... فراموش نمی شود/درباره باخت سنگین برزیل

ورزش، و بویژه فوتبال اکسیری برای وحدت ملی است. تا آنجا که باخت در برابر آرژانتین برای مردم ما همان نشاطی را می آفریند که بردن استرالیا (در مجموع دو بازی) و صعود به جام جهانی 1998 بوجود آورد. تا آنجا که والیبال ما، ایران را به لیست قدرتهای جهانی اضافه می کند.

برزیل فوتبال را باخت اما غرور یک ملت شکست. خوب و بد، اینگونه است. تصاویر اول را که می بینیم انگار در برزیل زلزله یا سونامی آمده است. برخی تصاویر تفاوتی با بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما ندارند. تصاویر بعد هم خلاقیت های تصویر سازان فضای مجازی در واکنش و توجیه این شکست است.

اگر چه خانم دیلما روسف رئیس جمهور برزیل برای مدیریت بحران در پیام توئیتری قابل توجه خود نوشت "برزیل، برخیز، خاک هایت را بتکان و فراموشش کن!"، اما واقعیت این است که واقعه «شب تحقیر» را نه برزیل، نه آلمان و نه مردم دنیا فراموش نخواهند کرد. این ورزش است. و پدیده های اجتماعی همه شان بالقوه چنین تاثیری در ساخت اجتماعی دارند. نادیده شان نگیریم.