دستور کار جدید اتحادیه اروپا

"لرد ایسمای، اولین دبیرکل ناتو زمانی گفته بود، این ائتلاف دفاعی غربی‌ها بدین منظور تشکیل شده تا آمریکایی‌ها را در میان ما حفظ کند، روس‌ها را بیرون نگه دارد و آلمان‌ها را نیز تحت کنترل بگیرد. اکنون وظیفه پیش روی اتحادیه اروپا را می‌توان اینگونه توصیف کرد: حفظ کردن انگلیسی‌ها، بیرون نگه داشتن روس‌ها و کنترل کردن آلمانی‌ها."

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خبرگزاری رویترز در گزارشی به بررسی چالش‌های پیش روی اتحادیه اروپا در سال‌های آینده پرداخته و سه چالش این اتحادیه شامل حفظ انگلیسی‌ها، بیرون نگه داشتن روس‌ها و کنترل کردن آلمانی‌ها را بررسی کرده است:

حفظ انگلیسی‌ها

تقاضای دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس برای تجدید نظر در روابط انگلیس با اتحادیه اروپا و همه‌پرسی درخصوص نتیجه آن در سال 2017 به این معنی است که در سال‌های آینده بر سر اختیارات بروکسل و همچنین دور شدن لندن از آن مناقشه وجود خواهد داشت.

اگر انگلیس به عنوان سومین اقتصاد بزرگ اروپا، مرکز مالی اصلی این قاره و دارنده بزرگترین ارتش و قدرت دیپلماتیک به عنوان نخستین کشور، اتحادیه اروپا را ترک کند این ضربه شدید به این کشور خواهد زد اما در عین حال تبعات سختی را برای جایگاه جهانی اتحادیه اروپا خواهد داشت.

چالش‌های ماه گذشته میلادی بر سر انتصاب ژان کلود یونکر، به عنوان رئیس کمیسیون اروپا و مخالفت سخت انگلیس با آن حاکی از این است که اگر سال آینده دیوید کامرون مجددا نخست وزیر انگلیس شود مذاکرات لندن و بروکسل دشوار خواهد بود.

رهبر انگلیس در داخل کشورش تحت فشار مخالفان اتحادیه اروپا قرار دارد و با خطر دور کردن هم‌پیمانان اصلی‌اش از خود همان‌گونه که این اتفاق در خصوص آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان بر سر مساله یونکر افتاد، روبه رو است.

برخی از سیاستمداران اروپا از 40 سال تلاش انگلیس برای جلوگیری از فدرالی کردن این قاره و بدست آوردن شرایط مطلوب انگلیس، از طریق تاکتیک‌های مذاکره ناراحت هستند و متمایل هستند تا اجازه دهند انگلیس از این قاره برود، زیرا به اعتقاد آن‌ها با این اتفاق شرایط آن‌ها آسان‌تر خواهد شد.

با این حال حفظ انگلیس در شرایطی که این کشور بر سر راه همگرایی سیاسی و اقتصادی نزدیک‌تر در منطقه یورو مانع تراشی نکند مطمئنا اولویت اول اتحادیه اروپا است.

بیرون نگه داشتن روس‌ها

اقدامات ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در الحاق شبه جزیره کریمه، قطع تامین گاز اوکراین و بی‌ثبات کردن شرق اوکراین، سبب شده است تا مسکو چالش ژئوپلوتیک اروپا باشد. اکنون کاهش وابستگی اتحادیه اروپا به گاز روسیه در صدر دستور کار این اتحادیه قرار دارد.

مقامات بروکسل نگران هستند مسکو، مجازات‌های بیشتری را علیه اوکراین و دو جمهوری دیگر متعلق به شوروی سابق یعنی گرجستان و مولداوی در صورت امضای توافق‌نامه همکاری تجاری میان آن‌ها و اتحادیه اروپا اعمال کنند.

کشورهای عضو اتحادیه اروپا درخصوص چگونگی تحریم روسیه به سبب رفتار این کشور و اینکه به اوکراین دورنمای دراز مدت عضویت در اتحادیه اروپا را دهند اختلاف دارند.

آن‌ها همچنین اختلاف دارند بر اینکه در صورت تغییر رویه مسکو چه مشوقی را به آن بدهند.

آلمانی‌ها نمی‌خواهند منافع تجاری و انرژی خود را به خطر بیاندازند، فرانسوی‌ها نمی‌خواهند فروش ناوهای خود به روسیه را لغو کنند و انگلیسی‌ها نیز نمی‌خواهند نقش انگلیس به عنوان یک مرکز بانکداری خارجی و زمین بازی ثروتمندان روسیه به خطر بیفتد.

با وجود آنکه کشورهایی نظیر لهستان و استونی که متعلق به شوروی سابق بوده‌اند خواهان سرسختی بیشتر در مقابل مسکو هستند، برخی از دیگر همتایان آن‌ها نظیر اسلوواکی، رومانی و بلغارستان از بابت به خطر افتادن روابط تجاری و منافع انرژی نگران هستند.

جلوگیری از اقدام روسیه در بی‌ثبات کردن همسایگان شرق اتحادیه اروپا منفعتی مشترک برای اروپایی‌ها است اما چالش سخت آن‌ها این است که چطور و کجا خطوط قرمز را ترسیم کنند.

کنترل کردن آلمانی‌ها

چرا این تمایل برای کنترل کردن آلمانی‌ها وجود دارد؟

آلمان از جنبه‌های مختلف الگوی موفقیت اقتصادی و دموکراسی باثبات در بطن اروپا و ناتو است، اما برتری سیاسی آن در اتحادیه اروپا در آستانه بحران منطقه یورو سبب ناخرسندی تعداد زیادی از پایتخت‌های اروپا شد.

این حاکی از اختلاف اتحادیه اروپا با برلین بر سر سیاست مالی و اقتصادی و احتمال تشدید آن در آینده بود.

ضعف فرانسوی‌ها، کناره‌گیری انگلیسی‌ها و سستی کمیسیون اروپا و همچنین خط و نشان کشیدن دادگاه قانون اساسی آلمان، همگی در برهم زدن توازن در اتحادیه اروپا سهیم بوده و موجب شدند که آلمان به طرزی ناخوشایند در مرکز توجه قرار گیرد.

آلمانی‌ها که مدت‌ها نماینده قدرتمندی در اتحادیه اروپا نداشتند، طی مدت اخیر به طرزی بی‌سابقه بر مصدر نهادهای اصلی اتحادیه اروپا نشسته‌اند و این نگرانی‌ها در لندن و پاریس را افزایش داده است.

اووه کورسپیوس، دستیار سابق آنگلا مرکل، در حال حاضر دبیر کل شورای وزرای اتحادیه اروپا است.

کلاوس وله، دبیر کل پارلمان اروپا است.

یوهانس لایتنبرگر، رئیس دفتر رئیس در حال کناره‌گیری کمیسیون اروپا بوده که قرار است به عنوان معاونت بخش حقوقی این کمیسیون منصوب شود.

همچنین مارتین سلمایر، در صدر تیم انتقالی یونکر در کمیسیون اروپا قرار داشته و احتمالا رئیس دفتر آتی یونکر خواهد بود.

علاوه بر آن کلاوس رگلینگ، رئیس صندوق نجات مالی منطقه یورو بوده و وارنر هویر، یک وزیر سابق آلمانی نیز رئیس بانک سرمایه‌گذاری اروپا است.

این حقیقت که این وکلا و اقتصاد‌دانان کارکشته گذرنامه آلمانی دارند دال بر این نیست که آن‌ها نمایندگان مرکل باشند، آن‌ها به عنوان کارمندان اتحادیه اروپا به دورنمای یک اروپای فدرال به جای یک جمهوری فدرال آلمان وفادار هستند.

اما تسلط تفکر اقتصادی آلمان بر اروپا و تاکید بیش از حد بر ریاضت و فرهنگ پس‌انداز به جای سرمایه‌گذاری و هزینه در صورتی که اروپا بخواهد از یک دهه رکود و بیکاری اجتناب کند باید اصلاح شود.

انتهای پیام