سناریوهای وال استریت‌ژورنال برای اروپا در مذاکرات هسته‌ای با ایران

روزنامه وال استریت ژورنال در روزهایی که به ضرب‌الاجل 20 ژوئیه نزدیک می‌شویم در گزارشی تحلیلی نوشت: تمرکزها بر روی تمایل واشنگتن و تهران برای دستیابی به یک توافق در حالی افزایش یافته که به نظر می‌آید اروپا به عنوان یک عضو حاشیه‌ای باید به منظور حفظ منافع خود رویکردی مستقل در قبال ایران پیش بگیرد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نوشته روزنامه وال استریت ژورنال، کاترین اشتون رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا در طول این سال‌ها که رهبری میان مذاکرات ایران و شش قدرت جهانی به عهده داشته نقش یک هماهنگ‌کننده خوب را بازی کرده است.

اگرچه برای دستیابی به یک توافق، این تهران و واشنگتن هستند که باید با هم کنار بیایند، هرگونه توافق بر سر برنامه هسته‌ای مناقشه برانگیز ایران باید به امضای هر شش کشور برسد که فرانسه، انگلیس و آلمان را در کنار روسیه، چین و آمریکا شامل می‌شود.

از منظر برخی کارشناسان، اروپا یک بازیگر جدی اما حاشیه‌ای در تلاش‌ها برای دستیابی به یک توافق با ایران است.

الی گرانمایه یک عضو مهمان شورای روابط خارجی شورای اروپا در موزه ایران معتقد است که یک توافق هسته‌ای با ایران به طرز چشمگیری به نفع اروپا است.

وی در یک گزارش به این موضوع پرداخته است که کشورهای اروپایی چگونه می‌توانند با افزایش فشار کمک کنند تا این مذاکرات حساس به نتیجه برسد.

گرانمایه در گزارش خود بدون در نظر گرفتن ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران می‌نویسد که یک توافق می‌تواند تهدید اشاعه سلاح‌های هسته‌ای را کاهش دهد و از تشدید فاجعه نظامی جلوگیری کند.

وی همچنین معتقد است که چنین توافقی روابط اقتصادی با ایران را گرم می‌کند و به اروپا اجازه می‌دهد با تهران برای مقابله با تهدیدات امنیتی منطقه از جمله القاعده و مساله سوریه همکاری کند.

این کارشناس در ادامه می‌گوید: منفعت استراتژیک اصلی اروپا این است که به یک راه‌حل برای برنامه هسته‌ای ایران برسد تا موجب محدودیت در ظرفیت هسته‌ای این کشور شود و در برابر نیز باید از حمله نظامی اسرائیل یا به رهبری غرب علیه تاسیسات هسته‌ای ایران جلوگیری کند.

ایران هرگونه اتهام به تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای را رد می‌کند و می‌گوید که برنامه هسته‌ای اهداف غیرنظامی را دنبال می‌کند. با این حال جان کری وزیر خارجه آمریکا ماه گذشته گفت که تهران برای تولید مواد کافی و مورد نیاز ساخت یک بمب اتم تنها دو ماه فاصله دارد. دیپلمات‌های غربی امید دارند که یک توافق نهایی بتواند این مدت زمان را تا شش ماه افزایش دهد.

در ادامه این گزارش آمده است: اروپا با بازی در چهار سناریو می‌تواند به مذاکرات کمک کند:

1 اگر یک توافق تا ضرب‌الاجل 20 ژوئیه حاصل شود اروپا باید خیلی فوری تحریم‌ها علیه تهران را کاهش دهد.

اغلب کارشناسان معتقدند که محدودیت‌های اقتصادی در طول چند سال به تدریج حذف خواهند شد و دیپلمات‌ها می‌گویند که چنین پروسه‌ای در آمریکا زمانی‌که کنگره باید از آن حمایت کنند احتمالا بیش از این زمان می‌برد. اروپا همچنین باید برای پایان دادن به جنگ سوریه با تهران همکاری کند.

2 همان‌طور که احتمال تمدید فرصت شش ماهه ایران و 1+5 برای دستیابی به توافق قوت می‌گیرد اروپا می‌تواند با پیشنهاد کاهش بخش دیگری از تحریم‌های ایران به این مذاکرات کمک کند. این در حالی است که به نظر نمی‌آید آمریکا در آستانه انتخابات کنگره چنین چیزی را پیشنهاد کند.

3 اگر مذاکرات در ماه‌های آینده به نتیجه نرسد اروپا باید به نقش خود در قبل از مذاکرات باز گردد، یعنی گفت‌وگو با تمام طرف‌ها را برای جلوگیری از اقدام نظامی ادامه دهد و درها را برای راه‌حل دیپلماتیک باز نگه دارد. اگرچه مشخص نیست که اروپا چگونه می‌تواند این کار را انجام دهد.

4 آخرین سناریویی که الی گرانمایه ارائه می‌کند این است که در صورت دستیابی به توافق نهایی و مخالفت کنگره با آن، اروپا باید برای اتخاذ یک رویکرد درست آماده باشد و از قرار گرفتن پشت مناقشه میان دولت اروپا و کنگره پرهیز و در ازای آن باید به روش خود از نابودی دیپلماسی جلوگیری کند.

این کارشناس شورای روابط خارجی اروپا در ادامه می‌نویسد: اروپا باید یک پیشنهاد جدی اقتصادی برای ایران داشته باشد، تحریم‌های کنگره در واقع می‌توانند شرکت‌های غیرآمریکای را هدف قرار دهند مگر اینکه دولت اوباما در این میان یک استثنا قائل شود. ترس اینکه هدف قوانین آمریکا قرار بگیری سبب شده تا بسیاری از شرکت‌های اروپایی و بانک‌ها از تماس با ایران حتی اگر سودمند باشد پرهیز کنند.

وی در پایان تاکید می‌کند که اروپا باید یک استراتژی مستقل و فعال در قبال ایران داشته باشد بدین معنی که در این شرایط موضع کنگره نه تنها رییس‌جمهور آمریکا بلکه منافع اروپا را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.

انتهای پیام