آثار کمک به نیازمندان در گفت‌وگو با یک فعال حوزه نهج‌البلاغه

یک فعال حوزه نهج‌البلاغه گفت: اگر آثار توجه به مستمندان و یتیمان را بدانیم یقینا با کمک به هم نوع روح خود را بزرگ می‌کنیم.

حجت‌الاسلام والمسلمین احمد غلامعلی در گفت‌وگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره ضرورت کمک به ایتام و مستمندان در ماه مبارک رمضان که از سیره حضرت علی(ع) بوده است، با بیان این‌که «اهمیت رسیدگی به افراد نیازمند یک ضرورت بسیار مهم است» اظهار کرد:‌ نیازمندان می‌توانند افراد مستمند جامعه و یا از قوم و خویش و نزدیکان ما باشند. یعنی نیازمندان حد و حدود ندارد و باید تمام آنهایی که نیازمند هستند را مورد توجه قرار دهیم. نیاز هم هرگونه نیازی را شامل می‌شود. گاهی یک فرد از نظر مالی نیازمند است و گاهی به دانش نیازمند است و گاهی به محبت ما. پس نیازمندان هر طایفه‌ای را در بر می‌گیرد و نیاز انسان‌ها هر چیزی می‌تواند باشد.

وی افزود: در خیلی از مواقع مثل جشن نیکوکاری و یا جشن عاطفه‌ها این فکر بوجود می‌آید که این همه پول از مردم جمع می‌کنند درد چه کسی درمان می‌شود مگر مردم چقدر می‌توانند کمک کنند؟ این طرز فکر در زمان پیامبر (ص) هم بوده است. خداوند در آیه 47 سوره یاسین می‌فرماید:‌ "هنگامی که به آنان گفته شود از آن چه که خدا به شما روزی کرده انفاق کنید، کافران به مومنان می‌گویند آیا ما کسی را اطعام کنیم که خدا اگر می‌خواست او را اطعام می‌کرد." پس این طرز فکر درستی نیست.

این فعال حوزه نهج‌البلاغه تصریح کرد: برای کمک به مستمندان و یا یتیمان روی سخن قرآن با افراد تقوا پیشه است و حقیقت حرکت‌های نیکوکارانه را رسیدن به تقوا می‌دانند. برای همین است که در مناسک حج خداوند از انسان‌ها می‌خواهد که قربانی بکشند و با گوشت آن مستمندان و فقیران را اطعام بدهند. چرا که این شیوه تقوای حج‌گذاران را نشان می‌دهد و خداوند در آیه 37 سوره حج به این امر اشاره می‌کند.

غلامعلی خاطرنشان کرد: آن چه که از ما انسان‌ها به خداوند می‌رسد تقوا و پرهیزگاری است. پس این که ما در فکر و عمل خود چقدر به نیازمندان جامعه اهمیت می‌دهیم بستگی به تقوای ما دارد. اگر تقوای ما قوی باشد در کل سال به فکر نیازمندان هستیم و اگر تقوای ما کمتر باشد در مناسبت‌های خاص این کار را انجام می‌دهیم و اگر خیلی خیلی کم باشد در زمان‌هایی که در آن جو حضور داریم مثل ماه مبارک رمضان به فکر این کار نیکو و پسندیده می‌افتیم.

وی افزود: اگر می‌خواهیم توجه به یتیمان و مستمندان جامعه افزایش پیدا کند باید تقوای مردم را بالا ببریم. هرچقدر تقوا بیشتر باشد کمک به همنوع گسترش می‌یابد. تقوا هم فقط به نماز و روزه نیست. تقوا آن حس خداباوری و حس حضور خداوند است که اگر این حس را داشته باشیم هر آنچه می‌توانیم به دیگران کمک می‌کنیم.

این فعال حوزه نهج‌البلاغه در ادامه با اشاره به ارزش اهمیت به مستمندان و یتیمان جامعه، گفت: اگر انسان‌ها با انگیزه خدایی به این کار بپردازند این کار ماندگار می‌شوند، ولی اگر فقط به خاطر کمک به همنوع باشد ارزشمند است، ولی تأثیر ماندگاری آن کمتر است. در آیه 264 و 265 سوره بقره خداوند به این امر اشاره می‌کند که اگر کاری برای خدا انجام دهیم برکات و ماندگاری آن در زندگی ما بیشتر می‌شود. پس برای خدا به مستمندان و یتیمان جامعه کمک کنیم.

غلامعلی در ادامه با بیان این‌که «آثار رسیدگی به مستمندان و یتیمان بسیار زیاد است» خاطرنشان کرد: کمک به افراد نیازمند جامعه آثار اجتماعی و فردی زیادی دارد. با کمک به همنوع امنیت فرد و جامعه تأمین می‌شود.

وی در ادامه با اشاره به آثار فردی رسیدگی به مستمندان گفت:‌ شخص نیکوکار بیش از آن که به فقرا و مستمندان کمک کند به خودش کمک کرده است. در آیه 7 سوره اسراء خداوند به این امر اشاره کرده است که اگر به کسی نیکوکاری کنیم یعنی به خود کمک کرده‌ایم. حضرت علی (ع) از همین روش برای ترویج کمک در سطح جامعه بهره بردند و عملا به مردم نشان دادند که بازگشت تمام کارهای خوب به سمت خود انسان است.

این فعال حوزه نهج‌البلاغه گفت:‌ هر کاری پژواک عمل خود ما است، یعنی اگر ما امروز به یتیمی یا مستمندی کمک کنیم ممکن است فردا این مشکل برای خود ما پیش آید پس تا جایی که می‌توانیم کمک کنیم. حضرت علی (ع) در ماه مبارک رمضان در خطبه‌ای مردم را اینگونه سفارش می‌کند که " بر یتیم‌های مردم مهربانی کنید تا خدا بر یتیمان شما رأفت و مهربانی کند" پس آثار توجه به مستمندان خود ما باز می‌گردد.

غلامعلی افزود: دومین اثر کمک به همنوع افزایش عمر است. فرقی نمی‌کند آن کسی که به او کمک می‌کنیم از چه مذهب و ریشه‌ای است، مهم این است که ما یاد بگیریم به سایر انسان‌ها کمک کنیم. نکته بعدی که در کمک به هم‌نوع دریافت می‌کنیم نشاط معنوی است. در مواقعی می‌بینیم وقتی به فردی می‌گویند یک مریضی دارد دیگر برای زندگی امیدی ندارد، چرا که دارای نشاط دائمی نیست. از طریق کمک به مستمندان و یتیمان می‌توانیم این نشاط را در تمام ایام زندگی خود داشته‌ باشیم.

وی گفت: اثر بعدی کمک به مستمندان پیشگیری از اتفاقات بد است. کارهای نیک جلوی مرگ بد را می‌گیرد. ما در جامعه حال حاضر این‌همه مرگ‌های ناگوار می‌بینیم هرچقدر نیکوکاری خود را بالاتر ببریم از مبتلا شدن به این مرگ‌ها نجات پیدا می کنیم. همچنین کسی که کار نیک می‌کند دل مردم را به سمت خود جلب می‌کند. در روایتی از پیامبر (ص) داریم که می‌فرماید: " اگر خواستیم خدا و مردم تو را دوست بدارند به آنها خوبی کن و به آنچه در دستشان است طمع نداشته باش".

این فعال حوزه نهج‌البلاغه گفت: از جمله آثار دیگر کمک به همنوع، الگوسازی درست، ‌برکت آفرینی و همدلی است. کسی که یتیمی را سرپرستی می‌کند و زندگی او را مورد بررسی قرار می‌دهد این کار باعث می‌شود که شکر و سپاسگذاری را در خود تقویت کند. با کمک به همنوع حس مهربانی در جامعه زیاد و روح انسان‌ها لطیف می‌شود و به رشد کامل معنوی می‌رسیم.

انتهای پیام