فرهنگِ پیش از تاریخی در محوطه «حوضیان»

بقایای زندگی موقت و گذری و وجود مواد فرهنگی اعم از سفالینه‌ها در محوطه تاریخی «حوضیان» معرف یک فرهنگ پیش از تاریخی بین‌النهرینی است که توسط کوچروان ترددکننده بین خوزستان و مناطق زاگرس مرکزی در منطقه پراکنده شده است.

به گزارش ایسنا، یوسف فلاحیان سرپرست هیأت بررسی و شناسایی آثار فرهنگی تاریخی محوطه تاریخی حوضیان با بیان این مطلب افزود :این امر نشان می‌دهد این محل یک حلقه ارتباطی بین جنوب غربی ایران، زاگرس مرکزی و مرکز فلات ایران بوده است .

او افزود: از سال 1379که ساخت سد «حوضیان» در مسیر رودخانه «ماربره» آغاز شده است به جز یک بررسی مختصر که برای تشکیل پرونده‌های ثبتی آثار در منطقه صورت گرفت هیچ اقدامی برای مطالعات باستان‌شناسی در این حوزه انجام نشده بود .

وی با اشاره به اینکه محوطه تاریخی حوضیان یک منطقه بسیار مهم از شهرستان الیگودرز را تشکیل می‌دهد، بیان کرد: این حوزه هرچند کوچک به احتمال زیاد یکی از مقاصد ییلاقی کوچروان ایل بختیاری در طول دوران تاریخی و پیش از تاریخی بوده است.

او اضافه کرد: به نظر می‌رسد با توجه به قرار گرفتن محوطه «قلندران» در کناره‌ی رودخانه پرآب و مراتع مساعد، این محوطه در پیش از تاریخ توسط اقوام کوچرو بدون برپایی معماری مستحکم مورد استفاده و استقرار قرارگرفته یا حداقل به دلیل واقع شدن در گذرگاه کوچروان هرساله چند روزی کاروان در آنجا اطراق می‌کرده است.

به گفته فلاحیان بازتاب بقایای زندگی موقت و گذری و وجود مواد فرهنگی اعم از سفالینه‌ها در این محوطه معرف یک فرهنگ پیش از تاریخی بین النهرینی است.

او ادامه داد: بنابراین این فرهنگ بیش از همه توسط کوچروان تردد کننده بین خوزستان و مناطق زاگرس مرکزی در منطقه پراکنده شده و این محل نقش یک حلقه ارتباطی بین جنوب غربی ایران، زاگرس مرکزی و مرکز فلات ایران را به عهده داشته است .

این باستان شناس گفت: ساده‌پنداری است که تصور شود این فرهنگ تنها در میان کوچروان در منطقه باقی مانده باشد، کوچروان به احتمال زیاد در وهله نخست عامل چنین تبادلات فرهنگی بوده‌اند، اما این فرهنگ در میان یکجانشینان حوزه با توجه به بقایای تپه «چغابنه» نیز دیده می‌شود.

او با اشاره به وجود دو گورستان در این محوطه تاریخی اظهارکرد: گورستان «حوضیان» در برگیرنده تدفین عصرآهن و گورستان «بای کو» در برگیرنده تدفین عصر مفرغ در واقع تائیدی بر نقش عامل زیست محیطی بر تشکیل استقرارهای کوچ‌نشینی و یکجانشینی، نوع معیشت و نوع بقایای به یادگار مانده از آن دوران هستند.

به گفته وی، گورستان حوضیان در واقع بر یک سنت نانوشته عصرآهنی که معمولا بر پایه زندگی دامپروری رواج داشته تاکیدی بر رواج زندگی دامپروری در این ناحیه در دوران آغاز تاریخی دارد،‌در حالی‌که گورستان «بای کو» بقایای گورهایی احتمالا متعلق به دوره‌ی مفرغ را در خود جای داده است که در نزدیکی آن بقایای تپه‌ای عظیم با در بر داشتن بقایای استقراری مخصوصاً از دوران مفرغ دیده می‌شود.

فلاحیان افزود: آنچه از بررسی بقایای آثار حوضیان 2 و 3 و 5 (استقرارگاه‌های روستایی) استنباط می‌شود این است که کناره رودخانه و دره‌های میان کوهی همان محدوده مستعد برای دامپروری در دوران پیش از تاریخی و آغاز تاریخی است که برای سکونتگاه یکجانشینی در دوران اسلامی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

انتهای پیام