علل ناموفق بودن مذاکرات صلح اوکراین

به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر «بهرام امیر احمدیان» استاد دانشگاه و کارشناس مسائل روسیه در گفتگو با خبرگزاری مهر به تشریح شرایط کنونی اوکراین پرداخت و گفت: در شرایط بحرانی و حاد کنونی اوکراین دو طرف می خواهند باهم مذاکره کنند و طبیعی است که در چارچوب خواسته های خود رفتار کنند اما مواردی در این میان وجود دارد که کار را کمی مشکل می کند. یکی این که مذاکراتی از این دست معمولا بین دو کشور انجام می گیرد.

به اعتقاد این استاد دانشگاه تا زمانی که تفکر سطح و چارچوب مذاکرات مشخص نشود مذاکرات راه به جایی نمی برد. مگر این که هم دولت مرکزی اوکراین و هم جدایی طلبان به این فکر باشند که مناطق شرقی در چارچوب یک کشور مستقل و مرزهای از پیش تعیین شده برای دریافت حقوق شهروندی بیشتر و یا ایجاد یک حکومت فدرالی به امتیازاتی دست پیدا کنند.

امیراحمدیان با طبیعی دانستن مخالفت دولت اوکراین با این مسئله یادآور شد: در موارد مشابهی که بخش هایی از یک کشور با دولت مرکزی مشکل داشته، طرفین با مذاکره توانسته اند اختلافات را حل کنند. مثل آنچه که در مورد تیمور شرقی اتفاق افتاد و این منطقه به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخته شد. یا در قره باغ که خواهان استقلال بیشتر بودند و دست به سلاح بردند، در این مورد هم با دخالت کشور ثالث وضعیت بحرانی شد. بحران اوستیای جنوبی و آبخازیا نیز همین وضعیت را داشت. این شرایطی است که در شرق اوکراین هم به وجود آمده و ناشی از ساختار شوروی سابق است.  

وی اظهار داشت: به نظر می رسد گفتگوی بین دولت مرکزی و جدایی طلبان شرق باید در چارچوب دولت اوکراین انجام بگیرد. جامعه جهانی باید هر دو طرف را متقاعد کند که مذاکره دارای ویژگی ها و سطحی است و طرف های درگیر باید این مسائل را رعایت کنند. اگر اینها رعایت نشود نتیجه همان می شود که در این مدت شاهد آن بوده ایم. آتش بس اعلام می شود، دوباره جنگ از سر گرفته می شود و باز آتش بس برقرار می شود و این وضعیت ادامه دارد.

وی افزود: در هر حال همانطور که «ادوارد شواردنادزه» رئیس جمهوری سابق گرجستان می گفت یک صلح بد بهتر از یک جنگ خوب است. مسائلی مانند بحران اوکراین به این سادگی قابل حل نیست.

امیراحمدیان خاطرنشان کرد: به لحاظ حقوقی روسیه مدل کوزوو را مثال می زند و می گوید در داخل حاکمیت یک کشور، بخشی دارای استقلال شده و اروپا و ناتو آن را به رسمیت شناخته اند. هر چند هنوز کوزوو در سازمان ملل به رسمیت شناخته نشده اما این بدعت بدی بود که متعاقب آن مدل های مشابه در قفقاز و اوکراین مشاهده می شود.

وی تصریح کرد: بخشی از مشکلات پیش روی جهانی به خاطر ساختار سازمان ملل و شورای امنیت و داشتن حق وتو توسط قدرتهای جهانی است که نیازهای دنیای کنونی را جوابگو نیست.

-----------------------

گفتگو: فریدون ناعمی