گزارشی از نکوداشت رحیم دولتی با حضور نهاوندیان

دولتی با اشاره به قحطی، خشکسالی و تنگناهای زندگی دانش‌آموزان ایرانی مقارن با جنگ جهانی دوم، به نقش بارز مرحوم روزبه و علامه کرباسچیان در تغییر سرنوشتش اشاره کرد و گفت: من از این دو عزیز درس خداشناسی و خودشناسی آموختم. روزبه مدیر مدرسه توفیق زنجان مرد آزاده‌ای بود، روزی که شاه به زنجان سفر کرد، خبر رسید که قرار است از مدرسه هم بازدید کند، مسئولان هرچقدر اصرار کردند که او پرچمی به نشانه استقبال در مدرسه نصب کند، قبول نکرد. گفت «این مدرسه خودش پرچم دارد و آن پرچم امام زمان (عج) است».

وی افزود: در آن زمان لباس همه دانش‌آموزان کلاس وصله‌دار بود، اما روی سردرکلامان نوشته بودند، «کلاس پاکیزگان». ایشان گفت که مادرتان خوب وصله‌ها را با هم جور کرده است، همه با هم هماهنگ است. در آن حال ما به خود افتخار می‌کردیم. در چند سالی که من در آن مدرسه بودم، همیشه یک کت پشمی به رنگ قهوه‌ای به تن داشت. انسانی فرهیخته بود که برای احترام به بچه‌ها و همذات‌پنداری با آنان، هرگز کتش را عوض نمی‌کرد.

***

همچنین دکتر محمد نهاوندیان، رییس دفتر رییس‌جمهور، در این مراسم با بیان اینکه آشنایی با مهارت‌ها و زبان روز برای تبلیغ دین در زندگی استاد دولتی تجلی پیدا کرده است، گفت: تبلیغ دینی که ادبیات فصیح قرآن اعجاز آن است، در فضای لابراتواری، زبان الکن و ترجمه‌های ارزان و غیرسلیس کنونی امکانپذیر نیست.

او با اشاره به ضرورت تجدید نظر در شیوه‌های تبلیغ دین، گفت: در جمع پراحساس و بافرهنگ که با نیت ارزشمند تجلیل از همت بلند گرد هم آمده، علاوه بر گرامیداشت و ابراز تعظیم و تجلیل نسبت به یک عمر خدمت خالصانه استاد دولتی از فرصت استفاده کرده و بر بیداری و آگاهی نسبت به لازمه‌های تبلیغ فرهنگ دینی در جهان امروز که در زندگی استاد دولتی تجلی پیدا کرده، تاکید می‌کنم.

وی افزود: بارها شنیده‌ایم که حفظ روح دینی وظیفه اجتماعی و فردی ما مسلمانان است و لازمه حیات فرهنگ دینی، تبلیغ است، هر جامعه و فردی اگر نخواهد درجا بزند، باید فرهنگش را به دیگران منتقل کند، فرهنگ دینی نیز از این امر مستثنا نیست و آموزه‌های دینی نیز ما را به این سمت هدایت می‌کند.

نهاوندیان انجام وظیفه دینی تبلیغ فرهنگ دینی در جهان امروز را مستلزم یادگیری و فراهم کردن اصول و مهارت‌ها و لوازم تبلیغ عنوان و تصریح کرد: تبلیغ دینی در جامعه امروز ما به همان شکل‌های مرسوم سنتی و مبتنی بر عادت، منحصر مانده است، ما به این حد از شیوه‌های رایج دل خوش کرده‌ایم و با انجام آن، با رضایت خاطر به خانه‌هایمان برمی‌گردیم، بدون اینکه از خود بپرسیم پیام دین را به چه کسانی منتقل کرده‌ایم، خودمان یا دیگران؟

رییس دفتر رییس‌جمهور ادامه داد: تبلیغ‌های مرسوم امروز بازپژواک خودمان به خودمان است که به خاطر تکثیرش تکراری و بی‌اثر شده است، درحالیکه مبلغان باید از خود بپرسند که چقدر نسل جدید را برای برای تبلیغ در عرصه‌های جدید آماده کرده‌اند؟ و این نسل چقدر توانایی دارد با کسب مهارت‌هایی چون یادگیری زبان روز جهانی، دین را با زبان سلیس و روان به جوامع غیرباورمند منتقل کند؛ به گونه‌ای که در عین جذبه‌آفرینی، اعمال و رفتارشان اثبات عملی آنچه تبلیغ می‌کنند، باشد.

او با طرح این پرسش که تا چه اندازه نسل جدید را برای تبلیغ دین در فضاهای نامساعد آماد کرده‌ایم تصریح کرد: حرفی درباره اصول علوی که نسبت به فراهم کردن محیط مساعد برای شکل‌گیری جوهر تربیتی تاکید می‌کند، نیست، اما باید توجه داشت که اولا ایجاد همیشگی فضای لابراتواری برای تربیت دینی غیرممکن است، ثانیا حفظ این فضای لابراتواری از اختیار همگان خارج است.

نهاوندیان با بیان اینکه باید جوهر اعتقادی بسازیم که در فضای نامساعد جذبه بیافریند، اظهار کرد: اگر منظور ما از تبلیغ جذبه‌آفرینی دینی در فضای نامساعد است، پس باید لوازمش را که آشنایی و تسلط به زبان و فرهنگ روز است، فراهم کنیم، چرا که در جهان جهانی‌شده آشنایی با زبان و فرهنگ بومی کافی نیست، بلکه باید عواطف، احساسات و زبان فرهنگ غیربومی را بشناسیم. بدون این لوازم چگونه می‌توانیم مدعی حفظ و تبلیغ حقوق شیعه و فرهنگ عدل علوی در جهانی باشیم که امواج خون‌افشان شیعه‌هراسی در آن جریان دارد؟

رییس دفتر رییس‌جمهور با بیان اینکه شیعه را با ترجمه‌های ارزان غیرسلیس و کج و معوج نمی‌توان تبلیغ کرد، خاطرنشان کرد: ما پیرو مکتبی هستیم که اعجازش ادبیات فصیح قرآن است که خداوند مخالفانش را به تحدی فرا خواند اما احدی نتوانست در برابر این فصاحت قد علم کند، بنابراین کسانی که قصدشان تبلیغ دین است باید بر این وقوف داشته باشند که ما این فرهنگ را نمی‌توانیم با زبان الکن در جامعه جهانی عرضه کنیم و توقع تاثیرگذاری هم داشته باشیم.

او در پایان با بیان اینکه بعد از ختم نبوت وظیفه پیام‌رسانی به عهده مسلمانان است اما انجام این وظیفه شرط کسب توانایی‌ها و مهارت‌های تبلیغ است، گفت: استاد دولتی با وجود نبود امکانات یک گام ارزشمند در مدرسه نیکان و علوی برداشت و به شاگردانش آموخت که برای تبلیغ دین باید مهارت کسب کرد و به زبان روز جهان مسلط شد.

***

مجید شاه‌حسینی، منتقد سینمایی و از شاگردان رحیم دولتی، در این مراسم با اشاره به ویژگی¬های استادش تصریح کرد: مدل ارتباط گیری ایشان با دانش آموزان جالب بود. ایشان که همشهری علامه دهخدا هستند، وارث دو ویژگی ایشان هستند؛ یکی شوخ طبعی و دیگری دایرالمعارف دانش بودن. یادم می¬آید که ما از عملیات برگشته بودیم و به خاطر شهادت همرزمانمان غمگین بودیم، به محض اینکه وارد کلاس شدم به من گفتند «فیدل کاسترو». من از این تعبیرهای استاد روحیه و انرژی می¬گرفتم.

وی با بیان اینکه دولتی در کار معلمی هنرمندی جامع الاطراف و چندساحتی است، افزود: علاوه بر هنر، استاد روانشناسی موفقیت نیز هستند و در کلاس¬های درس چنان ما را ترغیب به درس خواندن می-کردند که هیچگاه با نمره کمتر از 20 از کلاس خارج نشدیم.

شاه‌حسینی، دولتی را انسانی را چندساحتی خواند و اظهار کرد: امروز جهان از انسان تک‌ساحتی غرب خسته شده است و در جست‌وجوی انسان چندساحتی است. دولتی از این قبیل انسان های چندساحتی است که به ما زبان زندگی را آموخت. اولویت اول من از شرکت در کلاس‌های دولتی یادگیری زبان انگلیسی نبود بلکه یادگیری درس زندگی بود. با این زبان وقتی به غرب رفتم در برابر شکوه غرب احساس هویت‌باختگی نکردم، به تعبیری آنجا من در فرهنگ غرب نبودم بر فرهنگ غرب بودم و این را از دولتی فرا گرفتم.

***

حجت‌الاسلام سیدمحمد مناقبی، از دانش آموختگان نیکان در این مراسم گفت: استاد دولتی در کلاس زبان انگلیسی نمی‌آموخت، بلکه زبان زندگی و طبیعت را که خداوند زبان رایج در این دنیا قرار داده، به ما می‌آموخت. او هنرپیشه‌ای است که در صحنه نمایشی که خدا برای او آراسته است، به خوبی نقشش را ایفا می‌کند.

***

دوایی، مدیر سابق مدرسه نیکان، نیز با بیان اینکه نکوداشت امروز بهانه‌ای است برای نکوداشت آنچه دولتی در طول زندگی‌اش کاشته است، گفت: همه فکر و ذکر دولتی در کلاس این بود که چطور می‌شود در بچه‌ها نفوذ کرد، برای همین چون سروکارش با بچه‌ها می‌افتاد، راه و رسم زبان کودکی را پیش می‌گرفت و بسیار خوش‌مشرب، بذله‌گو و پرنشاط با آنها حرف می‌زد.

وی افزود: دولتی مدام در کلاس در حال جنب‌وجوش و افت‌وخیز بود، خستگی برایش معنا نداشت، اگر یک وقتی می‌خواست بنشیند، تکیه‌گاهی می‌خواست، من یادم نمی‌آید روی صندلی نشسته باشد، به میز تکیه می‌داد و نفسی می‌کشید و دومرتبه حرکت می‌کرد، اعتقاد داشت که اگر معلم بنشیند، به معنی خستگی است و خستگی به بچه القا می‌شود.

انتهای پیام