یك تحلیلگر مسائل سیاست خارجی با بیان اینكه تمدید مذاكرات معنای شكست در مذاكرات را ندارد، تاكید كرد: باید توجه داشت كه اگر این پرونده به نتیجهای نیز حتی در آینده نرسد، دنیا به آخر نمیرسد چرا كه ما كشور بزرگی هستیم و بحرانها و مسائل بزرگتری را نیز پشت سر گذاشتهایم ولی اگر همه بدانند این پرونده، یك پرونده ملی است و سهم خودشان در كمك به دولت را عملی سازند، این مشكل نیز پایان میپذیرد.
محمدجواد حقشناس در گفتوگو با خبرنگار ایلنا، در ارزیابیاش از روند مذاكرات هستهای گفت: رویكرد آقای روحانی در انتخابات كاملا شفاف و روشن بود. یكی از مشخصات نظرات ایشان در زمان انتخابات ورود به مسئله هستهای بود و با بیان جملهای مبنی بر اینكه خوب است كه چرخهای سانتریفیوژها بچرخد در حالی كه چرخهای مملكت نیز بچرخد كه بعد از بیان این جمله مشخص، شاهد بیان استراتژی برد - برد از سوی آقای روحانی بودیم و نشان داد كه چه رویكردی را در عرصه سیاست خارجی بیان میكنند.
وی ادامه داد: بعد از انتخابات، آقای روحانی در یك تفاهم و رویكرد روشن، بستر حمایت مقامات ارشد نظام سیاسی را برای حضور در صحنه مذاكرات بینالمللی فراهم كردند، اتفاقی كه تا قبل از این، نه در دولت اصلاحات و نه در دولت احمدینژاد رخ نداده بود. بیان رویكرد نرمش قهرمانانه از سوی مقام معظم رهبری نیز شرایط برای حضور مطمئن در مذاكرات و عرصه بینالمللی فراهم كرد و توانست حاشیههای پیرامون این مسئله را از بین ببرد.
این استاد دانشگاه با اشاره به انتقال پرونده هستهای از شورای عالی امنیت ملی به وزارت امور خارجه اظهار داشت: مهمترین پیام انتقال پرونده این بود كه بود كه نگاه ایران به این پرونده، یك نگاه امنیتی نیست بلكه نگاهش سیاسی است كه باید در وزارت خارجه هم حل و فصل یابد و توفیق یا عدم توفیق در این ماجرا، نمیتواند با مقوله امنیت كشور ارتباط مستقیمی داشته باشد.
حقشناس انتخاب محمدجواد ظریف به عنوان وزیر امور خارجه یكی از بهترین انتخابهای سی سال گذشته در وزارت خارجه دانست و تصریح كرد: آقای ظریف هم به لحاظ تخصص و هم به لحاظ سابقه و تواناییهای فردی، شایستگی راهبری و هدایت این پرونده را داشت. همچنین رییسجمهور نیز به عنوان كسی كه چندین مسئولیت پرونده هستهای را برعهده داشته، اشراف كاملی بر این پرونده داشتند، ضمانتی بر این است كه روند این پرونده میتواند در بستری از اعتماد حركت كند و از تمامی ظرفیتهای نظام استفاده شود.
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی با تاكید بر اینكه معتقدم ایران گام اول را در ژنو خوب برداشت، یاداور شد: اصل مذاكره با آمریكا به عنوان مهمترین كشور 1+5 و كشوری كه اگر اختلافات با آنها حل و فصل شود، پنج قدرت دیگر نیز حل وفصل با آنها كار سختی نبود، درست بود و باور دارم این مسیر هوشمندانه انتخاب شد. مذاكرات آقایان ظریف و كری و گفتوگوی تلفنی روحانی و اوباما نیز نشاندهنده مسیر درست پیموده شده است و لذا اصل مذاكره براساس راهبرد برد- برد، اصل درستی بود.
وی در خصوص اینكه چرا در این دور از به نتیجه نرسیدیم، خاطرنشان كرد: اینكه ما در مدت زمان مشخصی به نتیجه نرسیدهایم یك پیام دارد و آن، این است كه اگر ما میخواستیم در این مقطع به نتیجه برسیم و نتیجهاش، بردی برای ما نبود طبیعی است كه این مذاكرات نباید دنبال میشد و مذاكرات را تا زمانی كه برد برای ما باشد، ادامه بدهیم و به نتیجه برسانیم؛ اگر در سوم آذر به نتیجه میرسید چه بهتر اما اگر به نتیجه نرسیده باید زمان بیشتری به آن اختصاص داد.
این استاد دانشگاه با اشاره به برخی از كارشكنیهای كشورها در روند مذاكرات ابراز داشت: دخالتهای عجیب و غیرقابل پذیرشی را از سوی عربستان در دور آخر مذاكرات شاهد بودیم كه با اعزام وزیر خارجهاش به فرانسه، مسكو و وین انجام داد یا دخالتهای رژیم صهیونیستی كه نشان داد ظرفیتها و قدرت تخریبیشان را نباید نادیده گرفت. باید توجه داشت كه ایران باید از تمامی ظرفیتهایش برای بهبود روابط استفاده میكرد كه این مسئله متاسفانه مغفول مانده است.
حقشناس با بیان اینكه ما باید به سمت یك همدلی و انسجام حركت كنیم، تاكید كرد: همراهی همه قوا میتواند دولت و تیم مذاكرهكننده را برای حركت به سوی حداكثر منافع كمك كند تا این پرونده بزرگ ملی و بحران غیرضرور كه به دولت یازدهم ارث رسیده است، به خوبی پایان یابد.
این كارشناس روابط بینالملل با بیان اینكه تمدید مذاكرات معنای شكست در مذاكرات را ندارد، تاكید داشت: باید توجه داشت كه اگر این پرونده به نتیجهای نیز حتی در آینده نرسد، دنیا به آخر نمیرسد چرا كه ما كشور بزرگی هستیم و بحرانها و مسائل بزرگتری را نیز پشت سر گذاشتهایم ولی اگر همه بدانند این پرونده، یك پرونده ملی است و سهم خودشان در كمك به دولت را عملی سازند، این مشكل نیز پایان میپذیرد.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است