 میلیارد یورو بود که پس از تحریم‌ها نصف شد. در نتیجه امروز بعد از پایان تحریم‌ها توان بالقوه برای رشد صادرات، بالا ارزیابی می‌شود. اتحادیه اتاق‌های بازرگانی و صنایع آلمان افزایش صادرات به 10 میلیارد یورو را در میان مدت واقع بینانه می‌داند. این اتحادیه همانند علی ماجدی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در آلمان، بازارهای فروش را به صورت مشخص در زمینه‌های ساخت تاسیسات برای صنعت نفت و گاز، خودروسازی، ماشین‌سازی، انرژی، مدیریت آب و فاضلاب و بهداشت مساعد می‌بیند. همه این زمینه‌ها اتفاقا فرصت‌های ممتازی را در اختیار اقتصاد (ایالت) بایرن، چه در بخش صنایع بزرگ و چه در صنایع متوسط قرار می‌دهد.

البته راه طولانی در پیش است. اما به محض این که شرایط سیاسی مهیا شود، به ویژه در آمریکا، باید سریع اقدام کرد. در این زمره است برداشتن سریع و گسترده تحریم‌ها، عادی‌سازی نظام پرداخت پول، برگرداندن بیمه هرمس، آزاد کردن کالاهای دو منظوره برای استفاده صلح‌آمیز و هم‌چنین ایجاد ظرفیت‌های کافی در اداره فدرال اقتصاد و نظارت بر صادارت آلمان برای تسهیل در امور.

آن دسته از اصلاح ناپذیرانی که هنوز هم چماق اخلاق را بلند می‌کنند لطف کرده و به این پرسش پاسخ دهند که چه کسی اخلاقی‌تر عمل می‌کند؟ کسی که در گذشته بیش از حد تحریم‌ها را با جزییات رعایت کرده یا آن کسی که در حرف این‌گونه بوده اما در عمل کارهای تجاری خود را با پوشش ادامه می‌داده است؟ چه کسی اکنون اخلاقی‌تر عمل می‌کند؟ آن کس که از نظر سیاسی و اقتصادی با احساس مسوولیت برای اقتصاد و فرصت‌های شغلی، از امکان تازه سود می‌جوید یا کسی که از این اقدام به ضرر کشور و مردمش فروگذار می‌کند؟ پاسخ‌ها احتمالا ساده است.

انتهای پیام