بان کی مون چه فکری درباره ایران می کند؟

 با این همه در خصوص برخی از انتقادها و افشاگری ها نسبت به او خصوصا در جایی که بحث، ملی و مربوط به شان اجتماعی و بین المللی ایرانی ها می شود، اهل ملاحظه ام.

داخل پرانتز عرض کنم که این موضوع افشاگری را نیز که امروزه به عنوان یکی از وظایف رسانه ها و در راستای دیدبانی و عمل به تکلیف نظارت بر اصحاب قدرت، مطرح می شود و از قضا درایام ماضی و توسط خود آقای احمدی نژاد بازار گرمی پیدا کرد، دست کم در برخی از موارد خاص قبول ندارم و فکر می کنم که باید تعریف دقیقی از این ژانر که به قول آقای فرجی دانا، وزیر سابق دولت یازدهم، خصیصه اصلی چپ های کمونیست اول انقلاب بود ارائه شود و حدود و ثغوری برای آن تعیین شود.
اما حرف من درباره افشاگری اخیر صورت گرفته درباره یک تخته قالیچه ای است که اقای احمدی نژاد در زمانیکه رئیس جمهور این مملکت بوده، به بان کی مون دبیرکل سازمان ملل هدیه داده است و اکنون کاشف به عمل آمده که هدیه مذکور، امانت یک پیرزن 60 ساله بوده ا ست.

فارغ از شخصیت حقیقی آقای احمدی نژاد که نقد فراوانی به او، اطرافیانش و عملکرد آنها وارد است، پیام خبر تلویحا این است که رئیس جمهور کشوری به نام جمهوری اسلامی ایران، مال غیری را به عنوان هدیه به دبیرکل سازمان ملل پیش کش کرده است.
به برکت توئیتر و فیس بوک این خبر و پیام آن در افواه عالم پیچیده است و همه هم آن را نقل کرده اند و تا همین الان یقیقنا خود بان کی مون هم از ماجرا خبر دار شده است. راستی او با خودش چه فکری می کند؟ نه درباره آقای احمدی نژاد، بلکه درباره ما ایرانی ها؟ آیا با خودش نمی گوید این ایرانی ها چه مردمانی هستند؟ آیا او احمدی نژاد را تافته ای جدا بافته از ملتِ ایران ارزیابی خواهد کرد؟ یا او را مشتی نمونه از خروار خواهد پنداشت. آیا او و سایر جهانیان این اقدام را به پای فردی به نام محمود احمدی نژاد خواهند نوشت یا به پای کشور ایران؟ آیا این خبر مایه سرافرازی کشورما شد؟ واقعا منافع ملی در انتشار این گونه اخبار چه جایگاهی دارد؟ آیا برای استیفای حق آن پیرزن 60 ساله راه های قانونی و ساده تری موجود نبود؟

مجبورم یک بار دیگر تکرار کنم که در این نوشته هرگز در پی دفاع و تطهیر اشتباهات و خطاهای اقای احمدی نژاد نبوده و نیستم تنها می خواهم عرض کنم با توجه به یک نوع تمرکز خبری جهانی که روی ایران پدید آمده و کوچکترین اخبار مربوط به کشورمان در هر حوزه ای با آب و تاب فراوان و به زبان های مختلف در سحطی گسترده، باز نشر داده و منعکس می شود باید به طور جد در انتشار برخی از اخبار مداقه بیشتری کرد. می خواهم بگویم همه ما در گیر و دار مناقشات سیاسی و انتقاد کردن و ایرادی گیری و افشاگری خطاهای سیاستمداران چه از این سو، چه از آن سو، باید شئونات ملی و آنچه را که نه به شخص و شخصیت حقیقی افراد بلکه به منافع ملی و شخصیت حقوقی آنها مربوط می شود، لحاظ کنیم.