ویژگی های «ظریف»

به گزارش آفتاب به نقل از ایرنا، در این مطلب که به قلم « تقی آزاد ارمکی» است می خوانید: در سالی که گذشت ایران با مسایل و مشکلات و حوادث و حضور و غیبت بسیاری از افراد و گروه های اجتماعی روبه رو بود.

بعضی از اصلی ترین مسایل و مشکلات که می توانست به حوادثی مهم تبدیل شود با تدبیر دولت یازدهم بسامان شد و جامعه به آرامشی جدید دست یافت.

اما مهم ترین اتفاق، شفاف شدن مذاکرات هسته ای است. شفافیت این فضا در وحدت نظر مسوولان سطوح کلان ریشه داشت؛ اما نمی توان از نقش و مدیریت ظریف، وزیر خارجه کشورمان، در پیشبرد آن غافل شد.

به همین دلیل، مرور همه جانبه آنچه پس از حضور ظریف در وزارت خارجه رخ داده، ضروری است.

ظریف عضوی از کابینه دولت «اعتدال» است که سعی داشت و دارد تا با بهره گیری از روش های کارشناسی سیاست های تعریف شده، ضمن کاهش بحران های منطقه ای و جهانی، اهداف دولت و نظام را به پیش ببرد. کارنامه مثبت ظریف، مرهون چندین ویژگی اوست.

اول اینکه ظریف، وزیری است که «دولتمردی» را از «میانه راه» کسب نکرده و از زمان انتصاب، از پیش شرط ها و دانش لازم برای تصدی این مسوولیت برخوردار بوده است.

این اولین شرط انتخاب هر فرد برای واگذاری کارهای بزرگ و پیگیری اهداف مهم است. دوم آنکه، ظریف، تمام مراحل کسب مهارت و تخصص فنی و اداری را از پایین ترین سطح (کارشناسی) تا مشاوره و سفیر، در طی زمان طی کرده تا در نهایت بر سکوی وزارت قرار گرفته است.

تجربه اندوزی وی در مراحل گوناگون، مهارت های فنی و تکنیکی ظریف را افزایش داده است و همین پشتوانه در این میدان به مدد او آمد.

او به جای مبنا قراردادن شعار و فرافکنی، بهره گیری از تکنیک ها و شیوه های سیاسی و کارشناسی را اصل قرار داد.

گذراندن سلسله مراتب کاری به او شایستگی تشخیص درست روش ها و تکنیک های کار را داد و شاهد بودیم، تاکنون، به خوبی وظیفه محوله را انجام داده است.

تخصص و تبحر و آگاهی از محیط پیرامونی، فرصت شناخت دقیق از جهان سیاست و ترفندهای آن را به ظریف داد و او را از دام عکس العمل به صداهای افراد و گروه های طرفدار و مخالف، رهانید. سومین عنصر که نمی توان از آن گذر کرد شخصیت سلیم و مهربان، مسلمان و بی ادعایش است.

او را همه می شناسیم. فردی مسلمان و اهل فرهنگ است. اخلاق او را هم زمانی که سر جنازه دوست قدیمی اش دکتر صدیق در دانشگاه حاضر شد، دیدیم.

همه کسانی که با او در انجمن اسلامی آمریکا و کانادا همراه بودند نیز گواه منش پسندیده او هستند؛ منشی که به او چهره ای فرهنگی و اخلاقی و دینی داده است. او تصویر روشن تری از وزیر مسلمان به جامعه جهانی ارایه داده است؛ چهره ای خندان و متوکل به خدا.

این تصویری است که او با خنده ها و متانتش، در اذهان ایجاد کرده است. ظریف، به جای توجه به «ظاهر»، به باطن و اصل ماجرای رابطه ما با غرب - که تفاوت فرهنگ و ادب و اخلاق است- تاکید دارد و به همین دلیل، جهانیان، صدایش را بلندتر و بهتر از بقیه شنیده اند.

چهارمین دلیل با اهمیت کارآمدی ظریف، وفاقی است که پیرامون او و سلامت اش در سطح مسوولان و نزد نخبگان و مردم شکل گرفته است. این وضعیت امکان مناسبی برای وزیر خارجه دولت یازدهم فراهم کرده است تا با حوصله و توان و صلابت بیشتری کار را به پیش ببرد.

پشتوانه اعتماد عمومی به ظریف باعث شده او ناچار نشود تا یک گام به جلو بردارد و دوباره چندین گام به عقب نشیند.

پنجمین و مهم ترین ویژگی ظریف- که کمتر مورد توجه قرار گرفته- به میدان آوردن «اعتبار» و «آبروی» خویش، برای تامین منافع ملی، مردم و نظام است.

البته خداوند هم به او آبرو و اعتبار بیشتری بخشید.

این مزیت ظریف، برخلاف رویه برخی مسوولان است که پس از کسب جایگاه و موقعیت، در پی کسب اعتبار و آبرو برمی آیند و حتی گاهی می کوشند تا با کاستن از اعتبار و آبروی دیگران، توشه و سبد داشته های خود را سنگین تر کنند.

بعضی مدیران هم بوده اند که در رویای جایگاه و مقام بالاتر، راهکار «بی تصمیمی» را برگزیده اند تا مبادا انتقاد و اتهامی متوجه آنان شود.

این گروه - به گمان خویش- احتیاط را لازمه کسب و افزایش اعتبار می دانند و امیدوارند از این مسیر به مقامات والاتری دست یابند اما ظریف، تمامی داشته های کارشناسی و تخصصی و فرهنگی و نیز اعتبار و آبروی اندوخته اش را در دوره ای که بوی بحران می داد، بدون هراس از واکنش ها و انتقادهای شتابزده و غیرمنطقی، به میدان آورد و به یاری همکارانش، پشت میز مذاکره هسته ای به گونه ای عمل کرد که موفقیت چشمگیری برای ایران رقم خورد و کلاف هسته ای، گشوده شود. خداوند به ظریف و امثال او عزت و سربلندی دهد.