"در سالروز نکبت... فلسطینی‌ها به کجا می‌روند؟"

"فردا (پنجشنبه) مصادف است با شصت‌وششمین سالروز نکبت فلسطینی و بهانه ای برای اینکه بسیاری از قلم‌ها به حرکت در‌آیند تا از نکبت، دلایل و تأثیرات آن بر ملت فلسطین بنویسند، در حالی که نکبت هر روز بیشتر می‌شود و هر روز ملت فلسطین در معرض نکبت‌های بیشتری قرار می‌گیرند".

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سایت اینترنتی محیط در گزارشی با عنوان "در سالگرد نکبت فلسطینی‌ها به کجا می‌روند؟" نوشته است: "کلمه نکبت کلمه‌ای است که هیچ حقی را به فلسطینی‌ها نمی‌دهد. "نکبت" ناتوان‌تر از آن است که ظلم‌هایی را که علیه ملت فلسطین صورت گرفته توصیف کند. نکبت‌ها همچنان ادامه دارند و اگر چه اسرائیل داستان هولوکاست را باور دارد و معتقد است که ظلم‌های زیادی علیه یهودیان اسرائیل صورت گرفته، اما ملت فلسطین بسیار بیشتر از این ظلم‌ها را تحمل کرده است و هیچ روزی دنبال جایگزینی برای سرزمین خود نبوده‌اند.

چه بسا پیشتر روزنه امیدی در خصوص آغاز انقلاب فلسطین برای تحقق وحدت آن‌ها پیش از به دست گرفتن تفنگ وجود داشت البته تفنگ هیچ‌گاه برای پایان دادن به طرح‌های صهیونیستی کافی نبوده است،

اما صلابت و پایداری ملت فلسطین و حمایت برخی ملت‌های عرب بسیاری از طرح‌های اسرائیل از جمله طرح وطن جایگزین را ناکام گذاشت و با این حال ناتوانی طرح فلسطین در ایجاد وحدت و یکپارچگی و شکست در رسیدن به نتایج مثبت و منحرف شدن از برنامه مقاومت و اهداف و اصول آن شکاف وسیعی میان نظریه و اجرای آن ایجاد کرده است.

نکبت همچنان ادامه دارد همان‌طور که برای فلسطینی‌ها در عراق و فلسطینی‌ها در یرموک اتفاق افتاد و همان‌طور که ملت فلسطین در دهه‌های هفتاد و هشتاد در معرض کشتار گروه‌های صهیونیست قرار گرفتند.

نکبت‌ها همچنان ادامه دارد اما به خاطر چه چیزی؟؟؟

ملت فلسطین مانند کوهی که هرگز از فرهنگ، تاریخ و حقوق خود کوتاه نمی‌آید، ایستاده است و نکبت‌ها با میزان پایداری ملت فلسطین در برابر حملاتی که فرهنگ و حقوق و میراث آن را هدف قرار می‌دهد، شدت می‌یابد.

اما ملت فلسطین در گرفتن سالروز نکبت به کجا می‌روند؟

در این روزها دائماً با خود می‌گوییم، هیچ شکستی در جنبش‌های ملت‌ها و مبارزه‌های آن‌ها رخ نمی‌دهد و ملت فلسطین در مقابله با تمامی طرح‌هایی که هدف آن تضعیف کردن ساختار ملی، فرهنگی و اجتماعی است، اشتباه نکرده است، اما چه کسی اشتباه کرده و چه کسی ملت فلسطین را به سمت پرتگاه می‌برد.

نکبت تنها کشتار فلسطینی‌ها توسط دشمن صهیونیست در دیریاسین، قبیه و کفر قاسم و کشتار صبرا و شتیلا، کشتار 2008 و همچنین حملات مکرر به غزه و کرانه باختری نیست بلکه نکبت‌های مهم‌تری هم وجود دارد. برنامه سیاسی سازمان آزادی‌بخش فلسطین و اعلامیه الجزایر نیز به مثابه نکبتی برای ملت فلسطین بود. مذاکره به خاطر مذاکره در فضای صمیمیت و تفاهم نیز نکبتی از نکبت‌های مادی و معنوی به شمار می‌آید.

وجود 11 هزار اسیر فلسطینی در زندان‌های اسرائیل نکبت دیگری است.

ملت فلسطین در حال حاضر با دو دستگی سیاسی و امنیتی کنونی عامل مهمی برای موفقیت سناریوی خونباری را فراهم کرده است که مدت‌هاست در معرض آن قرار گرفته است. این مساله نکبتی است که مسئولان فلسطینی در رام الله نمی‌توانند از برنامه افراطی خود به نفع برنامه اصلاحی کوتاه بیایند. اینکه فلسطینی‌ها در عراق کشته می‌شوند و حدود چهار سال است که در مرزهای عراق با سوریه و اردن آواره شده‌اند نکبتی دیگر به شمار می‌آید اینکه ملت فلسطین در اردوگاه‌هایی در لبنان و دیگر کشورها در معرض حمایت قرار نمی‌گیرند نکبت است و این در حالی است که بر هیچ کس پوشیده نیست که فلسطینی‌ها سازندگان دستاوردها هستند.

با وجود این همه نکبت می‌توانیم بگوییم، با اینکه اشتباه و سهل‌انگاری زیادی در مقابل چالش‌ها و مشکلاتی که فلسطینیان از آن رنج می‌برند، وجود دارد اما با این حال تراژدی بزرگ‌تری نیز هست و آن فروپاشی سازمان آزادی‌بخش فلسطین به عنوان حامی فلسطینی‌هاست.

زخم و مشکل بزرگ‌تر این است که فلسطینی‌ها با وجود این همه مقاومت در برابر صهیونیست‌ها و طرح‌های آن‌ها برای از بین بردن مساله فلسطین به کجا پیش می‌روند.

ملت فلسطین در سالروز نکبت به کجا پیش می‌روند و چگونه می‌توانند با وجود این همه توطئه و حملاتی که در معرض آن قرار می‌گیرند، پایدار بمانند.

آیا کلمه‌ نکبت برای توصیف آنچه ملت فلسطین در خارج و داخل در معرض آن قرار گرفته‌اند، کافی است".

انتهای پیام