در میدان مبارزه نباید احساس پیری، خستگی، تنبلی و گوشه‌نشینی به خود راه داد

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، در دیدار خانواده و جمعی از اعضای ستاد بزرگداشت مجاهد صادق و یار وفادار انقلاب، مرحوم حبیب الله عسگراولادی که در تاریخ ۱۳۹۲/۱۰/۱۷ برگزار شده بود، مرحوم عسگراولادی را برخوردار از سه خصوصیت برجسته تدیّن، تخلّق و تفكّر خواندند و تاکید کردند: تلاش، کار و تحرک سیاسی مستمر، از ویژگیهای درس آموز مرحوم عسگراولادی، و گویای این واقعیت است که انسان در میدان مبارزه هیچگاه نباید احساس پیری، خستگی، تنبلی و گوشه نشینی به خود راه دهد.

به گزارش ایلنا، متن بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در این دیدار همزمان با اولین سالگرد درگذشت این شخصیت انقلابی منتشر می‌شود:

بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم

حیات و ممات مؤمن مبارك است، داراى بركات است؛ و آقاى عسگراولادى این جورى بود، هم حیاتش حیات بابركتى بود، هم بعد از ممات بركاتى داشته، به نظر من مرحوم عسگراولادى در سه بخش آدم برجسته اى بود:

یك بخش، بخش دینى بود؛ تدیّن. ایشان انصافاً متدیّن به معناى واقعى، متعبّد، پایبند به مسائل شرعى و دینى به معناى واقعى كلمه [ بود]. انگیزه ى این مبارزاتى هم كه ایشان میكرد - چه از دوران جوانى و در مجموعه ى مؤتلفه؛ و بعد داخل زندان، چون ایشان داخل زندان هم مبارزه، میكرد و بعد از زندان تا پیروزى انقلاب؛ و بعد از پیروزى انقلاب تا آخر؛ و در این اواخر هم با این نامه نگارى ها و این كارهایى كه ایشان میكرد؛ همه ى اینها مبارزه بود دیگر - تدیّن بود، یعنى واقعاً احساس مسئولیّت میكرد. ایشان براى من همین اواخر در نامه اى نوشته بودند - مضمون نامه این است - كه به نظرم رسید كه حالا مثلاً در این اواخر زندگى ام، هرچه توان دارم، [ امكان ] تلاش دارم، به كار ببرم؛ این نامه ها را دارم مینویسم، این ارتباطات را برقرار میكنم به عنوان یك وظیفه ى شرعى و دینى. یعنى حقیقتاً انگیزه ى تدیّن بود كه ایشان را وادار میكرد به كار، به این مبارزات دشوار در طول این سالهاى متمادى، از قبل از مبارزات انقلاب و آن طور كه شنیده ام من زمان فدائیان و بعضى [دیگر] از اینها، تا دوره ى مبارزات روحانیّت و سال 41 و 42 تا آخر عمر؛ [یعنى ] انگیزه ى ایشان انگیزه ى دینى بود. این یك نقطه ى برجسته است كه به نظر من در شخصیّت یك انسان خیلى تأثیر دارد.

جنبه ى دوّمى كه در آقاى عسگراولادى بود جنبه ى اخلاقى بود؛ ایشان انسانى بود داراى اخلاق حَسَن شرعى؛ بسیار متین، بسیار پُرحوصله، صبور، باانصاف؛ خب روح تدّین اینها است دیگر، و الّا كسى نماز هم بخواند، نوافل هم بخواند، نماز شب هم بخواند، [ امّا] در برخوردش با مردم آدم بى انصافى باشد، این نیست دیگر. مرحوم عسگراولادى از لحاظ خلقیّاتى، انسان اخلاقىِ دینى بود، یعنى آدم صبورى بود، آدم بسیار متینى بود، آدم بسیار باانصافى بود - كه این را ما در رفتارهاى ایشان میدیدیم - آدم مراقبى بود؛ مراقب خودش بود، مراقب حرف زدنش بود - اینها خیلى مهم است كه هرچه از دهنمان درمى آید نگوییم و نپرانیم - و خود را كنترل میكرد؛ این هم جنبه ى دوّم كه جنبه ى اخلاقى است، كه این اخلاق، روح دین است؛ اخلاق انسانى براى هر انسانى روح دیندارى او است: بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ مَكارِمَ الاَخلاق؛ مكارم اخلاق یعنى همین، یعنى انسان صبور باشد، متین باشد، باانصاف باشد، خوش ذات باشد، نسبت به مردم خیرخواه باشد، خدوم باشد، اهل كار باشد، مبتكر باشد، پیشرو باشد، تنبلى نكند؛ اینها همین اخلاقیّات اسلامى است؛ همه ى اینها در آقاى عسگراولادى بود؛ اینها را همه میدانید، دیده اید.

جنبه ى سوم آقاى عسگراولادى جنبه ى فكرى بود، ایشان یك آدم فكرى بود؛ آدم بسیار خوش فكر در مسائل سیاسى و در مسائل اجتماعى [بود] و به هیچ وجه ایشان یك آدم عامى نبود؛ در همه ى مسائلى كه وارد میشد اهل فكر بود، هم در مسائل اقتصادى. در مسائل سیاسى [ هم ] همین جور؛ آدمى بود اهل فكر، اهل فهم، میفهمید، تشخیص میداد. من آقاى عسگراولادى را خب دورادور مى شناختم، از نزدیك ندیده بودم؛ ایشان خب زندان بود، تا اینكه آزاد شدند. ایشان با آقاى حیدرى آمدند منزل ما مشهد؛ خب من بار اوّلى بود كه آقاى عسگراولادى را از نزدیك میدیدم، قبل از آن ایشان را ندیده بودم. ایشان آمدند نشستند و شروع كردند به گزارش دادنِ مسائل زندان و یك تحلیلى و در واقع تصویرى از آن دوستانى كه هم زندان شان بودند و با همدیگر درگیرى و مشكل داشتند، براى من بیان كرد. من واقعاً مجذوب شدم؛ ایشان وضعیّت اینها را - كه همین منافقین بودند دیگر - به قدرى خوب و زیبا و واقعى و مستدل، خیلى آرام آرام، تبیین كرد [كه ] من واقعاً گفتم این انسان چقدر خوب میفهمد و میشناسد. عنصر فكرى [ بود]. همیشه با بنده هم كه ملاقات داشتند - ایشان گاهى مى آمدند اینجا - و راجع به مسائل گوناگون صحبت میشد، همین جور وجهه ى ایشان وجهه ى فكرى بود؛ یعنى آدمى بود اهل فكر، خوش فكر، اهل استدلال، اهل منطق، واقعاً در مسائل گوناگون ذهنش كار میكرد، انسان جامعى بود.

خدا ایشان را رحمت كند؛ كارهاى زیادى كردند و امیدواریم ان شاءاللَّه خداوند ایشان را مأجور بدارد. باید یاد بگیریم. همین سه خصوصیّتى كه من در مورد ایشان گفتم، هر سه خصوصیّت براى ما در واقع درس است: هم خصوصیّت تدیّن، هم خصوصیّت تخلّق، هم خصوصیّت تفكّر؛ كه آدم حقیقتاً، هم پایبند به مبانى دینى و پایبند به شرع و تشرّع باشد - از محرّمات الهى اجتناب كنیم؛ حالا محرّمات الهى براى افراد مختلف است؛ محرّمات الهى بعضى یك چیزهایى است، محرّمات الهى ماها یك چیزهاى دیگر است؛ غیبت میكنیم، غیبت میشنویم، خلاف واقع میگوییم، قضاوت نادرست میكنیم، آنجایى كه باید حرف بزنیم سكوت میكنیم، آنجایى كه باید سكوت كنیم حرف میزنیم؛ تخلّفات شرعى ما اینها است؛ باید اینها را مراعات كرد، مراقبت كرد - هم آن جهت تخلّق را كه عرض كردیم؛ این تخلّق به معناى واقعى كلمه، روح تدیّن است؛ صبر را، حوصله را، انصاف را، متانت را، گذشت را، تلاش را، تنبلى نكردن را - این چیزهایى كه لازم است - باید یاد بگیریم. خب ایشان در سنین مثلاً هشتاد و خرده اى، از تحرّك سیاسى دست بر نداشته بود؛ این خیلى مهمّ است كه انسان احساس پیرى نكند در میدان مبارزه و در كار مبارزه؛ احساس خستگى و تنبلى و انزوا و گوشه نشینى نكند؛ اینها خیلى مهم است.

امیدواریم ان شاءاللَّه خداوند با ایشان و با ما با لطفش رفتار كند؛ ان شاءاللَّه با رحمتش رفتار كند.

والسّلام علیكم و رحمةاللَّه و بركاته