به گزارش خبرگزاری مهر،کتاب «حقیقت و روش»(۱۹۶۰) را میتوان در زمره مهمترین کتابهای فلسفی سده بیست محسوب داشت؛ کتابی که بر حوزههای مختلفی چون هرمنوتیک، علوم انسانی به معنای اعم و تاریخ بالاخص، نقد ادبی، هنر و حتی پزشکی و حقوق تاثیر نهاده است اما خود از تک تک و حتی مجموع این حوزه ها فراتر میرود.
مقصود اصلی گادمر در این کتاب به زعم ما پیش کشیدن تلقیای از حقیقت است که به بنیادینترین نحو ممکن از تلقی متعارف حقیقت در سنت فکری مغرب زمین متمایز است. این تمایز به نحوه حضور امر کلی یا ضروری در امر جزئی یا ممکن راجع است. گادامر تلقیای از حقیقت را پیش میکشد که در آن امر جزئی یا همان امر ممکن خاص صرفاً مصداقی برای امر کلی و ضروری نیست بلکه فی نفسه چنان حائز اصالت است که امری که کلی یا ضروری تلقی میشود جز در وجود همین امر جزئی نمیتواند وجود داشته باشد.
گادامر از چنین حقیقتی با عنوان حقیقت غیرسوبژکتیو یاد میکند. حقیقت غیرسوبژکتیو قائم به تجربه هرمنوتیکی است؛ به دیگر بیان موطن حقیقت سوبژکتیو تجربه ای است غیر از تجربه رایج در علم. این تجربه بیشتر با خود واقعه وجود داشتن و زیستن سازگار است تا با انتزاعات منطقی و از همین رو گادامر برای اشاره بدان از اصطلاح Erlebnisکه حاوی ریشه ی Leben به معنای زندگی است استفاده میکند.
تلقی سوبژکتیو از حقیقت تلقی ظاهر و غالب در سنت فکری مغرب زمین بوده است اما برخی حوزههای معرفتی مستعد آنند که بیرون از قلمرو این تلقی قرار گیرند؛ حوزههایی همچون هنر و تاریخ که گادامر با پرداختن به آنها در صدد است تصوری از حقیقت غیرسوبژکتیو ارائه دهد. در کتاب «حقیقت و روش» پرداختن به این دو حوزه در قالب نقد زیبائیشناسی مدرن و نقد مکتب تاریخی در آمدهاند.
درسگفتار متن خوانی حقیقت و روش گادامر با تدریس دکتر مهدی معین زاده، از یکشنبه ۱۷ اسفندماه از ساعت ۱۷-۱۵ در مؤسسه روزگار نو برپا می شود.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است