چالش موسیقی و نقاشی در تالار وحدت/ دستگاه موسیقی ایرانی رنگ دارد

به گزارش خبرنگار مهر، علیرضا مجابی نقاش در ابتدای نشست خبری پرفورمنس «رنگاهنگ» که روز سه شنبه ۲۲ اردیبهشت ماه در تالار وحدت برگزار شد، با اشاره به جزییان دوئت «پیانو و بوم» گفت: این دومین پرفورمنسی است که با یک نگاه بینامتنی و پژوهشی بین موسیقی و نقاشی صورت می گیرد و من در این پروژه تلاش کرده ام تا با استفاده از دوئت بداهه بوم و تار، موسیقی ایرانی را به چالش دعوت کنم. در این پرفورمنس هر دو آرتیست به صورت کاملا بداهه و تحت تاثیر هم به آفرینش اثری هنرمند خواهند پرداخت.

مرز بین هنرها در تالار وحدت برداشته می شود

وی افزود: شاید مهمترین هدف این اتفاق در مقایسه با پرفورمنس قبلی، برداشتن مرز بین هنرهاست یعنی ما هنرها را در کنار هم دعوت می کنیم تا شاید به مرحله ای برسند که تبدیل به یک هنر شوند و مخاطب همنشینی خود با هنرمند و هنر را احساس کند. در واقع در این شکل آفرینش متفاوتی شکل خواهد گرفت که این موضوع حداقل برای خود من تجربه بسیار ارزشمندی است که دوست دارم بارها و بارها آن را به چالش بگذارم.

مجابی با بیان اینکه آنچه در پرفورمنس «رنگاهنگ» اتفاق خواهد افتاد کاملا بر اساس بداهه صورت می گیرد، توضیح داد: من هیچ ذهنیتی از آنچه که آقای کیوان ساکت برای این کنسرت در نظر گرفته ندارم و نمی دانم او چه اثری را می خواهد برای نوازندگی انتخاب کند. آنچه که در روی صحنه اتفاق می افتد یک خلق لحظه ای است؛ اتفاقی که با مخاطب و اندیشه هنرمند شکل می گیرد و اگر غیر از این باشد از بحث پرفورمنس‌آرت خارج می شود. به هر ترتیب تصمیم‌مان برای این دوئت، شروع همزمان است. یعنی از همان ابتدای شروع کار، کسی روی دیگری تاثیر نمی گذارد.

این نقاش درباره انگیزه های خود برای دعوت از کیوان ساکت در این اجرا، گفت: اساسا کیوان ساکت با اینکه فعالیت‌های بسیار زیادی در موسیقی ملی و قواعد آن دارد اما همواره در پی ساختارشکنی چه در حوزه سازی و چه در حوزه کاری است و این مهمترین ویژگی‌ای بود که من از یک پارتنر در چنین برنامه هایی توقع دارم، به این منظور که دوست دارم این هنجارها را بشکنم. من فکر می کنم بودن در این فضاست که هیجان را بیشتر خواهد کرد و در لحظه خلق اثر به صورت ناخودآگاه فضایی را ایجاد خواهد کرد که حداقل برای من متفاوت خواهد بود.

وی بیان کرد: من بیشتر دوست داشتم این دوئت در فضای باز اجرا شود اما با توجه به توصیه آقای ساکت که بر این باور بود صدا گرفتن از ساز ایرانی در فضای باز بسیار سخت است و ممکن است تاثیرات منفی را در کوک و صدادهی ساز بگذارد، تصمیم گرفتیم تا مخاطب در تالار وحدت این اجرا را ببیند.

هر دستگاه موسیقی ایرانی رنگ خاص خود را  دارد

کیوان ساکت آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی نیز در این نشست، گفت: این کار نه برای من بار اول است و نه برای علیرضا مجابی، چرا که هم او فضای دیگری را با جنس موسیقی تجربه کرده و هم من سال‌ها پیش با زنده یاد علی اکبر زرین‌مهر چنین تجربه ای را در یکی از تالارهای مشهد ارائه داده ام. من پیش از این هم در گفتگوهایم خاطرنشان کرده بودم که هنر نقاشی به معنا و مفهوم کلی خاص خود، وقتی از ذهن و پنجه یک هنرمند آشنا به مفاهیم هنری جامعه تراوش می‌کند، همیشه می تواند راهگشا باشد. البته باید به این موضوع نیز توجه داشت که همه سبک ها و شیوه های هنری همیشه از ذهن نقاشان عبور کرده و بعد وارد عرصه های دیگر شده است.

ساکت ادامه داد: از کودکی و خردسالی با موضوع نقاشی بیگانه نبودم و نقاشی و موسیقی همواره ارتباط تنگاتنگی با هم در زندگی من داشتند. از سوی دیگر من هر قطعه موسیقی را که می سازم اگر نگویم تمام مدت اما در اغلب اوقات تصویر آن موسیقی را نیز می بینم و شما می توانید ببینید که خیلی از کارهایی که من ساخته ام دارای رگه های تصویری است که هر کدام برای خود رنگ و شکلی متفاوت دارند. از نظر من نت های موسیقی هر کدام رنگی دارند. موسیقی، رنگ و نقاشی ارتباط بسیار تنگاتنگی با هم دارند حتی شکل سازهای ایرانی نیز در بسیاری از پژوهش ها و تحقیقات نشان داده که با شکل نستعلیق در خوشنویسی ایرانی مطابقت های زیادی دارد و من نیز تلاش کردم تا در این برنامه پرفورمنس گونه فضا را به سمتی ببرم که بتوانم چنین شکلی را به مخاطب ارائه دهم.

وی یادآور شد: البته در مقاطعی از کنسرت از صدابردار خواسته ام که یک نت تنها بدون هیچ ساز دیگری را در کار ارائه دهد که آن چیزی که برای مخاطب ارائه می دهیم از برهنگی کامل بیرون بیاید. به هر ترتیب آنچه که من در روی صحنه ای دوئت پیانو و بوم انجام خواهم داد تجربه ای جدید است که جلوه‌ای دیگر از رنگ و الحان موسیقی ایرانی را به منصه ظهور می رساند.

پرفورمنس «رنگاهنگ» یا دوئت بوم و تار جمعه اول خردادماه سال جاری ساعت ۲۱ در تالار وحدت میزبان علاقه مندان خواهد بود.