دوومیدانی نفس تازه کرد/کسب ۴ سهمیه با پای لنگ وحضور کم‌رنگ بانوان

به گزارش خبرنگار مهر، بالاخره انتظارها از ورزش مادر برای کسب سهمیه به نتیجه رسید و جام کازانف پایان خوبی برای دوومیدانی کاران داشت. جامی که البته عده ای معتقدند آوردگاه نسبتا آسانی برای کسب سهمیه المپیک بود.

دوومیدانی کاران ایران که اغلب بدون سرمربی و به تنهایی به تمرینات خود ادامه می دادند این بار و پس از ناکامی در کسب سهمیه در قهرمانی آسیا و جایزه بزرگ به قزاقستان اعزام شدند. اعزام پر حاشیه ای که برخی از مهره های پرشانس از آن جا ماندند.

برگزاری انتخابی تیم ملی چند روز پیش از اعزام درحالی که برخی اعضای ثابت تیم ملی حتی به آن دعوت نشدند و غیبت پرسر و صدای یکی از مهره های دعوتی در نهایت به لیستی ۱۲ نفره ختم شد. مهدی زمانی، لیلا رجبی، احمد فرود، الناز کمپانی، وحید صدیق، کیوان قنبرزاده، رضا قاسمی، محمد حسین ابارقی، حسن تفتیان، سجاد هاشمی آهنگری ،خلیل ناصری و محمدرضا وطیفه دوست  به کازانف اعزام شدند.

تجربه حضور ایران در دوره های قبلی جام کازانف هم نشان می‌داد که دوومیدانی کاران ایرانی همیشه حضور موفقی در قزاقستان داشته اند. آنها در این مسابقات خیلی از رقیبان اصلی خود را نداشتند و شرایط آب و هوایی هم مشکلی برایشان ایجاد نمی کرد. شاید همین باعث شده که حضور در جام کازانف علاوه بر کسب نتیجه و مدال، به رکوردشکنی هم ختم شد.

آمار نشان می دهد فقط در دوره قبلی این جام ایرانی ها موفق به کسب ۴ مدال طلا(تفتیان- زمانی(۲)-صمیمی)، ۶ نقره (صمیمی-کاردان-طوسی(۲)-سیار) و ۳ برنز(مقدم- ربانی و طاهرخانی) شدند.

در این دوره اما شاید بتوان یکی از نقاط ضعف را حضور کمرنگ بانوان دانست. تنها بانویی که به کازانف اعزام شد لیلا رجبی بود. رجبی که مدتها از مصدومیت رنج می برد بالاخره خودش را به مسابقات رساند و شروع خوبی هم داشت. او ضمن قهرمانی توانست سهمیه مسابقات جهانی و المپیک را کسب کند.

سرعتی های ایران که پیش بینی هم می شد خوب نتیجه بگیرند یکی از قهرمانان اصلی کاروان ایران در کازانف بودند. آنها هم رکورد زند، هم مدال گرفتند و هم سهمیه. رضا قاسمی و حسن تفتیان ملی پوشان ایران در این دوره از مسابقات بودند.

ابارقی نماینده دو ۲۰۰ متر ایران هم اگرچه با مشکل خروجی مواجه بود ولی بالاخره خود را به قزاقستان رساند و موفق شد هم طلا بگیرد و هم سهمیه المپیک.

شاید ناکام ترین نماینده ایران در کازانف کیوان قنبرزاده باشد. نماینده پرش طول ایران که خیلی ها روی کسب سهمیه وی در این مسابقات حساب باز کرده بودند. قنبرزاده نایب قهرمان شد ولی دستش از رسیدن به مدال کوتاه ماند.

نمایندگان کشورمان در مجموع ۱۰ مدال (۴ طلا، ۳ نقره و ۳ برنز) را نیز به خود اختصاص دادند. خاصیت سال قبل از المپیک این است که در چنین رویدادهایی کسب مدال بدون سهمیه ، خالی از لطف است.

اردوی داخلی در آفتاب انقلاب، تنها برنامه ریزی دوومیدانی
"شرایط اردو برای ملی پوشان دوومیدانی خوب بود" ، این ادعای مسئولان فدراسیون است برای رشته ای که یکی از پرمدال ترین رشته های ورزشی در تمام رقابتهای بین المللی از جمله المپیک است. فدراسیونی که از آن تحت عنوان فدراسیون جزیره ای یاد می شود و ورزشکارانش هر یک باید جداگانه و زیر نظر مربی اختصاصی کار کنند. اما با این بودجه تنها راهکار فدراسیون برگزاری اردو در مجموعه آفتاب انقلاب است. 

هنوز خیلی از ملی پوشان مربی ندارند. بودجه ای برای جذب مربی داخلی نیست. ورزشکاران حقوق نمی گیرند و فدراسیون نیز همچنان با سرپرست اداره می شود.

در این میان بانوان شرایط به مراتب سخت تری دارند. آنها حتی در اعزام ها نیز سهم خیلی کمی دارند. در بحث جذب مربی برای موفق ترین آنها که لیلا رجبی است هم هنوز کاری صورت نگرفته است. مریم طوسی و سپیده توکلی هم ناچارند خودشان تمرین کنند و طبیعی است پیشرفت چشمگیری از آنها دیده نشود. هر چند توکلی در رقابتهای گذشته صرف نظر از نتیجه عملکرد خوبی داشت.

ارتباط مبهم فدراسیون با حدادی!
هرچند مسئولان فدراسیون مرتب می گویند با حدادی در ارتباطند ولی به نظر می رسد احسان خودش را از این مجموعه جدا کرده است. اگرچه پرتابهای نگران کننده نایب قهرمان المپیک در مراحل قبلی لیگ الماس حالا بهبود یافته است ولی حدادی هنوز با روزهای اوج خود فاصله دارد و برای کار با مربی جدید به نتیجه نهایی نرسیده است.

هیچ خبری از احسان حدادی نیست و فدراسیون نیز تنها به انعکاس اخبار نتایج وی در رقابتهای مختلف می پردازند. این در حالی است که حدادی پرافتخارترین و پرشانس ترین مهره دوومیدانی ایران برای المپیک ریو است.

آنچه مسلم است نیاز فدراسیون دوومیدانی به برگزاری هر چه سریع تر مجمع انتخاباتی است. اگرچه ثبت نام از کاندیداها ۲۳ خرداد به پایان رسید ولی گویا وزارت ورزش و جوانان ضرورتی برای برگزاری انتخابات نمی بیند. طباطبایی گزینه خوبی برای سرپرستی فدراسیون بود چرا که امتحان خود را در این سمت پس داده بود و شرایط آشفته دوومیدانی را هم به خوبی مدیریت کرد ولی همه می دانند که فدراسیون بدون رییس ثبات ندارد.

دوومیدانی با کسب چهار سهمیه المپیک هم اکنون در میان همه فدراسیون های ورزشی پیشتاز است. البته این موضوع را بیش از برنامه ریزی و حمایت مسئولان مدیون استعدادهای ذاتی ورزشکاران و تلاش آنهاست. استعدادهایی که عده ای از مسئولان با آن ژست می گیرند ولی از شرایط دشوار این رشته و ورزشکارانش بی خبرند. در دوومیدانی نه خبری از قراردادهای چندصد میلیونی است و نه لیگ و باشگاهی اسپانسرها را به حمایت از ورزشکاران می آورد.

کسب این چهار سهمیه اگرچه وعده وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای حمایت هر چه بیشتر از این رشته را در پی داشت ولی وعده تا عمل فاصله زیادی دارد. دوومیدانی ایران استعدادهای زیادی دارد و هرچند از نفس افتاده ولی دست از دویدن بر نمی‌دارد.