چرا تروریسم صهیونیستی در حق فلسطینیان نادیده گرفته می‌شود؟

پدیده تروریسم دولتی یکی از خطرناک‌ترین انواع تروریسم به حساب می‌آید. این نوعی از تروریسم است که کشورهای جهان به علت اهداف سیاسی مشکوک خود و با وجود خطرناک بودن آن برای بیشتر افراد جوامع آن را نادیده می‌گیرند، اما در پیش گرفتن سیاست‌های دوگانه غربی‌ها همواره مانع از این می‌شود تا تروریسم دولتی از سوی سازمان‌های بین‌المللی تعریف شود.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سایت خبری العهد لبنان در تحلیلی در رابطه با انواع تروریسم به این مساله پرداخته که آمریکا و کشورهای غربی با تعریف و شناسایی تروریسم دولتی و بررسی این پدیده از سوی شورای امنیت و کنفرانس‌های بین‌المللی در حالی که کشورهای توسعه یافته خواهان تعریف آن هستند، مخالفت می‌کنند.

آمریکا همواره و از دیرباز با تعریف پدیده تروریسم دولتی مخالفت کرده چرا که نمی‌خواهد سیاست‌ها و استراتژی‌های تروریستی خود را که بارزترین آن‌ها‌ در جنگ‌های این کشور نمود پیدا کرده آشکار شود چرا که آمریکا سعی دارد با سرپوش گذاشتن بر آن از رژیم صهیونیستی که بزرگترین نماد تروریسم در جهان است، دفاع کند.

تفاوت میان تروریسم دولتی و تروریسم فردی

تروریسم،‌ متوسل شدن به وسایل خشونت‌ بار برای دیکته کردن شرط‌های خود، ترساندن جامعه و استفاده غیرقانونی از زور و تهدید آن هم برای آسیب رساندن به دیگران است.

شورای امنیت تروریسم را "هرگونه اقدام جنایتکارانه علیه شهروندان آن هم با هدف آسیب رساندن و یا گروگان گیری به علت ایجاد ترس و وحشت میان مردم یک کشور، مخالفت با دولت و امتناع از اجرای قوانین دولت و تمام اقداماتی می‌داند که به نحوی به نظام و روند کشور آسیب وارد می‌رساند.

سازمان ملل در قطعنامه‌های صادر شده خود در خصوص تروریسم اعلام کرده که تروریسم همان چیزی است که صلح و امنیت کشورهای جهان را به خطر انداخته و تهدید می‌کند. در سال 1994 میلادی مجمع عمومی سازمان ملل بیانیه‌ای جهانی را به منظور نابودی تروریسم بین‌المللی مطرح کرد.

قطعنامه‌هایی تحت بند هفت منشور سازمان ملل از سوی شورای امنیت در خصوص تروریسم صادر شد که نشان دهنده این است که جامعه بین الملل تنها به تروریسم در یک کشور اهمیت نمی‌دهد بلکه در پی اتفاقات یازدهم سپتامبر به عنوان پدیده‌ای که امنیت و صلح تمام کشورهای جهان را تهدید می‌کند به آن پرداخته است.

مساله قابل توجه این است که تمام قطعنامه‌های صادر شده در خصوص تروریسم به بررسی تروریسم دولتی نپرداخته چرا که آمریکا همواره با وتو کردن آن و فشارهای غربی مانع صحبت کردن در خصوص این نوع از تروریسم شد چرا که نمی‌خواهد هیچ یک از گروه‌ها از طریق گفت‌وگو در خصوص این نوع از تروریسم به جنایات اسرائیلی‌ها علیه مردم فلسطین بپردازند.

آمریکا پس از حادثه یازدهم سپتامبر و پیش از جنگ خود علیه عراق از ارائه یک تعریف قابل قبول از تروریسمی که شامل تروریسم دولتی در کنار تروریسم فردی باشد در شورای امنیت طفره رفت. تا جایی که جورج بوش، رئیس جمهور پیشین آمریکا اعلام کرد که هر کس علیه آمریکا بایستد در واقع همراه با تروریسم است تا از این طریق نگاه‌ها را از تروریسم دولتی به سمت تروریسم فردی و سازمان نیافته متمایل کند.

آمریکا از طریق عدم ارائه و تعریف دقیق از تروریسم دولتی خواهان این مساله است تا سیاست‌های تروریستی خود و تروریسم اسرائیل علیه اعراب ادامه پیدا کند.

آمریکا در واقع از طریق تروریسم بین‌المللی و طمع به جان شهروندان غیرنظامی و دارایی‌های آن‌ها برای تحقق انگیزه‌ها و اهداف سیاسی خود بسیاری از افراد غیرنظامی را هدف خود قرار داده است.

کشورهای عربی نیز به خوبی می‌دانند که آمریکا از طریق اقدامات و تهدیدات خشونت بار خود سعی دارد تا توجهات جهان را از اهداف خود به سمت دیگری منحرف کند و از طریق به کار گیری روش‌های خصمانه سعی در ایجاد رعب و وحشت میان مردم جهان را دارد و به همین منظور هیچ گاه تعریف جدیدی را از تروریسم ارائه نمی‌دهد و به مساله تروریسم بین‌المللی نیز اشاره نمی‌کند.

پدیده تروریسم دولتی یا بین‌المللی در واقع اقداماتی است که به منظور تحقق اهداف سیاسی، اجتماعی و یا مذهبی صورت می‌گیرد.

تروریسم دولتی گاه به طور غیرمستقیم شامل اقدامات تروریستی و به کارگیری نیروهای مسلح نظامی علیه دیگر کشورها و یا ایجاد رعب و وحشت میان کشورها و یا ساکنان آن به منظور تحقق اهداف سیاسی مشخص است.

تروریسم فردی یا غیرسازمان یافته تروریسمی است که از سوی یک شخص و یا گروهی از افراد صورت می‌گیرد در حالیکه در تروریسم بین‌المللی، تروریست‌ها از اتباع مختلف با تبعیت از یک تشکیلات بین‌المللی، شهروندان غیرنظامی را برای تحقق اهداف شوم خود به قتل می‌رسانند که آن به منزله تهدیدی برای امنیت تمام کشورهای جهان و جامعه بین‌المللی است و نیازمند مداخله هر چه سریعتر شورای امنیت برای متوقف کردن آن است.

در تروریسم بین‌المللی و دولتی هر کشور با پناه دادن و تشویق تروریست‌ها آن‌ها را برای این اقدامات و جنگ علیه دیگر کشورها تحریک می‌کند و یا پرداختن مستقیم به تروریسم مثل رژیم صهیونیستی مرتکب انواع جنایات علیه فلسطینیان می‌شوند.

در واقع تروریسم اسرائیلی از ایدئولوژی صهیونیستی که برپایه نژاد پرستی استوار است آغاز شده که با در پیش گرفتن آن تمام نهادهای امنیتی و سیاسی خود را بنا کرده است.

درست است که هیچ کس در جهان جرأت این را ندارد که رژیم صهیونیستی را یک رژیم تروریستی تعریف کند اما جنایات و تجاوزهای روزانه اسرائیلی‌ها علیه مردم فلسطین در قدس و کرانه باختری، شکنجه‌ها، قتل و ویرانی منازل حکایت از اقدامات تروریستی آن دارد. اقداماتی که رژیم صهیونیستی بارها از طریق پرداختن به آن در جنگ‌ها، سرکوب‌های مداوم و بازداشت مردم فلسطین مرتکب آن شده است.

مساله مورد نظر این است که اقدامات تروریستی صهیونیستی تنها از سوی ارتش رژیم اشغالگر حاصل نمی‌شود بلکه از طریق اقدامات شهرک نشینانی که از سوی دولت برای در پیش گرفتن جنایات علیه مردم فلسطین تشویق می‌شوند و همچنین از طریق گسترش شهرک سازی‌ها و مصادره اموال فلسطینیان نمود پیدا می‌کند.

تروریسم صهیونیستی همواره با حمایت‌های آمریکا و کشورهای غربی و بی‌توجهی کشورهای عربی ادامه پیدا می‌کند و این رژیم با استفاده از سیاست‌های دوگانه خود به کشتار مردم بی‌دفاع غزه ادامه می‌دهد.

انتهای پیام