مذاکرات وین ،ضرورت استراتژیک یا زمان مناسب ،کدامیک؟

رئیس جمهور حسن روحانی میگویدهمچنان  نسبت انجام وعده های سال قبل یا آنچه خود می گوید تعهداتش به مردم وفادار است. او که در اولین سالگرد پیروزی خود در انتخابات ریاست جمهوری جولای سال گذشته سخن می گفت با خوشبینی که نسبت به گذشته کوچکترین تغییری در آن دیده نمی شد باردیگر تاکید کرد مسئله هسته ای ایران  بزودی حل خواهدشد. تاکید روحانی بر حل پرونده هسته ای ایران آنهم پس قریب به8 ماه از آغاز مذاکرات فشرده و توافق اولیه 24 نوامبر 2013 با قدرت های جهانی، نشان میدهد این رییس جمهور  تحول خواه  علیرغم توجهی که به مسائل داخلی دارد واز این زاویه فشار زیادی هم از جانب محافظه کاران تحمل میکند،اما مسئله هسته ای و سیاست خارجی ایران همچنان اگر نه تماما ، اما بخش زیادی از دغدغه های کاری اورا تشكيل ميدهد. به خصوص که مشاهده میکند با اقدامات دیپلماتیکی و قابلیت های سیاسی که صرفا آنها را در وزیر خارجه اش ظریف یافته، نه تنها موفق به انجام توافق مبنائی 24 نوامبر با گروه 1+5در ژنو موسوم به "اقدام مشترک" شد بلکه ضمن ایجاد توجه از سوی جامعه جهانی نسبت به ایران، با آغاز مذاکره مستقیم با ایالات متحده، ایجاد روزنه ای در دیوارمیان دو کشوررا که تا پیش از این تصوری دست نیافتنی بود اکنون به شکافی بزرگ تبدیل کرده است.دلیل این صراحت لهجه دیپلماتیکی و متعاقب آن اقدامات عملی اوهرچیزی میتواند باشد .اما بی شک آنچه که جنبه متفاوت تری از روحانی ترسیم و در نظر مخاطبان بین المللی اش حسی از اعتمادرا ایجادکرده، آنست که از دید آنها او و تیم دیپلماتیک حرفه ای تحت نظارت ظریف می توانند طرفی واقعی در يك مذاکرات جدی باشند بدون آنکه میز مذاکرات را ترک ویا منافع کشورشان رانادیده بگیرند.اما خوشبینی های روحانی و تیم ظریف از موضع بیرونی، اکنون در برابر کوران حوادثی عجیب قرار گرفته اند. آیا متاثر از حوادث جاری، اولویت های سیاست خارجی ایران تغییر خواهند کرد؟ پاسخ نیازمند داشتن هوشی سرشار نیست.تمرکزو تاکید روحانی و ظریف برحل پرونده هسته ای پاسخی به گزینه بالاست .البته ممکن است حجم اولویت ها قدری تغییر کند، اما ردیف آنها ثابت خواهد ماند. با این تفاوت که مسئولان دیپلماسی ایران از حالا به بعد مجبورند تاثیر وقایع منطقه ،خصوصا موضوع عراق را در فضای گفتمانی خود در نظر بگیرند وبر پایه معادله احتمالات اقدام به مدل سازی های دیپلماتیکی نمایند. مستقل از اینکه این تاثیرات در تحلیل نهائی میتوانند به نفع تهران و تقویت موضع مذاکره کنندگان ایرانی تمام شوند یا با برداشتی متفاوت، بعضی از اعضای مذاکره کننده مقابل، نظری غیر از این را مطرح نمایند.
در حساس ترین شرایط ممکن، امروز دورجدید گفتگو هاي هسته ای ایران با حضور ظریف و خانم اشتون ودیگر هیات های دیپلماتیک دروین آغاز میشود. این مذاکرات که مشکل بتوان پذیرفت وقایع عراق بر آن سایه نخواهد انداخت ،از 3 جنبه دارای اهمیت مضاعفی ست.نخست، این نشست  پس از به نتیجه نرسیدن مذاکرات 15 و 16 ماه مه برگزار میشودکه تقریبا کسی انتظار آن را نداشت .مسلما موارد آن به مذاکرات جاری منتقل خواهد شد.دوم، اجلاس  فعلی به میزان زیادی کارآمدی و تاثیر مدل جدید مذاکرات تفکیکی ایران با دولت های در گیر با پرونده هسته ای خصوصا ایالات متحده را به نمایش خواهد گذاشت که عراقچی مذاکره کننده ارشد ایرانی آن را موفقیت آمیز خوانده است . سوم روحانی گفته "در مذاکرات این هفته احتمال دارد به مرحله تدوین توافقنامه برسیم" ، ظریف هم در مقاله روز گذشته خود در واشنگتن پست تاکید کرد "مااطمینان داریم تا ماه آینده به یک توافق جامع می‌رسیم که به جهان اطمینان خواهد داد برنامه هسته‌ای ایران صلح‌آمیز باقی خواهد ماند".
مهره های دومینو ظاهرا مناسب چیده شده اندوظریف در واشنگتن پست هم حرف آخر ایران را زده است، ."بهتر از الان نمی‌توان بحران غیرضروری هسته‌ای را خاتمه داد". بدون تردید دیپلماسی ایران و 1+5 روزهای هیجان انگیزی  در پیش رو دارند[email protected]