شعار انتخاباتی حزب جمهوریخواه: بزرگ، فراگیر و مطابق با سلیقه شما

گروه بین الملل - مریم خرمایی:  جمهوری خواهان برخلاف دموکرات ها طیف وسیعی را شامل می شوند که در یک سوی آن محافظه کاران «تی پارتی» به عنوان شاخه متحجر و افراط گرا قرار گرفته و در سوی دیگر «لیبرتارین» در جایگاه شاخه آزادی خواه متمایل به حزب دموکرات جا خوش کرده است. در این بین، جناح سنتی به عنوان شاخه دیرینه حزب همچنان در میانه طیف قرار دارد و بقیه شاخه ها با دور شدن از مرکز به سوی یکی از دو لبه طیف گرایش پیدا می کنند. شاید یکی از دلایل بسیار مهمی که در انتخابات سال ۲۰۱۲ منجر به شکست حزب جمهوری خواه شد همین مسئله کثرت نامزدهای ریاست جمهوری و عدم یکسان سازی شعارهای انتخاباتی آنها بود تا جایی که وقتی «میت رامنی» خود را با موفقیت از جدال مقدماتی حزب بیرون کشید به حدی در بحبوحه اختلافات درون حزبی زخم دیده بود که دیگر رمقی برای قد علم کردن در مقابل «باراک اوباما» به عنوان رقیب اصلی خود از حزب دموکرات نداشت و فرصتی هم برای تغییر شعارهای انتخاباتی متناسب با نیازهای طبقه متوسط جامعه آمریکا باقی نمانده بود.

رویکرد جناح راست در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری بر پایه ایجاد جاذبه و دافعه متقابل استوار است و آنها به گونه ای هوشمندانه ضمن حفظ ژست های قدیمی -که آمیزه ای از غرور ملی و تمایلات به شدت مذهبی را به نمایش می گذارد- به آرامی و با هدف جذب مخاطب، خود را با تحولات جامعه امروز آمریکا وفق می دهند.شکست جمهوری خواهان در انتخابات ۲۰۱۲ درس بزرگی برای آنها بود که حداقل وقتی پای منافع ملی حزب به میان میایید بهتر است نمایش چنگ و دندان را برای پشت صحنه و محافل خودمانی بگذراند و در روی صحنه کمی نسبت به هم انعطاف پذیری نشان بدهند. برای رسیدن به این مقصود اولین اقدام حزب جمهوری خواه یکسان سازی شعارهای انتخاباتی و تلاش به رفع اشتباهات گذشته بود.

در همین راستا، حزب جمهوری خواه در جهت تغییر وجهه سنتی خود در قالب یک حزب منحصرا سفید و البته ثروتمند، طی یکی دو سال گذشته سعی داشته است تا تصویری فراگیرتر از خود را به نمایش بگذارد. از همین روی است که آنها به شدت در پی جلب آراء سیاه پوستان هستند- قشری که در پیشینه تاریخی آمریکا همواره به حزب دموکرات رای داده است.

در ادامه خواهیم دید که چگونه رویکرد جناح راست در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری بر پایه ایجاد جاذبه و دافعه متقابل استوار است و چگونه آنها به گونه ای هوشمندانه ضمن حفظ ژست های قدیمی -که آمیزه ای از غرور ملی و تمایلات به شدت مذهبی را به نمایش می گذارد- به آرامی و با هدف جذب مخاطب، خود را با تحولات جامعه امروز آمریکا وفق می دهند. در این راه، جمهوری خواهان هیچ ابایی ندارند که تلاش خود به جذب مردم را از طریق اتخاذ رویکردهایی که عمدتا به دموکرات ها نسبت داده می شود، به رخ بکشند. رویکردهایی مانند دفاع از حقوق رای دهندگان، اصلاحات محکومیت مجرمان مواد مخدر، تلاش برای برابری دستمزد و گفتگو با اقلیت ها.

تا کنون ۱۱ کاندیدای جمهوری خواه به طور رسمی برای شرکت در دور مقدماتی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اعلام آمادگی کرده اند و ۵ نفر دیگر هم هستند که احتمال می رود در آینده نزدیک وارد عرصه رقابت شوند. البته از میان این خیل کثیر تنها ۷ نامزد هستند که در نظرسنجی ها از برتری بیشتری برخورداند که اسامی آنها از این قرار است:

«جب بوش» فرماندار سابق ایالت فلوریدا و میراث دار دو رئیس جمهور اسبق آمریکا، «اسکات والکر» فرماندار ایالت ویسکانسین، «مایک هاکابی» فرماندار سابق آرکانزاس، «بن کارسون» جراح مغز و اعصاب، «مارکو روبیو» سناتور جوان فلوریدا، «رند پال» سناتور جوان کنتاکی و «تد کروز» سناتور محافظه کار تگزاس.

 نکته ای که در رابطه با تمامی افراد نام برده وجود دارد این است که در نظرسنجی های انجام گرفته هیچ یک بر دیگران برتری مطلق ندارد حال آنکه در حزب دموکرات «هیلاری کلینتون» با اختلافی تقریبا ۴۰ درصدی بر رقیب احتمالی خود «جو بایدن» برتری دارد.

اما، اجماع نظر کلی بر این است که از میان همه علاقه مندان جمهوی خواهی که طالب تکیه زدن بر مسند قدرت کاخ سفید هستند، جب بوش به عنوان چهره ای که به لحاظ سیاسی در میانه طیف جمهوری خواهان قرار گرفته و عضو شاخه سنتی است، بر سایرین برتری دارد. جالب آنکه وی علیرغم پیشتازی در اغلب نظرسنجی های انجام گرفته پس از گمانه زنی های بسیار و با تاخیر وارد گود انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ شد.

رویکرد احتمالی جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶

با توجه به اینکه انتخابات در مراحل ابتدایی است اعمال نظر درباره رویکرد جمهوری خواهان بر پایه احتمال استوار است و اعلام نظر قطعی امری بعید به نظر می رسد اما تا به این جای کار چندین مورد آشکار هست که نمی توان از آنها چشم پوشی کرد.

نخست آنکه جمهوری خواهان با درس گفتن از اشتباهات گذشته بر روی بزرگتر کردن حزب خود تمرکز کرده و شعار فراگیر شدن را سر می دهند. حزب راست می داند که رئیس جمهور آینده باید کسی باشد که رویکردی غیر سنتی داشته باشد. کسی که بتواند در زیر لوای عقاید محافظه کارانه شعار اتحاد و یکپارچگی سر بدهد و از قدرت جذب همه اقشار جامعه از قشر کارگر گرفته تا صنف تجاری، ثروتمند، فقیر، سیاه پوست یا سفید پوست برخودار باشد.

دوم آنکه جمهوری خواهان علیرغم میل خود باید به به این حقیقت که جامعه در حال تغییر است اعتراف کنند. حزب محافظه کار به دلیل زیربنای مذهبی که دارد با مواردی نظیر سقط جنین، همجنسگرایی و مصرف مواد مخدر مخالف است حال آنکه همه این مسائل از جاذبه های حزب دموکرات تلقی می شوند. بنابراین، نامزدهای جمهوری خواه در نرمترین حالت مجبور خواهند بود که یک گام عقب نشینی کنند و بگویند: من فردی قدیمی و سنتی هستم. اما فکر نمی کنم لازم باشد دولت خیلی در این قبیل مسائل شخصی دخالت کند و حزب جمهوری خواه نیز می تواند افرادی از هر دو طرف را در خود داشته باشد.

حزب جمهوری خواه سعی خواهد کرد تا در این دوره خود را فراگیر و همگام با تغییرات جامعه آمریکایی نشان دهد و به گونه ای هوشمندانه تکثر آراء را که در باور عموم به نقطه ضعف جمهوری خواهان شهرت یافته به نقطه قوت تبدیل کند. به این ترتیب، آنها می توانند یک پیام واضح را به گوش مردم آمریکا برسانند مبنی بر اینکه «حزب جمهوری خواه بزرگ، فراگیر و مطابق با سلیقه هر مخاطبی است.» شما همیشه می توانید به یکی از ما اعتماد کنید.

سوم آنکه حزب راست در این دور از رقابت سعی خواهد کرد تا خود را در قالب یک حزب واحد نشان بدهد تا به گونه ای هوشمندانه گستردگی طیف و تکثر آراء را که در اذهان عمومی به نقطه ضعف جمهوری خواهان شهرت یافته به نقطه قوت تبدیل کند. بنابراین آنها از هم اکنون دو کاندیدا را به عنوان بلندگوی شعارهای جمعی حزب معرفی کرده اند که یکی از آنها – سناتور تد کروز- بر لبه افراطی طیف یعنی جناح تی پارتی ایستاده و از عملکرد سنتی جمهوری خواهان در قالب یک جنبش انعطاف ناپذیر، وطن پست و به شدت مذهبی دفاع می کند و دیگری  -سناتور رند پال- بر لبه آزادی خواه طیف یعنی جناح لیبرتارین ایستاده است تا چهره انعطاف پذیر و دموکراسی خواهانه حزب را به رخ بکشد.

نظرسنجی دانشگاه «کوئینیپیاک» که در ماه می سال میلادی جاری انجام گرفت نشان داد که در بین کاندیداهای جمهوری خواه ریاست جمهوری آمریکا مناظرات تلویزیونی تد کروز و رند پال از بیشترین مخاطب برخوردار است. رند پال به ویژه در یکی دو سال اخیر به دلیل جایگاه منحصر به فرد خود بر روی طیف وسیع جمهوری خواهان نقش بسزایی را در بسط شعار «حزب بزرگ و فراگیر» ایفا کرده است. رند پال در اصل عضو شاخه تی پارتی و به شدت محافظه کار است اما وابستگی  وی به جناح  لیبرتارین که رهبری آن را پدر وی «ران پل»، سیاستمدار پیشکسوت و نامزد دو دوره از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بر عهده دارد، به وی این فرصت را می دهد که طیف جمهوری خواه را از حالت خطی خارج کرده و با اتصال دو لبه افراطی و آزادی خواه، آن را به حلقه ای متحد تبدیل کند.

نکته چهارمی که در این دوره از رقابت ها باید در نظر گرفت تناقض گویی هدفمند جمهوری خواهان است. به عنوان مثال، سناتور رند پال به طور دائم رویکرد سنتی هم حزبی هایش را زیر سؤال می برد اما در نهایت اعتراف می کند که برای او مهم نیست در انتخابات پیروز شود ولی وی همه تلاش خود را برای پیروزی یک جمهوری خواه به خرج می دهد. از طرفی، ما شاهد آن هستیم که تمامی افراد حزب جمهوری خواه، پال را به دلیل سیاست انزواطلبانه و عدم تمایل به حضور نظامی در دیگر کشورها شماتت می کنند اما ناگهان سناتور قدرتمندی مثل «جان مک کین» که در نقطه مقابل پال است و زمانی وی را دیوانه خطاب کرد اعلام می کند در صورتیکه رند پال در انتخابات پیش رو شرکت کند، از وی حمایت خواهد کرد!

این تناقض گویی آشکار یک پیام واضح را در خود گنجانده است مبنی بر اینکه «حزب جمهوری خواه بزرگ، فراگیر و مطابق با سلیقه هر مخاطبی است.» شما همیشه می توانید به یکی از ما اعتماد کنید.

نکته آخری که می توان از رفتار یک سال گذشته جمهوریخواهان برداشت کرد اجماع نظر آنها بر روی سوابق فرمانداری کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری است به گونه ای که آنها به دفعات این فرضیه را پیش می کشند که درست است سناتورها از قدرت بیان و مواضع دفاعی خوبی برخودار هستند اما بهتر است رئیس جمهور آمریکا در کارنامه خود سابقه اجرایی یک فرماندار را داشته باشد تا پیش از آنکه عهده دار سکان داری کاخ سفید شود، طعم فرمانروایی را در ابعاد ایالتی چشیده باشد. از سوی دیگر، در این دور از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، همه نامزدهای جمهوری خواه می بایست برای جلب مخاطب تلاش کنند تا علیرغم اختلافات فاحش، خود را به عنوان بخشی از ائتلاف راست میانه رو معرفی کنند و شاید به همین خاطر است که همه امید جمهوری خواهان بر روی جب بوش متمرکز شده است. وی در توصیفی که چند روز پیش ارائه داد خود را محافظه کاری معتقد و در عین حال معتدل معرفی کرد.  

اگرچه تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا فاصله زیادی باقی مانده است، شواهد و قرائن گویای این مطلب است که مردم خواهان رئیس جمهوری هستند که تمایلات فراحزبی داشته باشد، کسی که روحیه جنگ طلبی «جرج دبلیو بوش» را نداشته باشد اما در انظار قدرتمند تر از «باراک اوباما» ظاهر شود. کسی که خارج از دایره تعریف های حزبی به مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم نگاه کند و با این اوصاف تنها گزینه ای که پیش روی آنها می ماند جب بوش یا هیلاری کلینتون است – آنهایی که نماینده حزب خود هستند اما رویکردی معتدل را انتخاب کرده اند.