تکرار سناریوی دنباله روی از طرحهای آمریکا

به گزارش خبرگزاری مهر، عبدالباری عطوان در مطلبی با اشاره به تحولات لیبی آورده است: بزرگترین پیروزی که دولت آمریکا به دست آورده است موفقیت در به کارگیری اعراب برای مبارزه با تروریسم به نمایندگی از آن است. آمریکا نقش تماشاگر را ایفا می کند یا از راه دور تحرک انجام می دهد بدون یک نظامی تلفات بدهد این نبوغ آمریکایی و حماقت عربی را نشان می دهد.

پس از سالها و دهه ها ما شاهد تحرکات هواپیماهای عربی و خلبانان عرب هستیم که مراکز را هدف قرار می دهند و دشمنان را می کشند و منازل را ویران می کنند و دردناک این است که همه قربانیان از اعراب هستند و همه منازل ویران شده متعلق به اعراب مسلمان و کشورهای عربی است.

 عطوان تاکید کرد: شمار زیادی بر اثر حملات جنگنده های لیبی کشته  و زخمی و هزار یا ده هزار یا صد هزار در حملات شبه نظامیان و جنگ داخلی و قبیله ای کشته و زخمی شدند و چه تعداد در حملات جدید کشته خواهند شد؟ ما خشم مردم و ملت مصر از اعدام قبطی ها را درک می کنیم اما نباید این موضوع به کشیده شدن مصر به سوی جنگ فرسایشی چند ساله و کشته و زخمی شدن هزاران لیبیایی و مصری منجر شود.

حملات هوایی مصر و بین المللی به نابودی داعش، انصارشریعت، القاعده و توحید و جهاد و دیگر گروههای افراطی منجر نخواهد شد و وضعیت افغانستان، عراق و سوری گواه این مدعاست چاره ای از جنگ زمینی نیست هر چند که نتایج جنگ زمینی نیز مشخص نیست تجارب آمریکا در این زمینه بهترین گواه است.

آمریکا و فرانسه و ایتالیا که بر طبل جنگ می کوبند یک نظامی هم اعزام نخواهند کرد و این ماموریت بر گردن ارتش مصر می اندازند و آیا ارتشی که از چهل سال قبل اقدامی انجام نداده است مهیای ورود به جنگ در کشوری با مساحت زیاد و مملو از شبه نظامیان و گروههای مسلح و بدون دولت مرکزی و غیر مرکزی است؟

آیا این ارتشی که از پس برقراری ثبات در صحرای سینا که تعداد ساکنان آن از 300 هزار نفر فراتر نمی رود و مساحت آن از 60 هزار کیلومتر مربع بیشتر نیست بر نمی آید آیا می تواند در لیبی کاری از پیش ببرد؟

ارتش مصر چشم بسته به سوی یک دام پیش می رود زیرا گروههای مسلح در لیبی مسلح هستند و تجربه بالایی در درگیری های نظامی دارند و برخی از آنها سلاح شیمیایی دارند و بیش از پنجاه میلیون قطعه سلاح از هر نوعی در این کشور وجود دارد.

این تاسف بار است که عمرو موسی دبیر کل اتحادیه عرب خواستار دخالت نظامی در لیبی با مجوز سازمان ملل می شود و این اشتباه را در سال 2011 انجام داد  و نتایج آن را مشاهده کرد آیا نباید از اشتباهات درس عبرت بگیرد؟