پیشنهادهای یک استاد دانشگاه برای مذاکره‌کنندگان هسته‌ای

یک استاد دانشگاه با اشاره به انتقاداتی که نسبت به تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران مطرح می‌شود گفت: استراتژی هسته‌ای به تیم مذاکره کننده ابلاغ می‌شود البته اعضای تیم دخالت و اثر خاص خود را دارند اما این سیاست‌ها توسط نظام تدوین می‌شود.

به گزارش خبرنگار انرژی هسته‌ای خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناصر هادیان، استاد دانشگاه در سخنانی در نشست "بررسی پیشنهادهای جدید برای حل پرونده هسته‌ای ایران" که روز سه‌شنبه توسط موسسه دیپلماسی ایران برگزار شد با بیان این‌که معتقدم ایران به دنبال دستیابی به توانایی قانونمند هسته‌ای است گفت: داشتن توانایی کامل هسته‌ای به ما بازدارندگی می‌دهد و شان و منزلت داخلی ما را افزایش می‌دهد. هم‌چنین موجب افزایش قدرت سخت و سطح قدرت نرم، ارتقای سطح توسعه و نقش‌آفرینی در قالب یک بازیگر منطقه‌یی می‌شود.

او گفت: چنان چه رسیدن به این سطح از توانایی هزینه زیادی برای ایران داشته باشد و موجب کاهش قدرت نرم و جنگ و یا بازدارنگی نشود این توانایی مفید نیست اما ارزیابی من این است که این سطح هزینه را برای ما نداشته است و این توانمندی برای ما ارزش داشته است.

هادیان در ادامه افزود: اگر ایران بخواهد در مذاکرات امتیاز دهد معتقدم می‌تواند به ترتیب در راستی‌آزمایی و نظارت‌های آژانس، پاسخ به سوالات مربوط به ابعاد احتمالی نظامی، ذخایر اورانیوم، راکتور آب سنگین اراک، میزان سو، مدت زمان اجرای توافق، سایت فردو و تحقیق و توسعه باشد.

وی بر ضرورت وجود تحقیق و توسعه با قدرت در کشور تاکید کرد و گفت: تحقیق و توسعه خط قرمز ایران است چرا که آینده فعالیت‌های هسته‌ای به این بخش مرتبط است. هم‌چنین هیچ دلیلی نمی‌بینم که از سایت فردو دست بکشیم. از آن‌جایی که اسراییل نمی‌تواند این سایت را بزند و تنها این امکان را آمریکا دارد بنابراین می‌خواهند آن را ببندند.

این استاد دانشگاه با اشاره به موضوع ذخایر اورانیوم تصریح کرد: پیشنهاد من این است که چنان چه حاضر باشند تحریم‌ها را به طور کلی علیه ایران لغو کنند می‌توانیم در گام‌های مختلف ذخایر را به 800 تا 900 کیلوگرم برسانیم و مابقی را به حالت غیرقابل استفاده درآوریم. در مرحله بعد چنان چه لغو تحریم‌ها حداکثری نبود این میزان می‌تواند 4 هزار کیلوگرم و سپس 6 هزار کیلوگرم باشد. در این صورت ایران می‌تواند پروتکل الحاقی را تصویب و کد 3.1 را نیز اجرا کند. البته معتقدم باید نوع سانتریفیوژها را در اختیار خودمان داشته باشیم و به شدت مخالف تبدیل راکتور آب سنگین به آب سبک هستم.

او درباره مدت زمان اجرای توافق جامع گفت: این زمان می تواند زمانی بین 13 تا 17 سال باشد و مشکلی در این مساله نمی‌بینم.

هادیان در ادامه با طرح این مساله که در مقابل این امتیازات چه چیز باید از طرف مقابل بگیریم؟ گفت: تحریم‌های سازمان ملل و دستور‌العمل اجرایی رییس‌جمهور آمریکا باید یک‌جا و فوری از بین برود. و قانون کنگره آمریکا درباره تحریم‌های ایران نیز باید لغو شود. البته ما می‌دانیم که این مساله غیرقابل امکان است از این رو نباید امنیت کشور خود را به سیاست داخلی کشور دیگر گره بزنیم.

وی ادامه داد: در پیشنهاد دوم در صورتی که امکان لغو کامل تحریم‌ها نباشد می‌توانیم بپذیریم که دولت پروتکل الحاقی را اجرا کند، دسترسی‌ها محدود ارایه شود. 10 هزار سانتریفیوژهای که اکنون نصب است اما به آن تزریق نمی‌شود در همین حالت و آماده کار باقی بماند. نسل دوم سانتریفیوژ راه‌اندازی و غنی‌سازی کند، تعداد 9 هزار سو باقی مانده، ذخایر اورانیوم در رقم 4 هزار کیلوگرم و راکتور آب سنگین اراک راه‌اندازی شود.

این استاد دانشگاه در پایان گفت که به معنای واقعی باید این توافق و تلاش‌ها برای رسیدن به آن مصداق این ضرب‌الامثل باشد که "هر چقدر پول دهی، همان‌قدر آش می‌خوری".

هادیان هم‌چنین با اشاره پیگیری موضوعاتی از جمله "گریز هسته‌ای"، "تشخیص" هر گونه تخلف هسته‌ای و تصویب قانونی در کنگره که اگر ایران تخلف کرد تحریم‌ها بازگردانده شود تصریح کرد: ایران هم باید در برابر هر کدام از این مکانیزم‌ها، طراحی و برنامه داشته باشد. مجلس ایران نیز باید قوانینی را داشته باشد که اگر آن‌ها تعهدات‌شان را نقض کردند بتواند اجرای تعهدات را لغو کند.

انتهای پیام