استراتژی کروش برای بازی اول/توپ برای نیجریه، فضا برای ایران

ایران برای بازی با نیجریه مهیا شده است. به رغم همه کاستی های موجود در مسیر آماده سازی کروش - تیم را آماده برد کرده است. این باور کردنی نیست اما کروش از ایران برد می خواهد.
آیا این امکان پذیر است؟ چرا که نه. در فوتبال وقوع هر اتفاقی محتمل به نظر می رسد.
ترکیب مشخص شده، هم چنین شیوه ای که قرار است ایران در این بازی به نمایش بگذارد. گردش توپ در نیمه خودی برای کشاندن حریف به سمت جلو سپس استفاده از ضد حمله. حضور در نیمه خودی اگر چه حریف را وادار به پیشروی می کند اما بخت توپ گیری ایران را با توجه به برتری عددی بالا می برد و همان طور که توضیح داده شد سبب می گردد ایران در ضد حمله شانس بیشتری برای گلزنی داشته باشد.

این ترفند و این شیوه توپ را به نیجریه می دهد. قطعا در پایان بازی آمار دو تیم در تصاحب توپ قابل مقایسه نخواهد بود. مثلا اعلام خواهد شد که 63 درصد از زمان بازی توپ در اختیار نیجریه بوده و 33 درصد در اختیار ایران اما شاید نتیجه چیزی غیر از این برتری باشد.

ایران توپ را می دهد در عوض فضا را در اختیار می گیرد. این یک ریسک است اما خطرناک تر از این نیست که ایران توپ را در اختیار بگیرد و فضا در اختیار نیجریه باشد.

با شکست سنگینی که اسپانیا در برابر هلند داشته و البته می توانسته سنگین تر از نتیجه 5-1 باشد ترس ایران هم ریخته، از اینکه نکند در برابر حریفان متحمل شکست سنگینی شود، خصوصا مقابل آرژانتین و این حیثیت فوتبال ایران را زیر سوال ببرد.

با این شرایط نباید در انتظار بازی زیبا از ایران در مصاف با نیجریه بود و آمارهای ارایه شده را دستاویز حمله به تیم ملی و کروش قرار داد. این استراتژی حتی اگر کسی غیر از کروش هم مربی تیم ملی بود شاید پیاده می شد و البته یک راهکار منطقی است برای رسیدن به هدف بزرگ. یعنی صعود از مرحله گروهی.

ایران در حالی این مصاف را آغاز می کند که تیم ناشناخته ای است و هیچ کس حاضر نشده برای کروش و تیمش حتی یک درصد بخت صعود از مرحله گروهی را در نظر بگیرد، البته این خوب است. هر چه حریفان کروش و تیمش را دست کم بگیرند به سود ماست.

نقطه قوت ایران ایجاد دفاع چند لایه در نیمه خودی به خصوص در منطقه یک سوم دفاعی است که شرایط روحی و روانی حریف را بهم می ریزد.

برای رسیدن به هدف که عبور از نیجریه است یک باور نیاز است. همدلی که حتما در تیم ملی هست. البته این را مدیون کروش هستیم. پیش از این و در آستانه سفر تیم ملی به جام جهانی رئیس فدراسیون فوتبال و رئیس وقت سازمان تربیت بدنی با هم درگیر بودند و بازیکن شاخص هم بعد از تعویض به ساک پزشک لگد زد اما این بار همه رهنمون شده اند برای ایستادن در یک صف و تلاش برای رسیدن به هدف مشترک.

ما کروش و ایران را باور داریم. باور اینکه می توان نیجریه را شکست داد. حال مانده باور ملی پوشان. وقتی کروش ملی پوشان را باور دارد دلیلی نیست که ملی پوشان ملکه ذهنشان چیز دیگری باشد.

251 251