نقش بخش خصوصی در دوران پساتحریم

رییس مجمع عالی واردات اتاق بازرگانی ایران به تشریح اهمیت نقش بخش خصوصی در دوران پسا تحریم پرداخت و گفت: برخی زیرمجموعه‌های دولتی به دلیل این‌که فکر می‌کنند با اجرایی شدن اصل 44 موقعیت خود را از دست می‌دهند در مقابل این اصل مقاوت می‌کنند.

محمدحسین برخوردار در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، درباره دلایل حضور هیات‌های بلند پایه تجای در ایران اظهار کرد: سفر هیات‌های بلند پایه هیات‌های خارجی همچنان ادامه‌دار خواهد بود، چرا که ایران کشوری است که از آرامش در میان کشور‌های منطقه برخوردار است و این ویژگی است که برای کشور‌های سرمایه‌گذار بسیار حائز اهمیت است.

وی ادامه داد: از سوی دیگر ایران دارای نیروی کار جوان، انرژی ارزان‌قیمت و وسعت زمین است، مزایایی که باعث می‌شود چنین هیات‌های بلندپایه‌ای به کشور ما سفر کنند. البته مطمئنا این کشور‌ها نیازسنجی‌های لازم را پیش از برداشته شدن تحریم‌ها انجام داده‌اند و اکنون چنین سفری به کشور ما انجام می‌دهند.

رییس شرکت ملی دخانیات تصریح کرد که باید بتوان با شرکت‌های بزرگی به ایران سفر می‌کنند قرار‌دادهای مناسب ایجاد کرد، چرا که این قراردادها می‌تواند به نفع هر دو طرف باشد.

رییس مجمع عالی واردات اتاق بازرگانی ایران در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره نقش بخش خصوصی در دوران پسا تحریم اشاره کرد و گفت: بخش دولتی ایران در سطح کلان این آمادگی را دارد که در دوران پساتحریم نقش پررنگ‌تری به بخش خصوصی و اتاق‌های بازرگانی بدهد تا اصل 44 اجرایی شود، اما برخی زیرمجموعه‌های دولتی به دلیل این‌که فکر می‌کنند با این کار موقعیت خود را از دست می‌دهند، برای اجرایی شدن این اصل مقاومت می‌کنند.

برخوردار افزود: به دلیل این‌که قوانین کشور از سال‌های دور تاکنون روی هم جمع شده است، زمانی که یک مدیر کل یا معاون وزیری قصد دارد بخش دولتی را به بخش خصوصی واگذار کند برخی از قوانین موانعی را ایجاد می‌کند.

رییس مجمع عالی واردات در عین حال گفت: البته باید به این موضوع توجه شود که اگر قرار است بخش دولتی به بخش خصوصی واگذار شود باید در وهله‌ اول میزان بهره‌وری و نوسازی‌ آن بخش را افزایش داد. نباید این واگذاری‌ها به صورت ناگهانی انجام شود، چراکه این بخش‌ها به لحاظ ساختاری دولتی هستند و نسبت به نوآوری خطوط تولیدی‌شان اقدام نشده است.

به گفته وی اتصالی بین بخش صنعت، کشاورزی، تجارت و دانشگاه نیست. دانشجویان فارغ‌التحصیل می‌شوند و به دلیل این‌که خبری از وضعیت اقتصادی ندارند زمانی که وارد مراکز صنعتی و اقتصادی می‌شوند دچار سرخوردگی می‌شوند و به بخش‌های خدماتی بر می‌گردند. البته این موارد مشکلاتی نیستند که در یک زمان کوتاه حل شود چراکه حداقل دو سال زمان برای تغییر و بهبود شرایط نیاز است.

انتهای پیام