سالگرد امضای معاهده استارت جدید میان آمریکا و روسیه

پنج سال پیش، در تاریخ هشت آوریل 2010 معاهده کاهش سلاح‌های هسته‌ای موسوم به "استارت جدید" و یا معاهده "تدابیر کاهش و محدودسازی بیشتر سلاح‌های تهاجمی راهبردی" میان روسیه و آمریکا امضا شد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نقل از خبرگزاری اسپوتنیک، این معاهده جدید جایگزین معاهده "استارت - ‌1" که در 31 ژوئیه 1991 میان مسکو و واشنگتن امضا شد و همچنین توافقنامه پس از آن موسوم به "معاهده مسکو" که در سال 2012 منقضی گردید، شد.

طرف روسی هنگام امضای معاهده استارت جدید، بیانیه‌ یک جانبه‌ای درباره دفاع موشکی صادر کرد.

معاهده استارت جدید براساس توازن سفت‌و‌سخت در تطابق با اصل امنیت برابر و تفکیک‌ناپذیر نگارش شده است. این معاهده به منظور کاهش عملی، معتبر و غیرقابل بازگشت سلاح ‌های تهاجمی راهبردی ارائه شده است. در نتیجه این تدابیر کاهشی، مجموع سلاح‌های تهاجمی راهبردی در اختیار طرفین، هفت سال پس از عملیاتی شدن این معاهده یعنی تا فوریه 2018 و همچنین در آینده باید از این مقدار تجاوز نکند: 700 فروند موشک بالستیک قاره‌پیمای مستقر (ICBM)، موشک بالستیک قابل پرتاب از زیردریایی مستقر (SLBM) و بمب‌افکن‌های سنگین مستقر (HB)؛ 800 دستگاه پرتاب‌کننده مستقر و غیر مستقر موشک‌های ICBM و SLBM و همچنین بمب‌افکن سنگین؛ 1550 کلاهک برای موشک‌های ICBM، SLBM و بمب‌افکن سنگین.

این محدودیت قانونی بر تعداد 1550 کلاهک‌، با تعداد فعلی آنها متفاوت است. علت این مساله این است که این معاهده قوانین جدیدی برای شمارش کلاهک‌های هسته‌ای حمل شده توسط بمب‌افکن‌های سنگین ایجاد کرده است. مجموع کلاهک‌هایی که یک بمب‌افکن می‌تواند حمل کند با توجه به نوع بمب‌افکن با استفاده از 12 تا 24 موشک می‌باشد. بنابراین تعداد حقیقی کلاهک‌ها برای هر یک از طرفین به حدود 2100 برای روسیه و 2400 برای آمریکا که تعداد بیشتری بمب‌افکن سنگین به نسبت روسیه دارد، خواهد رسید.

این اختلاف با کاهش یافتن تعداد بمب افکن‌های آمریکایی B-1 کاهش خواهد یافت. طرفین این معاهده همچنین برای تعیین ساختار سلاح‌های هسته‌ای خود آزاد هستند و می‌توانند انواع جدید موشک‌ها و دیگر حامل‌های کلاهک را با شرط اینکه به طرف مقابل درباره چنین تحولاتی اطلاع دهند، مستقر کنند.

این معاهده همچنین استقرار سلاح‌های راهبردی تهاجمی در خارج از خاک ملی طرفین را منع کرده است. با این حال معاهده استارت جدید توسعه سیستم دفاع موشکی آمریکا را محدود نکرده و تنها ارتباط میان سلاح‌های دفاعی و تهاجمی موجود را به رسمیت می‌شناسد. علاوه بر این، در این معاهده طرفین همچنین پروتکلی امضا کردند که فرآیندهای جدیدی برای تعهد به آن ایجاد کرده است.

مجلس سنای آمریکا در تاریخ 22 دسامبر2010 این معاهده را تصویب کرد و پارلمان روسیه نیز در 25 ژانویه 2011 معاهده را تصویب کرد.

انتهای پیام