انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا و فضای سیاسی به سود جمهوری‌خواهان

انتخابات میان‌دوره‌ای ایالات متحده روز سه‌شنبه برگزار می‌شود؛ انتخاباتی که چهره سیاست آمریکا در دو سال آینده و شاید بعد از آن را رقم می‌زند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از شبکه خبری بی.بی.سی، آن‌چه در پی می‌آید معرفی کوتاهی‌ است در مورد این رقابت انتخاباتی و چیزهایی که به آن بستگی دارد:

«میزان مشارکت در انتخابات میان‌دوره‌ای معمولا پایین است. به آن میان‌دوره‌ای می‌گویند چون وسط دوران چهار ساله ریاست‌جمهوری برگزار می‌شود. طبیعی‌ است که چون پای انتخاب رئیس‌جمهور در میان نیست، مردم کمتر پای صندوق می‌روند.

اما انتخابات‌های میان‌دوره‌ای گاه تأثیراتی عمیق بر دولت ایالات متحده می‌گذارند، از جمله این بار. این‌که اوباما در دو سال آخر اقامت‌اش در کاخ سفید کاره‌ای باشد یا نه، عملا بستگی به نتیجه رأی مردم در روز چهارم نوامبر دارد.

رئیس‌جمهور که معلوم است. رأی‌گیری برای چه؟

برای انتخاب ۳۶ فرماندار (از پنجاه فرماندار ایالت‌ها)، ۳۶ نماینده سنا، هر ۴۳۵ نماینده مجلس نمایندگان و انبوهی از مقام‌های محلی و ایالتی.

حساس‌ترین رقابت در این میان رقابت بر سر کنترل سنا است. در حال حاضر اکثریت دست دموکرات‌هاست، اما تاریخ سنا و فضای سیاسی غالب این‌طور می‌گوید که جمهوری‌خواهان احتمالا صاحب اکثریت خواهند شد.

در سنای فعلی دموکرات‌ها اکثریت نصف به‌علاوه پنج دارند. (۵۳ نفر به‌ اضافه ۲ نماینده مستقل که جزو دموکرات‌ها حساب می‌شوند، در مقابل ۴۵ نماینده جمهوری‌خواه). بنابراین کافی است جمهوری‌خواهان ۶ کرسی از دموکرات‌ها ببرند تا در سنا اکثریت شوند. (نصف به‌علاوه یک). در مجلس نمایندگان جمهوری‌خواهان اکثریت دارند که بعید است اکثریت‌شان را از دست بدهند.

چرا فضای سیاسی به سود جمهوری‌خواهان است؟

سال ۲۰۰۸ سال اوباما بود. حضور او در رقابت انتخاباتی انگیزه دموکرات‌ها برای رأی دادن به نامزد‌های دموکرات در انتخابات سنا هم بیشتر می‌کرد. در نتیجه دموکرات‌ها هشت کرسی جمهوری‌خواه‌ها را در سنا گرفتند. شش سال از آن زمان گذشته و حزب دموکراتیک باید از آن کرسی‌ها و کرسی‌های دیگر، در فضایی به‌مراتب سنگین‌تر، دفاع کند.

از ۳۶ کرسی سنا که در این انتخابات به رأی گذاشته می‌شود، برای ۱۵ کرسی رقابت چندانی وجود ندارد. در ۲۱ کرسی باقی‌مانده که رقابت‌شان جدی‌ است، دموکرات‌ها باید از ۱۷ کرسی دفاع کنند و جمهوری‌خواه‌ها از ۴ تا. ضمن این‌که تاریخ انتخابات آمریکا نشان می‌دهد حزبی که کاخ سفید را در اختیار دارد معمولا در انتخابات میان دوره‌ای کنگره را از دست می‌دهد.

دست آخر این‌که رأی‌دهندگان روی‌هم‌رفته ناراضی و خسته‌اند: از اقتصادی که هنوز رونق سابق را پیدا نکرده، از جنگ در خاورمیانه که تمامی ندارد، و از دوقطبی شدن سیاست در واشنگتن. و این جمعیت ناراضی ممکن است حرص‌شان را سر حزب حاکم خالی کنند – یعنی حزب اوباما، حزب دموکراتیک.

اگر جمهوری‌خواه‌ها سنا را به‌دست بگیرند چه می‌شود؟

اول این‌که اداره امور روزمره سنا به‌دست میچ مک‌کانل می‌افتد، که فعلا رهبر اقلیت سنا است. در قامت رهبر اکثریت، او دستور کار سنا را تعیین خواهد کرد، یعنی تصمیم خواهد گرفت کدام طرح بررسی شود. او همچنین بحث‌ها را طوری اداره خواهد کرد که برنامه حزبش پیش برود.

از سوی دیگر ریاست کمیته‌های سنا هم به جمهوری‌خواهان می‌رسد. که معنای آن قدرت دوچندان برای تحقیق و تفحص و شکل دادن به مباحث مربوط به سیاست‌گذاری در کنگره است.

در این صورت چه بر سر بقیه دوره اوباما می‌آید؟

در چند سال اخیر تقابل دو حزب در کنگره ابعادی تاریخی پیدا کرده، به نحوی که به لحاظ تعداد طرح‌های مصوب، کنگره فعلی کم‌کارترین کنگره در تاریخ معاصر آمریکاست.

سنا در ظاهر دست دموکرات‌هاست، اما قوانین سنا طوری است که اقلیت هم می‌تواند جلوی قانون‌گذاری را بگیرد، حتی شاید بتواند برنامه‌های حزبی‌اش را هم پیش ببرد. اگر سنا دست جمهوری‌خواهان بیافتد، این حزب می‌تواند هر طرحی دلش بخواهد تصویب کند. البته بیشتر این مصوبات قانون نخواهند شد چون اوباما می‌تواند هر طرحی را که قبول نداشته باشد وتو کند.

اما در مقابل جمهوری‌خواهان هم می‌توانند به‌عنوان اکثریت سنا افراد پیشنهادی اوباما را – از قضات گرفته تا سفرا و وزیران و مقام‌های کم‌اهمیت‌تر دولتی – تأیید نکنند. در این صورت نه تنها کار دولت بسیار سخت می‌شود، دست اوباما برای شکل‌دادن به دادگاه‌های فدرال هم بسته می‌شود.

در نهایت این‌که سنای جمهوری‌خواه می‌تواند در موارد مختلف از کاخ سفید تحقیق و تفحص کند. کاری که مجلس نمایندگان از سال ۲۰۱۱ کرده و می‌کند.

ماجرای انتخاب فرماندارها چیست؟

فرماندارها در آمریکا نقشی بسیار پررنگ در سیاست ایالت‌ها بازی می‌کنند – و صد البته در زندگی ساکنان آن ایالت، به ویژه در دورانی که در واشنگتن هم اتفاق چندانی نمی‌افتد.

به‌عنوان نمونه، بسیاری از فرماندارهای جمهوری‌خواه حاضر نشده‌اند میلیاردها دلار کمک دولت مرکزی را برای گسترش پوشش بیمه درمانی بگیرند. پولی که از بودجه فدرال پرداخت می‌شود، و بخشی از برنامه بیمه درمانی اوباماست که از سال ۲۰۱۰ اجرایی شد.

استدلال این فرماندارها این است که اگر روزی واشنگتن این کمک را قطع کند، آنها باید هزینه ادامه پوشش بیمه را بپردازند. اما دموکرات‌ها متهم‌شان می‌کنند که به خاطر دعوای سیاسی میلیون‌ها نفر را از بیمه درمانی محروم می‌کنند.

دست آخر این‌که در ایالت‌هایی که رأی‌ دو حزب نزدیک است، مثل فلوریدا و پنسیلوانیا، فرماندارها می‌توانند حامیان مالی حزب، داوطلبان و فعالان محلی را برای کمک به نامزد حزب‌شان بسیج کنند.

در سال‌های اخیر کدام انتخابات میان‌دوره‌ای مهم بوده؟

سال ۱۹۹۴ حزب جمهوری‌خواه هم مجلس نمایندگان هم سنا را به‌دست گرفت. حاصل کار شش سال جدال مدام بود با رئیس‌جمهور دموکرات، بیل کلینتون.

سال ۲۰۰۶ دموکرات‌ها بودند که هر دو مجلس را بردند. در نتیجه وقتی دو سال بعد باراک اوباما به ریاست‌جمهوری رسید، توانست بخش قابل‌توجهی از برنامه‌هایش را اجرا کند. اما سال ۲۰۱۰ که جمهوری‌خواه‌ها مجلس نمایندگان را پس گرفتند، دست اوباما برای پیاده کردن برنامه‌هایش بسته شد.»

انتهای پیام