منتهای آرزوی مسیحیان فلسطینی؛ می‌خواهیم پیش از مرگ به خانه بازگردیم

ساکنان روستایی مسیحی نشین در شمال‌شرق اسرائیل از رهبر کاتولیک‌های جهان خواسته‌اند تا اقدامی برای احیا و بازسازی این روستای کوچک خالی از سکنه و بازگشت مردم آن انجام دهد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نوشته روزنامه دیلی تگلراف، مردی 76 ساله در حالی که در مقابل قبر مادر و سایر اعضای خانواده‌اش در گورستان مسیحیان روستای "اقرث" در 45 کیلومتری شمال شرق استان عکا ایستاده، به یاد آوارگی و فرار 400 سکنه این روستای کوچک می‌افتد که در اوج اشغال‌گری‌های اسرائیل در سال 1948 مجبور شدند با فشار چریک‌ها و گروه‌های صهیونیستی محل زندگی خود را ترک گفته و به روستاهای همجوار لبنان بگریزند. این روستای کوچک بر روی شیب تپه در نزدیکی مرز لبنان قرار دارد.

این مرد آرزو دارد که روزی به روستای آبا و اجدادی خود بازگردد اما متاسفانه تنها شانس وی زمانی خواهد بود که فوت می‌کند.

قبرستان مسیحیان روستای اقرث محل دفن ساکنان قدیمی روستاست و همچنان مسیحیان تازه وفات‌یافته نیز در آن دفن می‌شوند. با وجود حکم دادگاه عالی، مسیحیان این روستا نتوانستند به محل سکونتشان بازگردند. پیش از کریسمس 1951 ارتش اسرائیل منازل روستاییان اقرث را منفجر کرد تا مطمئن شود حکم دادگاه عالی اجرا نمی‌شود.

حال نیز جامعه‌ای از ساکنان نجات‌یافته روستا و نوادگان آنها متشکل از 1300 تن در حال رایزنی با پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان هستند تا از مبارزه و درخواستشان مبنی بر احیا و بازگرداندن زندگی به این روستا در جریان سفرش به بیت‌المقدس در ماه جاری میلادی حمایت کند.

آن‌ها همچنین از پاپ خواسته‌اند تا به بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل فشار بیاورد تا اجازه دهد اقرث که تنها کلیسای کاتولیک‌های آن پابرجا مانده، بار دیگر فعالیتش را از سر بگیرد.

در نامه جامعه مسیحیان اقرث و کفر بیریم، روستای همجوار که با سرنوشت مشابهی رو به رو بود، به پاپ آمده که اسرائیل با مسیحیان همانند شهروندان درجه دو رفتار می‌کند. آن‌ها در این نامه آورده اند: ما نمی‌خواهیم با تابوت به روستا بازگردیم بلکه می‌خواهیم تا زمانی که زنده هستیم به محل زندگی‌مان برگردیم.

تلاش‌ها برای مطرح کردن این مساله زمانی رخ داده که اسرائیل و واتیکان تلاش می‌کنند تا اختلافات بر سر مسائل مختلف نظیر الزامات و تعهدات مالیاتی کلیسا و حقوق مالکیت در قلمرو اسرائیل را حل و فصل کنند. روابط و ارتباطات اقرث با واتیکان از طریق همان کلیسا بر بلندای تپه روستا ادامه یافته و هر شنبه اول ماه مراسم مذهبی با حضور مسیحیان انجام می‌شود.

نِمی آشکار، رئیس انجمن جامعه اقرث که والدینش جزو مسیحیان فراری بودند، گفت: من با پاپ شخصا زمانی که به اسرائیل سفر می‌کند دیدارکرده و از او می‌خواهم تا از نفوذ خود بر نتانیاهو استفاده کند. من به او می‌گویم که واتیکان باید خود به این مساله بپردازد.

اعضای این انجمن همچنین می‌خواهند نتانیاهو کمیته‌ای در سطح وزرا که اسحاق رابین، نخست وزیر پیشین اسرائیل برای بررسی مساله آوارگان مسیحی تشکیل داده بود، را با دیگر فعال کند؛ کمیته مذکور در سال 1993 تصمیم گرفت که هیچ دلیلی برای توقف اسکان مجدد و بازگشت مسیحیان به خانه‌هایشان در اقرث وجود ندارد. اگرچه دستورالعمل‌ها و یافته‌های این کمیته هیچگاه محقق نشد و سپس در دوران نخست وزیری آریل شارون در 2001 تا 2006 که گفته بود ضرورت‌های نظامی در اولویت هستند، به طور کامل به دست فراموشی سپرده شد.

ناحیه سرسبز گرداگرد این روستای خالی از سکنه به عنوان محلی برای تمرین ارتش و آزمایش‌ پهپادها مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگرچه، روستاییان معتقدند دلیل حقیقی مخالفت مقام‌ها در بازگشت سکنه بیم و نگرانی در این باره است که این مساله ممکن است باعث ایجاد یک حس تحریک‌پذیری درباره "حق بازگشت" آوارگان فلسطینی شود و نگرانی‌هایی را درباره وضعیت قریب پنج میلیون تن از نوادگان آوارگان فلسطینی که در جریان اشغال‌گری‌های اسرائیل در 1948 فرار کردند و همچنان علی رغم مخالفت صریح اسرائیل، به دنبال بازپس گیری زمین‌هایشان هستند، به وجود آورد.

نبیل تومه، 52 ساله که در آرزوی ساخت خانه‌ای در روستای پدری خود را دارد، می‌گوید: دلیل اصلی این که آن‌ها به ما اجازه بازگشت نمی‌دهند این است که ما اولین روستای بازسازی شده در فلسطین خواهیم بود و آن‌ها نمی‌خواهند موجی از آوارگان به موطن خود بازگردند.

ده‌ها فعال جوان مدت‌هاست که در آرزوی بازگشت، شب خود را به صبح می‌رسانند و همچنان در چادرها و اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند و به دنبال تحقق آرزوهایشان هستند که روزی در سرزمین پدری خود جایی که زمانی روستای اقرث با خانه‌ها و زمین‌های کشاورزی‌اش قرار داشت، به فعالیت و زندگی بپردازند.

هیثم اثبات 24 ساله، مهندس ساختمان که پدر و مادربزرگ‌هایشن در اقرث می‌زیستند، می‌گوید: این تنها مساله آرزو نیست. بلکه یک پروژه برای بازگشت است. این مکان بخش اعظم هویت ما را تشکیل می‌دهد. موفقیت ما در این راه پیامی واضح به تمام درگیری‌های میان فلسطین و اسرائیل خواهد بود.

انتهای پیام