نشنال اینترست: نامه سناتورهای آمریکایی به ایران اقدامی نسنجیده بود

طبیعی است زمانی که 77 سناتور عضو یک حزب نامه ای را امضا می کنند، این اقدام توجه همه را به خود جلب می کند. اما به عقیده من، حتی تام کاتن، سناتور تازه کار ایالت آرکانزاس که در جنگ عراق حضور داشته است، هم احتمال نمی داد که نامه اش به سران ایران با چنین واکنش شدیدی رو به رو شود. تعدادی از سناتورهای جمهوریخواه از جمله باب کروکر، رئیس کمیته روابط خارجی سنا از امضای این نامه خودداری کردند.
شاید کاتن با ارسال این نامه می خواست به ایرانی ها - که ظاهراً همگی شان را تندرو می داند- نشان دهد که نظام زمامداری در آمریکا چگونه است، اما این وظیفه قانونگذاران نیست که به دولت کشورهای دیگر، بویژه یک دشمن، درباره طرز اجرای دموکراسی در آمریکا آموزش دهند.
در واقع، ارسال این نامه اقدامی است که به آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران جرات می دهد از مذاکرات خارج شود، و 18 ماه تلاش جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، وندی شرمن، معاون وزیر امور خارجه این کشور، محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران و دیگر اعضای گروه پنج به علاوه یک هدر رود.
کاتن در نامه به ایران نوشته است کنگره تنها نهادی است که می تواند یک توافقنامه را تصویب یا رد کند. بنابراین هر گونه توافقی که در کنگره به رای گذاشته نشود، چیزی جز توافقنامه ای نیست که قوه مجریه آن را تایید کرده است. در این نامه تصریح شده است: « رئیس جمهور بعدی به راحتی می تواند چنین توافقنامه ای را فسخ کند، و کنگره های بعدی قادر به تغییر شرایط توافقنامه در هر زمان دلخواه خواهند بود.»
به عبارت دیگر، چه دولت اوباما و ایران تا پایان ماه مارس به توافق نهایی دست یابند و چه دست نیابند، رئیس جمهور بعدی آمریکا که نوامبر 2016 انتخاب و دو ماه بعد سوگند یاد می کند( هیلاری کلینتون،‌ یا جب بوش، یا اسکات واکر ، یا کسی دیگر) این اختیار را دارند که کاهش تحریم ها علیه ایران را لغو کنند.

4949